Niezbędne standardy wideokonferencyjne powstały na potrzeby sieci ISDN, jednak z punktu widzenia użytkownika obowiązują one podczas transmisji przez dowolne środki transportowe (ISDN, ATM, IP, Internet). Istotnym elementem gwarantującym dalszy rozwój systemów wideokonferencyjnych jest grupa zaakceptowanych powszechnie standardów, pozwalających na bezproblemowe łączenie urządzeń pochodzących od różnych producentów, bez ograniczania dostępnych usług.
Konfiguracja terminalu H.323 w sieci LAN
Obecnie istnieje grupa powszechnie wykorzystywanych standardów, które określają sposób komunikacji między różnymi elementami systemów wideokonferencyjnych w sieciach LAN, WAN oraz IP. Istotnym czynnikiem rozwoju systemów wideokonferencyjnych, które początkowo wykorzystywały jedynie łącza dzierżawione lub łącza ISDN, stało się zastosowanie technologii IP. Pozwoliło to na zestawianie połączeń wideokonferencyjnych również wewnątrz firmy (intranety), wykorzystując do tego komputerową sieć lokalną.
Dla systemów wideokonferencyjnych wyróżnia się kilka rekomendacji standaryzujących transmisję i współpracujące ze sobą terminale audiowizualne. Do najważniejszych zaleceń standaryzujących należą:
T.120 (Data protocols for multimedia conferencing) - seria rekomendacji definiująca wielopunktową usługę wymiany danych w systemach multimedialnych;
Struktura terminalu wideokonferencyjnego H.320
H.320 (Narrow-band visual telephone system and terminal equipment) - określa techniczne wymagania dla usług i systemów wideokonferencyjnych w wąskopasmowych sieciach ISDN, łącznie z opisem sesji audio/wideo w tych sieciach;
H.323 (Packed-based multimedia communication systems) - rekomendacja opisująca terminale i jednostki do usług multimedialnych w sieciach pakietowych z protokołem IP. Chociaż w zasadzie nie gwarantuje ona odpowiedniej jakości usług QoS (Quality of Service) dla strumieni uwarunkowanych czasowo, dobrze nadaje się do tworzenia sesji wideokonferencyjnych w sieciach LAN i WAN. Zalecenie opisuje sterowanie połączeniami, zarządzanie w połączeniach punkt-punkt i wielopunktowych oraz definiuje kodeki dla sygnałów audio i wideo;
H.324 - protokół definiujący sposób realizacji multimedialnych połączeń konferencyjnych w klasycznych sieciach analogowych;
H.263 - kolejna rekomendacja przesyłania obrazu, zapewniająca poprawę jego jakości, zwłaszcza w transmisjach o niewielkiej przepływności (128 kb/s).
H.281 - protokół do zdalnego sterowania kamerą wideo.
Do najbardziej dojrzałych technicznie standardów komunikacji audiowizualnej należą zalecenia z serii T.120 i H.323. W sieciach ISDN stosuje się rekomendację H.320, a w sieciach zbudowanych na protokole IP rekomendację H.323 - stosowaną powszechnie w systemach telefonii internetowej standardu VoIP. W obydwu sieciach (ISDN i IP) ma zastosowanie podstawowe zalecenie dla systemów wideokonferencyjnych - serii T.120 (T.120 - T.128). Oprogramowanie zgodne z serią T.120 pozwala współdzielić aplikacje między rozmówcami, co odpowiada sytuacji wspólnej pracy nad jednym tekstem, a także przy wielopunktowym przekazywaniu plików czy przesyłaniu zeskanowanych fotografii.
Przepływność i kompresja obrazu w standardach
W grupie przekazu i kompresji sygnału głosu oraz dźwięku obowiązują alternatywnie następujące standardy: G.711 (64 kb/s), G.728 (16 kb/s i 12,5 kb/s), G.729 (8 kb/s), G.723 (6,3 kb/s i 5,3 kb/s) oraz kompresja dźwięku G.722 w pasmie 7 kHz (64 kb/s, 56 kb/s lub 48 kb/s).
Wymagane parametry transmisji
W aplikacjach czasu rzeczywistego sieć transmisyjna musi spełniać szereg wymagań, do których należą przede wszystkim:
Zapotrzebowanie na pasmo dla standardów obrazu (bez kompresji danych)
przepustowość kanału (bandwidth) - określająca minimalną przepływność bitową medium, uzależnioną od ilości przesyłanej informacji, typu stosowanej kompresji i wymaganej jakości obrazu;
fluktuacja pakietów (jitter) - ograniczająca maksymalne wahania nierówności pakietów transmitowanych przez sieć i przyjmowanych po stronie odbiorczej. Aby uniknąć nadmiernej fluktuacji pakietów, należy stosować bufory danych w poszczególnych węzłach sieci komunikacyjnej, zapewniające właściwy poziom jakości sygnału QoS.
