Akceleratory ośrodków webowych

Na sukces ośrodka handlu elektronicznego w Internecie składa się coś więcej niż tylko efektownie eksponowana witryna webowa. Chociaż układ zawartości i błyskotliwa grafika przykuwają uwagę odwiedzających ośrodek webowy, to jednak podstawowym czynnikiem zachęcającym wizytujących i kupujących do powrotu jest jakość usług sieciowych. Poprawę osiągów ośrodka webowego można uzyskać stosując: regulatory ruchu webowego, urządzenia buforujące dane webowe i rozdzielacze obciążeń - rozdzielające obsługę zleceń webowych na poszczególne serwery webowe.

Technologie te - każda z osobna - mogą poprawić czas odpowiedzi i zapewnić większą dyspozycyjność usług ośrodka. Kształtowanie ruchu, wykonywane przez regulatory ruchu, łagodzi problem wąskich gardeł na połączeniach LAN, często przeciążanych ruchem nie mającym zasadniczego znaczenia dla biznesu. Równolegle z kształtowaniem ruchu można zastosować urządzenia buforujące, oszczędzające pasmo przez ograniczenie przesyłań powtarzających się zleceń przez Internet w sytuacji, gdy mogą być obsłużone lokalnie. I w końcu narzędzia rozdzielania obciążeń zapewniające: skrócenie czasu reakcji, tolerancję uszkodzeń i wysoką dyspozycyjność usług.

Chociaż każda z tych technik samodzielnie może zapewnić wymierne korzyści, zalecane jest używanie kombinacji wszystkich trzech kategorii, ponieważ ich cechy wzajemnie się uzupełniają.

Kształtowanie ruchu umożliwia takie zarządzanie pasmem, aby aplikacje, które nie są najważniejsze, nie dławiły ciągów komunikacyjnych prowadzących do serwerów webowych. Regulatory ruchu mogą rządzić użytkowaniem łączy w sposób zapobiegający ich przeciążeniu, nawet jeżeli szczyt obciążeń zdarza się tylko raz w miesiącu.

Można wyróżnić dwa podstawowe typy regulatorów: tzw. zarządca bufora (znany także jako "drybler bitów") i regulator ruchu pakietów sterujący tempem sesji TCP/IP.

Typ pierwszy, obsługujący zazwyczaj połączenia frame relay, jest umiejscawiany poza routerem, gdzie tworzy i obsługuje kolejki ruchu zapełniane danymi wysyłanymi przez stacje końcowe. Przydzielanie pasma dla ruchu może odbywać się w oparciu o typ protokołu. Pakiet nie tłumi całkowicie ruchu o niskim priorytecie, zmniejsza tylko dostępność pasma dla takiego ruchu, preferując strumienie transmisyjne o wyższym priorytecie.

Regulatory ruchu typu drugiego, umiejscawiane wewnątrz sieci prywatnej, tuż za routerem, przechwytują potwierdzenia TCP w wchodzących strumieniach danych i decydują o tym, na jaki czas wstrzymać takie potwierdzenie, regulując w ten sposób opóźnienia potwierdzenia odbioru, a tym samym i tempo przesyłania pakietów danych. W tym celu regulator ruchu identyfikuje w pakiecie TCP/IP aplikacyjny typ ruchu i adresy IP, a następnie rozdysponowuje pasmo według określonych reguł. Proces taki działa jak regulator dozujący: ruch dławiony jest przez urządzenie transmitujące, otwierające pasmo dla typów ruchu o wysokim priorytecie. Jedną z korzyści, jakie daje regulator pakietów umiejscowiony po wewnętrznej stronie sieci, jest możliwość zastosowania reguł decyzyjnych do lokalnego ruchu sesji TCP.

Buforowanie Weba przyspiesza dostarczanie zawartości stron webowych. Buforowanie wykorzystuje fakt, że grupa użytkowników często potrzebuje tej samej informacji z Weba wielokrotnie. Ponieważ większość zawartości jest statyczna, niecelowe jest pobieranie za każdym razem świeżej kopii przez relatywnie powolne połączenia internetowe. Efektywniejsze jest zapamiętanie raz pobranej kopii danych webowych blisko żądającego ich użytkownika, zapewniając w ten sposób krótszy czas reakcji na ponowne żądanie i oszczędzając pasmo.

Użytkownicy wewnętrzni, zlecający pobieranie danych webowych, są kierowani najpierw do bufora - zlecenie jest ekspediowane przez Internet do serwera webowego jedynie wtedy, gdy bufor nie zawiera żądanej informacji. W takim scenariuszu lepszy czas reakcji uzyskuje się kosztem aktualności informacji. Rozwiązaniem alternatywnym jest umieszczenie urządzenia buforującego bliżej serwera webowego w roli procesora czołowego (front end processor) przejmującego zlecenia do najczęściej pobieranych z serwera stron. Takie rozwiązanie jest nazywane czasami buforowaniem odwróconym (reverse caching). Ponieważ strony często pobierane są buforowane, motor buforujący po prostu zawraca bezpośrednio taką stronę do urządzenia zlecającego, zamiast przekazywać zlecenia do serwera webowego. Różnice w implementacji tej techniki sprowadzają się zazwyczaj do sposobu przetwarzania zlecenia pobrania strony. I tak na przykład stosuje się przysłanianie adresu IP stacji klienckiej żądającej danych z serwera webowego, prezentując serwerowi jedynie adres IP urządzenia buforującego. Można też przechować adres IP klienta zlecającego i prezentować go serwerowi webowemu w zleceniu "get".