Ustawa z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności

Art. 38. 1. Operator sieci telekomunikacyjnej użytku publicznego nie może odmówić przyłączenia do swojej sieci innej sieci telekomunikacyjnej.

2. Warunki oraz opłaty za przyłączenia, o których mowa w ust. 1, ustalane są w umowie zawieranej między posiadaczami sieci.

Art. 39. 1. Opłaty za usługi telekomunikacyjne, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, ustala operator sieci.

2. Warunki rozliczeń z tytułu opłat za usługi, których wykonanie wymaga współpracy linii i urządzeń telekomunikacyjnych wchodzących w skład różnych sieci telekomunikacyjnych, są określane w umowach zawieranych między operatorami tych sieci.

3. Minister Łączności może wprowadzać opłaty maksymalne za usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym.

4. Wysokość opłat za wykonywanie usług telekomunikacyjnych międzynarodowych ustalana jest w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.

5. Od opłat zwolnione są rozmowy telefoniczne, radiotelefoniczne i telegramy, których treścią są wezwania o pomoc w razie klęski żywiołowej lub innego stanu wyższej konieczności, w szczególności w wypadku katastrofy, przymusowego lądowania statku powietrznego, pożaru, powodzi, nadzwyczajnego zagrożenia środowiska lub innej klęski spowodowanej żywiołowym zdarzeniem, oraz zawiadomienia o epidemii, masowych zatruciach pokarmowych, zaraźliwej chorobie zwierzęcej i pojawieniu się szkodników roślin, podlegających prawnemu obowiązkowi zgłaszania; zwolnienie od opłat nie obejmuje rozmów telefonicznych, radiotelefonicznych i telegramów organów administracji powołanych do niesienia pomocy oraz zwalczania zaraźliwych chorób ludzi, zwierząt i roślin.

Art. 40. 1. Operatorzy sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego są zobowiązani do realizacji postanowień Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych w zakresie zapewnienia środków łączności misjom zagranicznym mającym siedzibę na terenie ich działania.

2. Minister Łączności w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych ustala, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania w sprawach objętych niniejszym rozdziałem, dotyczące przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji zagranicznych korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych oraz członków ich personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 41. Potwierdzenie nadania telegramu wysłanego w jednostce organizacyjnej Telekomunikacji Polskiej S.A. ma moc dokumentu urzędowego.

Rozdział 3

Zasady wykonywania usług pocztowych

Art. 42. 1. Usługi pocztowe wykonuje przedsiębiorstwo użyteczności publicznej "Poczta Polska", zwane dalej "Poczta Polska".

2. Ilekroć w ustawie lub w przepisach odrębnych używa się dla określenia podmiotu wyrazu "poczta", rozumie się przez to Pocztę Polską.

Art. 43. 1. Wysokość i formy opłat za usługi Poczty Polskiej ustala Dyrektor Poczty Polskiej.

2. Rada Ministrów może wprowadzać opłaty maksymalne za usługi pocztowe o charakterze powszechnym oraz za przewóz ładunków pocztowych wykonywany na podstawie art. 54.

3. Od opłat są zwolnione paczki z drukami lub innymi nośnikami informacji dla ociemniałych.

4. Wysokość opłat za wykonywanie usług pocztowych międzynarodowych jest ustalana w uzgodnieniu z Ministrem Łączności.

Art. 44. 1. Znaczki pocztowe są urzędowymi znakami wartościowymi i służą do uiszczania opłat za usługi pocztowe, określone przez Dyrektora Poczty Polskiej.

2. Poczcie Polskiej przysługuje wyłączne prawo emisji i wprowadzania do obiegu znaczków pocztowych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

3. Minister Łączności ustala roczny plan emisji znaczków pocztowych, zawierający określenie liczby znaczków, kolejności ich wprowadzania do obiegu oraz tematyki i wzorów.

4. Minister Łączności może określać formy wydawnicze znaczków oraz ich nakłady.

5. Minister Łączności może ustalać dopłaty do znaczków pocztowych, emitowanych w formach wydawniczych, o których mowa w ust. 4, z przeznaczeniem wpływów na cele społeczne.

Art. 45. Potwierdzenia nadania przesyłek pocztowych i telegramów, wpłat sum pieniężnych na przekazy pocztowe oraz wpłat sum pieniężnych dokonanych w jednostkach organizacyjnych Poczty Polskiej na bankowe konta czekowe i oszczędnościowe mają moc dokumentów urzędowych.

Art. 46. Przesyłek pocztowych nie można ze skutkiem prawnym obciążać zastawem ani zająć, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.


TOP 200