Dostęp do informacji

Wszystkie usługi lub aplikacje muszą mieć kontakt z IAS (Information Access Service). IAS może być zapytany o dodatkowe informacje na temat usługi.

Na pełną implementację IAS składają się komponenty klienta i serwera. Klient jest składnikiem generującym zapytania o usługi w innym urządzeniu. Używa do tego celu IAP (Information Access Protocol), który jest stosowany tylko z IAS. Natomiast serwer jest składnikiem, który potrafi odpowiadać na zapytania klienta IAS. Urządzenia, które nie inicjują połączeń LMP, mogą zawierać jedynie serwer IAS.

Baza informacji IAS (IAS Information Base) jest zbiorem obiektów, które są dostępne dla danego połączenia. Jest używana przez serwer IAS do udzielania odpowiedzi na pojawiające się zapytania IAS. Baza obiektów składa się z nazwy kategorii i jednego lub więcej atrybutów. Posługując się analogiami z telekomunikacji, nazwa kategorii odpowiada nazwie firmy w książce telefonicznej. Klienci będą zasięgali informacji o usłudze używając tej nazwy. Atrybuty stanowią informację analogiczną do numeru telefonu, adresu i pozostałych danych biznesowych. Głównym atrybutem jest LSAP-SEL, który jest wymagany do utworzenia połączenia LMP z usługą.

Tiny Transport Protocol

Była już mowa o tym, że warstwa fizyczna określa wymagania sprzętowe i niskopoziomowe ramkowanie danych. Wiadomo też, że IrLAP zapewnia niezawodną, sekwencyjną transmisję danych, a IrLMP daje multipleksowanie LAP oraz wspomniane usługi IAS.

TinyTP jest wprawdzie opcjonalną warstwą IrDA, ale jest tak ważny, że właściwie powinien być postrzegany jako obowiązkowy. TinyTP spełnia dwie funkcje. Po pierwsze steruje strumieniem w kanale w połączeniu LMP, po drugie dokonuje segmentowania i powtórnego składania danych - SAR (Segmentation and Reasembly). Do każdego pakietu IrLMP TinyTP dodaje jeden bajt informacji.

Najważniejszą funkcją TinyTP jest sterowanie strumieniem w kanale. Właściwie IrLAP steruje strumieniem i równocześnie bada, czy jest potrzebny inny mechanizm sterowania. Główna korzyść ze stosowania TinyTP polega na tym, że w trakcie połączenia LMP jedna strona może przerwać nadawanie informacji bez negatywnego wpływu na drugą. Jest to nieosiągalne przy zastosowaniu "zwykłego" sterowania strumieniem LAP, gdy przerwa w transmisji odbija się niekorzystnie na pracy drugiej strony.

Drugą funkcją TinyTP jest SAR, czyli segmentacja i powtórne składanie danych. Zasadniczą ideą przyświecającą jej tworzeniu była chęć umożliwienia TinyTP dzielenia danych o dużej objętości na mniejsze części i składania ich po drugiej stronie (w urządzeniu odbierającym). Taki fragment podzielonej całości został nazwany SDU (Service Data Unit). Jego maksymalny rozmiar jest negocjowany w chwili inicjowania pierwszego połączenia TinyTP/LMP.

Pozostałe protokoły opcjonalne

IrOBEX został stworzony po to, by umożliwić systemom wszystkich typów i rozmiarów wymianę danych i poleceń. IrCOMM, jak to było wspomniane na początku, zapewnia emulowanie portów szeregowych i równoległych. Jest on stosowany tylko do niektórych aplikacji. Natomiast IrLAN, który nie został jeszcze w pełni znormalizowany, służy jako wygodne połączenie między komputerem osobistym a siecią lokalną. IrLAN oferuje m.in. dostęp do sieci lokalnej za pośrednictwem urządzenia Access Point Device, zwanego czasem IR LAN Adapter. Przykładem takiego adaptera może być NetBeam IR firmy Hewlett-Packard.

IrDA zdobyła już sobie pewną pozycję rynkową. Dla niektórych urządzeń najlepszym rozwiązaniem będzie zaimplementowanie właśnie tej krótkodystansowej technologii, szczególnie tam, gdzie nie ma potrzeby instalowania droższych i bardziej skomplikowanych systemów. Wiele mówi się ostatnio o związkach IrDA z Bluetoothem. A jaka jest rzeczywistość?