Wraz z wprowadzeniem SIP problemy z kompatybilnością i zarządzaniem samym protokołem zniwelowano w znacznym stopniu. Na tym nie kończą się jednak korzyści wynikające z jego wdrożenia. SIP został oparty na znanym protokole HTTP (HyperText Transfer Protocol), jest zatem łatwy w konfiguracji. Dzięki temu, iż jest to standard warstwy aplikacyjnej (połączenia, zdarzenia, sesje są zwykłymi aplikacjami) uproszczono architekturę komunikacji w całej firmie. Między innymi z tego powodu dodawanie kolejnych usług czy urządzeń również nie stanowi problemu.

Zaletą SIP jest także współpraca z innymi protokołami IETF w celu zestawienia np. większych sesji multimedialnych czy połączeń wideokonferencyjnych.

SIP może także współdziałać z kilkoma protokołami transportowymi, takimi jak TCP, UDP czy SCTP. Proste połączenia można z powodzeniem tworzyć za pomocą UDP, który jest szybki, wydajny i nie obciąża nadmiernie systemu. Aby zapewnić większą niezawodność i bezpieczeństwo, serwery powinny jednak wspierać również TCP. SCTP (Stream Control Transmission Protocol), zdefiniowany w 2000 r. przez IETF, jest bardzo podobny do protokołów TCP i UDP. Pozwala jednak dwóm stronom biorącym udział w połączeniu na wykorzystanie kilku adresów IP, dzięki czemu możliwy jest transport strumieni nawet wtedy, gdy jeden z adresów przestanie funkcjonować.

Krótkie know-how

Komunikacja w sieci SIP może odbywać się zarówno w najprostszym układzie peer-to-peer, jak i w architekturze klient-serwer. Ta ostatnia wymaga zdefiniowania kilku pojęć, które pomogą zrozumieć, w jaki sposób nawiązywane są sesje za pomocą SIP. Po stronie użytkownika wyróżniamy: agenta SIP (User Agent Client; UAC), czyli telefon IP lub aplikację na komputerze oraz urządzenie pośredniczące, które może działać jako klient i serwer (User Agent Server; UAS). Rolą UAS jest odpowiadanie na zapytania SIP wysyłane przez UAC.

Część typowo serwerowa jest nieco bardziej rozbudowana. Serwer przekierowań (redirect server) zwraca adres miejsca, do którego ma być przekazane połączenie (przekierowuje połączenia tych użytkowników, którzy zmienili swoje położenie geograficzne - dom, praca, podróż służbowa). Serwer Proxy kieruje połączeniami, odpowiada za ich routing, często występuje jako mediator między UAC i UAS, obsługując żądania i przekazując je dalej. Serwer rejestracji (registrar server) dokonuje odwzorowania nazw w domenie SIP na adresy sieciowe, aktualizuje je oraz przechowuje dane o użytkownikach.

Sposób komunikacji SIP między klientem a serwerem wprost wynika z architektury samego protokołu i jego podobieństwa do specyfiki żądań i odpowiedzi HTTP. Adresowanie zasobów sieciowych w SIP, co należy rozumieć, jako zidentyfikowanie np. użytkownika danej usługi, grupy użytkowników, konkretnej skrzynki pocztowej (e-mail), numeru telefonu w tradycyjnej sieci PSTN lub sieci IP, realizowane jest za pomocą identyfikatora URI (Uniform Resource Indicator). SIP URI jest ciągiem znaków ułożonych analogicznie do adresu e-mail (nazwa użytkownika@nazwa hosta).