Virtual Machine Fabric Extender

Wirtualna karta interfejsu sieciowego to implementacja technologii Cisco VM-FEX (Virtual Machine Fabric EXtender). Eliminuje ona wirtualny przełącznik sieciowy z hiperwizora przez tworzenie indywidualnych portów wirtualnych dla maszyn wirtualnych na fizycznym przełączniku sieciowym. Dane wejścia/wyjścia z wirtualnej maszyny są wysyłane wprost do fizycznego przełącznika sieciowego. W środowisku VMware karta VIC (Virtual Interface Card) może być dostępna pod trzema postaciami: interfejs Fibre Channel, standardowy interfejs Ethernet lub dynamiczny interfejs Ethernet. Dwie pierwsze są obsługiwane przez standardowe komponenty VMkernela i zapewniają standardowe możliwości. Interfejs Dynamic Ethernet występuje jako urządzenie PCIe.

Wykorzystanie plugina do VMware vDS pozwala na wykrywanie interfejsów Dynamic Ethernet i rejestrowanie ich jako interfejsów uplink do wewnętrznego zastosowania przez vDS. W ten sposób cały ruch z interfejsu sieciowego na maszynie wirtualnej jest kierowany do odpowiedniego portu przełącznika vDS. Ruch jest mapowany natychmiast do unikalnego interfejsu Dynamic Ethernet, dostarczanego przez VIC. Taka implementacja vDS zapewnia relację 1:1 pomiędzy interfejsem sieciowym wirtualnej maszyny a portem uplink.

Zobacz również:

• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

To podejście pozwala na połączenie wirtualnej infrastruktury przełączania z fizyczną - w jedno łatwe do zarządzania środowisko. VM-FEX jest obsługiwane przez hiperwizory VMware ESX oraz KVM.

IBM VMready

Rozwiązanie VMready oferowane przez IBM pozwala na konfigurację VLAN, ACL, QoS i innych parametrów oraz protokołów per wirtualna maszyna. Synchronizacja wirtualnych portów jest zsynchronizowana z przełącznikami VMware vSwitch przez vSphere. VMready w połączeniu z narzędziem NMotion pozwala na automatyczne podążanie konfiguracji sieciowej za wirtualną maszyną.

Najnowsza wersja - VMready 4.0 - została oparta na standardzie IEEE 802.1Qbg Edge Virtual Bridging. Pozwala on na tworzenie grup wirtualnych maszyn, administrowanie nimi oraz migrację.

Technologia ta jest częścią sieciowego systemu operacyjnego, w który są wyposażane przełączniki sieciowe IBM i nie wymaga dodatkowych opłat ani instalacji oprogramowania. Działa z głównymi hiperwizorami: VMWare, Hyper-V, Xen i KVM.

Test migracja z SRM

Omówmy następujący przykład praktyczny. Rozbudowana infrastruktura oparta na VMware vSphere została skonfigurowana w trybie fail over do drugiej lokalizacji w tym samym kampusie. Automatyzację replikacji zapewnia VMware Site Recovery Manager (SRM).

Ponieważ oba centra danych widzą te same redundante przełączniki rdzeniowe i połączone sieci warstwy 2 (L2), failover jest taki sam z perspektywy sieciowej - bez dynamicznego routingu czy re-adresacji (niezbędnej przy failover między różnymi lokalizacjami geograficznymi). Kiedy produkcyjne centrum danych z jakichś przyczyn przestanie pracować, SRM powinien przenieść działanie wirtualnych maszyn do drugiego data center w identycznej konfiguracji sieciowej, jak ta w pierwszym data center, i działanie powinno być kontynuowane bez żadnych zmian w sieci.