Ustawa z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności

Art. 47. 1. Poczcie Polskiej przysługuje ustawowe prawo zastawu na przesyłkach pocztowych w celu zabezpieczenia należności z tytułu opłat pocztowych i celnych oraz innych wydatków Poczty Polskiej obciążających te przesyłki.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli adresatem przesyłki pocztowej jest organ władzy lub administracji państwowej albo organ samorządu terytorialnego.

Art. 48. 1. Poczcie Polskiej przysługuje prawo otwierania niedoręczalnych listów w celu ustalenia osoby adresata lub nadawcy.

2. Minister Łączności określa, w drodze rozporządzenia, tryb otwierania niedoręczalnych listów oraz sposób postępowania z nimi.

Art. 49. Pracownikom Poczty Polskiej przysługuje ochrona prawna przewidziana w przepisach prawa karnego dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 50. Powództwo przeciwko Poczcie Polskiej wytacza się przed sądem pierwszej instancji, w którego okręgu ma siedzibę jednostka organizacyjna podległa bezpośrednio Dyrektorowi Poczty Polskiej, z której działalnością wiążą się dochodzone roszczenia.

Art. 51. Jednostki organizacyjne Poczty Polskiej mają prawo używania oznak z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz pieczęci urzędowej z wizerunkiem orła, ustalonym dla godła, i napisem w otoku.

Art. 52. Poczta Polska nie może nikomu odmówić wykonania usług pocztowych o charakterze powszechnym, chyba że żądający wykonania usługi nie spełnił warunków ustalonych przez Ministra Łączności.

Art. 53. Środki transportowe służące do przewozu ładunku pocztowego, budynki, pomieszczenia i inne nieruchomości użytkowane przez Pocztę Polską nie mogą być zajmowane do innych celów, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Art. 54. 1. Przedsiębiorstwa przewozowe wykonujące publiczny regularny transport lądowy, lotniczy, morski lub śródlądowy są obowiązane przewozić, na zasadach odpłatności, ładunek pocztowy w oddzielnych przedziałach lub schowkach oraz zapewnić Poczcie Polskiej na swoich stacjach i w swoich portach możliwość używania potrzebnych pomieszczeń i urządzeń, a także wolny dostęp dla pracowników Poczty Polskiej do miejsc załadunku i wyładunku.

2. Przewoźnicy wymienieni w ust. 1 są obowiązani w szczególności:

1) przewozić ładunek pocztowy pod dozorem pracowników własnych lub Poczty Polskiej na warunkach określanych w umowach zawieranych pomiędzy nimi a Pocztą Polską

2) wyznaczyć pracowników do pełnienia służby pocztowej w obrębie stacji lub portu

3) ustalić rozkłady jazdy w porozumieniu z organami Poczty Polskiej i z uwzględnieniem potrzeb służby pocztowej

4) zezwalać na bezpłatne zakładanie na lub w środkach transportowych skrzynek pocztowych

5) w stosunku do przedsiębiorstw transportu samochodowego - przewozić również ładunek pocztowy w wydzielonych lukach bagażowych w pojemnikach Poczty Polskiej dostosowanych do nośności i ładowności pojazdów oraz prowadzić specjalne przyczepy Poczty Polskiej, jeżeli pozwalają na to techniczne właściwości pojazdu.

3. Warunki użytkowania pomieszczeń i urządzeń przedsiębiorstw określonych w ust. 1, jak również prawa i obowiązki Poczty Polskiej oraz tych przedsiębiorstw określane są w umowach zawartych pomiędzy tymi przedsiębiorstwami a Pocztą Polską.

4. Rada Ministrów określa zasady przewozu ładunków pocztowych kolejami.

5. Poczta Polska współdziała z właściwymi jednostkami w zakresie wykonywania przewozu przesyłek specjalnych resortu spraw wewnętrznych, na zasadach i warunkach uzgodnionych przez Ministra Łączności z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art. 55. Plany budowy, przebudowy lub rozbudowy urządzeń kolejowych, żeglugi morskiej, śródlądowej i powietrznej oraz urządzeń transportu drogowego powinny uwzględniać potrzeby przeładunku i przewozu przesyłek pocztowych i w tym zakresie wymagają uzgodnienia z Pocztą Polską.

Art. 56. Poczcie Polskiej przysługuje prawo bezpłatnego umieszczania na nieruchomościach skrzynek pocztowych, skrzynek do doręczania korespondencji i automatów do pocztowej obsługi klientów.


TOP 200