Podstawowe zasady

Wprowadzenie zarządzania łańcuchem dostaw nie zawsze przynosi założone efekty, a często nawet powoduje straty. Aby tak się nie stało, należy przestrzegać kilku tylko pozornie oczywistych zasad:

1. Należy zbudować wydajną i czytelną strukturę zarządzania.

Oznacza to zbiór procedur określających zamawianie, dostawy, zasady uzupełniania zapasów, zwroty, obsługę należności i zobowiązań. Procedury te powinny być zogniskowane na kliencie, dbając o zaspokojenie jego potrzeb. Każdy klient współdziała z łańcuchem dostaw podczas zamawiania produktu, przyjmując dostawę produktu, zwracając uszkodzony lub niechciany wyrób i płacąc za produkt.

Możliwe jest zastosowanie reengineeringu, techniki usprawniania procesów do utworzenia mapy procesów jako narzędzia do opisu współdziałania klienta z łańcuchem dostaw i współdziałania poszczególnych uczestników łańcucha. Przykładem takiego procesu może być realizacja zamówienia. Zaczyna się od przekazywania informacji o zamówieniu klienta, aby porównywać ją z informacjami o ilościach dostępnych do rozdysponowania ATP (Avilable to Promise) z magazynu. Na tej podstawie obsługa przepływu materiałów - logistyka - organizuje połączenie i transport, aby dostarczyć produkt do klienta. Gdy towary dla klienta są pobrane w sieci dystrybucji, do fabryki jest wysyłane zlecenie uzupełnienia zapasów u dystrybutora. W fabryce uruchamiany jest proces wytwórczy w celu wytworzenia ilości odpowiednich do uzupełniania magazynów. Klient może być pytany o numer karty kredytowej w momencie składania zamówienia. Przychód gotówki pochodzący z konta karty kredytowej może być przekazany jako zapłata dla dostawcy surowców. Proces realizacji zamówienia uruchamia wiele innych procesów w łańcuchu logistycznym, np. uzupełniania zapasów w centrach dystrybucyjnych, produkcyjny w fabryce, płatności u dostawców surowców.

Struktura organizacyjna firmy staje się bardziej konkurencyjna, gdy są upraszczane procesy biznesowe, zmniejszana jest liczba uczestników wchodzących w proces, oraz przyśpiesza obieg informacji. Należy wziąć pod uwagę, że po pierwszym połączeniu partnerów w łańcuch dostaw jego wydajność będzie równa wydajności najsłabszego uczestnika łańcucha.

2. Należy wykorzystać możliwość zwielokrotnienia uzyskiwanych efektów przez zbudowanie wspólnej sieci logistycznej.

Aby uporządkować logistykę, trzeba wiedzieć, gdzie geograficznie są zlokalizowane zapotrzebowania rynku i bazy zaopatrzeniowe. Buduje się sieć łańcucha zaopatrzenia przez łączenie wszystkich jego źródeł i miejsc występowania potrzeb, uwzględniając każdego z partnerów handlowych. Występuje bezpośrednia ścieżka logistyki oraz ukryta ścieżka odwrotna logistyki. Ścieżka odwrotna to zwroty produktów, naprawa produktów i ich atestowanie, jak również wymagane przez ochronę środowiska składowanie i utylizacja opakowań.

Po dokładnym rozeznaniu zadań dla całej sieci logistycznej należy przeprowadzić analizę objętości i ciężaru frachtu, aby określić możliwie najlepsze drogi i środki transportu. Zarządzanie logistyką próbuje optymalizować koszty, biorąc pod uwagę czas dostaw, tworząc, a następnie obsługując powiązania między spedytorami, środkami transportu i agencjami celnymi. Łańcuch zaopatrzenia może obejmować import i eksport, jeśli jest to uzasadnione kosztami produkcji. W takim przypadku klasyfikacja importowa, kraj pochodzenia oraz licencje eksportowe wymagają obsługi w ramach systemu SCM, aby zwiększyć niezawodność łańcucha dostaw.

3. Należy poprawić synchronizację dostaw z zapotrzebowaniami.

Synchronizacja łańcucha dostaw jest sekretem poprawy poziomu obsługi klientów bez zwiększania poziomu zapasów. Produkcja tylko wytwarza, a kanał logistyczny tylko przemieszcza to, co zostało zamówione.

4. Pomiar wydajności powinien być globalny dla całego łańcucha.

Bardzo często u każdego uczestnika łańcucha dostaw próbuje się optymalizować wyniki indywidualnie, nie biorąc pod uwagę wymogów obsługi całego łańcucha. Taka optymalizacja lokalna jest często mało efektywna, a efekty z zastosowania zarządzania łańcuchem dostaw są znacznie mniejsze od możliwych do osiągnięcia. Konieczne jest porozumienie się wszystkich uczestników łańcucha co do zasad funkcjonowania łańcucha i sposobu oceny rezultatów.

Na podstawie wykorzystania teorii ograniczeń TOC (Theory of Constrains) opracowano zasady wzorcowe funkcjonowania łańcucha dostaw w różnych obszarach gospodarki - model referencyjny SCOR (Supply Chain Operational Reference).