5. Lokalny, zwirtualizowany system operacyjny

Rozwiązanie to występuje w dwóch podstawowych wersjach. Pierwsza to zainstalowany w komputerze klienckim, PC lub notebooku, hypervisor uruchamiający maszynę wirtualną, która tworzy samodzielne środowisko odizolowane od sprzętu i oprogramowania działającego na zewnątrz VM. W drugim przypadku, hypervisor jest zainstalowany w systemie BIOS i pozwala użytkownikowi na niezależne uruchamianie wielu instancji systemu lub różnych systemów operacyjnych bez potrzeby korzystania z oprogramowania OS pełniącego rolę podstawowego hosta.

Zalety: Możliwość uruchamiania wielu systemów OS w jednym komputerze bez problemów dotyczących ich zgodności, a także obsługi urządzeń klienckich, takich jak smartfony lub komputery naręczne.

Wady: Możliwość wystąpienia konfliktów w dostępie do zasobów. Względnie mała dojrzałość technologii hypervisorów klienckich i mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo.

Przykłady rozwiązań tej klasy: Citrix Dazzle, Wyse PocketCloud, TCX, VMware View Client Virtualization, Microsoft VDI.

Koszty wciąż hamują popularyzację

Choć jednym z głównych argumentów przemawiających za wdrożeniem VDI jest ograniczenie kosztów, warto zdawać sobie sprawę, że budowa takiej infrastruktury wcale nie jest tania, a podawane przez producentów wartości nie zawsze odzwierciedlają realne warunki.

Przykładem może być oferta kompletnego systemu VDI (serwery, pamięć masowa, urządzenia sieciowe, oprogramowanie), wprowadzona ostatnio wspólnie przez VMware, EMC i Cisco Systems. Prezentowana w niej ocena kosztów to 750 USD/wirtualny komputer PC, co jest wartością porównywalną z ceną nowego komputera PC z Windows 7 (600-800 USD). Jednocześnie przedstawiciele VMware zapewniają, że przy wykorzystaniu najnowszej wersji oprogramowania View 4, w porównaniu z klasyczną infrastrukturą PC, koszty utrzymania systemu można zmniejszyć o połowę.

Należy jednak zwrócić uwagę, że wartość 750 USD została obliczona przy założeniu, że w przedsiębiorstwie zainstalowanych zostanie co najmniej 2048 wirtualnych PC, a więc całkowita wartość inwestycji to minimum 1,5 mln USD. Kalkulacja dla mniejszych wdrożeń wygląda więc zupełnie inaczej.

Oprócz tego przyjęto założenie, że rolę urządzeń końcowych pełnić będą istniejące, odpowiednio przystosowane komputery PC. W praktyce oznacza to, że koszty zużycia energii i wsparcia technicznego wcale nie ulegną istotnej redukcji. Natomiast jeżeli użytkownik zdecyduje się na wymianę sprzętu klienckiego i zainstalowanie urządzeń typu cienki lub zerowy klient, to koszt inwestycji dodatkowo wzrośnie o 400-500 USD/użytkownika. Początkowe nakłady mogą więc być znacznie wyższe niż klasycznej infrastruktury PC, choć w tym ostatnim przypadku można oczekiwać większych oszczędności w trakcie późniejszej eksploatacji.

"Taka jest rzeczywistość. Początkowa cena, jaką trzeba zapłacić za infrastrukturę i sprzęt typu zerowego klienta, prawie niezależnie od jego producenta, jest podobna do kosztów klasycznej infrastruktury PC. Oszczędności można uzyskać później, dzięki niższym kosztom utrzymania systemu" - przyznaje Robert Ayala, dyrektor Dell Commercial Client Group.