W przypadku protokołu SET, zamiast numeru karty kredytowej klienta sprzedawca otrzymuje żeton, który jest przekazywany do banku i używany do identyfikacji aktualnego numeru, autoryzacji lub odmowy transakcji, a następnie do przesłania sprzedającemu numeru autoryzacji. Sprzedawca uzyskuje w ten sposób pewność, że karta jest ważna, i może zakończyć transakcje. Wszystkie te operacje są wykonywane z użyciem kryptografii klucza publicznego, zapewniającej autentyczność stron. Klient otrzymuje także certyfikowane potwierdzenie transakcji. Certyfikaty cyfrowe są oparte na algorytmie RSA i Diffie-Hellmana.

CyberCash jest protokołem karty kredytowej, opublikowanym jako Internet RFC. Jest to protokół do transmisji płatności kartą kredytową, a na terenie Stanów Zjednoczonych także transferu czeków elektronicznych.

JEPI (Joint Electronic Payments Initiative) jest propozycją W3C dotycząca negocjacji sposobu płatności. Nagłówek protokołu UPP (Universal Payment Preamble) jest używany do określenia, czy druga strona pracuje w systemie UPP i jaki system płatności reprezentuje.

OFX (Open Financial Exchange), promowany przez konsorcjum prowadzone przez Microsoft, jest szeroko rozumianą strukturą wymiany danych finansowych i instrukcji pomiędzy klientem i instytucją finansową. Używa on powszechnych standardów formatowania danych (SGML), połączeń (TCP/IP i HTTP) oraz ochrony (SSL).

Cyfrowe metody transferu płatności

EMV 96 jest specyfikacją firmową: Integrated Circuit Card (ICC) Specifications for Payments, opracowaną przez Europay, Master Card i Visa (EMV). Definiuje ona terminal i procedury ICC niezbędne do dokonania transakcji systemu płatności w międzynarodowym środowisku wymiany informacji.

EEP (European Electronic Purse) to specyfikacja wspierana przez Komitet Europejski, która jest funkcjonalnym modelem dopuszczającym używanie specyfikacji EMV 96 do tworzenia sprawdzalnego schematu "elektronicznej portmonetki", umożliwiającego operacje:

• wielowalutowe

• "portmonetek" dwojakiego rodzaju: nie połączonych i połączonych z bankiem.

Aplikacje EEP mogą koegzystować z innymi aplikacjami w tym samym czipie: np. z aplikacjami obsługującymi kredytowanie czy debety. Specyfikacja dopuszcza transakcje, takie jak stan konta, wymiana waluty, wyciąg z konta, obciążenie płatnością i kasowanie zamówienia.

Inne systemy płatności używane w Internecie to m.in.:

• GlobeID – zaprojektowany przez GlobeID Software i stosowany we Francji od 1996 r.; jest oparty na koncepcji Wallet.

• Millicent – zaprojektowany przez Compaq/Digital do obsługi transakcji komercyjnych małej skali przez Internet.

• Mondex – zaprojektowany przez konsorcjum banków i dostawców usług telekomunikacyjnych, używający kart inteligentnych do przechowywania pieniędzy elektronicznych.

Konsorcjum dostawców oprogramowania e-biznesu

CommerceNet to konsorcjum dostawców usług i oprogramowania e-biznesu, którego celem jest uczynienie z e-biznesu dziedziny nieskomplikowanej, bezpiecznej i wszechobecnej w sensie globalnym, multidyscyplinarnym i z zastosowaniami w przemyśle. Dziedziny obejmującej technologie, procesy biznesowe i uregulowania standaryzacyjne. Konsorcjum działa jako organizacja wirtualna, opierając się głównie na specjalistycznej wiedzy i zasobach swoich członków i innych stowarzyszeń przemysłowych. CommerceNet koordynowała prace nad specyfikacją CBL (Common Business Language), umożliwiającą komunikację pomiędzy aplikacjami i obiektami komunikacji. Główne obecnie realizowane projekty to: Catalogue Interoperability, eCo Framework Projekt, International Cross Certification i RosettaNet.

Ten ostatni skupia się na nowym rynku e-biznesu, obejmującym specyficzny dla przemysłu interfejs elektronicznego biznesu, obejmując nie tylko na podstawowe standardy danych transakcyjnych, takie jak EDI, i standardy kodów paskowych, ale także na inne aspekty powiązań komercyjnych. Brak takiego interfejsu w łańcuchach zaopatrzeniowych IT wprowadza wiele zamieszania w fabrykach, u dystrybutorów, resellerów i użytkowników końcowych, prowadząc do nieefektywności i uniemożliwiając wprowadzenie Internetu jako narzędzia operacji B2B.

Problemy w upowszechnieniu e-biznesu w Internecie

Pomimo oczywistych korzyści płynących z wprzęgnięcia Internetu do handlu globalnego do rozwiązania pozostaje jeszcze wiele ważnych problemów. Na pewno nie na ostatnim miejscu jest kwestia bezpieczeństwa, chociaż problem ten zmniejszył się ostatnio dzięki wielu międzynarodowym projektom. Kolejne kluczowe sprawy dla handlu elektronicznego przez Internet to większe możliwości wyszukiwania i uproszczony proces zakupu. Inne problemy związane z rozwojem Internetu to brak infrastruktury kluczy publicznych (zwłaszcza dla handlu międzynarodowego), stanowiska rządów w tej sprawie, dostęp, niezawodność (poziom usług), brak zintegrowanych aplikacji, a na końcu – relatywny koszt wyższych szybkości transmisji. Do tego wszystkiego dochodzi po prostu brak zrozumienia, czym właściwie jest handel oparty na Internecie.

Handel przez Internet jest jeszcze, mimo ogromnych postępów, na dość wczesnym etapie rozwoju. Chociaż rynek konsumencki szybko rozwinął się do punktu, w którym elektroniczne transakcje płatnicze stały się powszechne, to jednak w rzeczywistości wprowadzanie takiego handlu na szerszą skalę ma przed sobą długą drogę.

Brak zintegrowanych aplikacji połączonych z metodami komunikacyjnymi nadal pozostaje jeszcze problemem. Internet zapewnia bezprecedensową infrastrukturę do przemieszczania informacji, której wykorzystanie będzie miało ogromne reperkusje w świecie biznesu. Realnym kluczem do tworzenia handlu elektronicznego przez Internet, jako normalnej, codziennej działalności biznesowej, jest konwergencja telekomunikacji oraz oprogramowania przemysłowego.