DFS: porządek w systemie plików i stabilna praca serwerów
-
- Jarosław Kowalski,
- 27.12.2012, godz. 09:00
Na czy polega działanie DFS?
Klasyczny dostęp do udostępnionych zasobów sieciowych polega na tym, że maszyny pełniące role serwerów plików z udziałami z udostępnionymi plikami oferują użytkownikowi dostęp do konkretnego udziału na konkretnym serwerze. Użytkownik może użyć ścieżki UNC z nazwą serwera, adresu IP lub zamapować udział jako dysk sieciowy. W przypadku użycia DFS (z domenową przestrzenią nazw) zasoby plikowe na serwerach są publikowane z użyciem uniwersalnej, "wirtualnej" ścieżki, w postaci \\nazwa_domeny\nazwa_DFS\udział.
Konsola zarządzania systemem plików DFS
Obszary nazw systemu plików DFS dają możliwość grupowania udostępnionych folderów, znajdujących się na różnych serwerach - w jeden lub wiele obszarów nazw o strukturze logicznej. Dla użytkownika obszar nazw jest widoczny jako pojedynczy, udostępniony folder z podkatalogami.
Obok przestrzeni nazw drugą usługą wykorzystywaną w DFS jest replikacja systemu plików DFS. Zapewnia ona niezawodność oraz odpowiedni dostęp do zasobów poprzez ich rozłożenie na odległych serwerach. Pozwala na synchronizację folderów między serwerami w połączeniach sieciowych, również tych o ograniczonej przepustowości. W technologii tej zastosowano nowy algorytm kompresji, nazwany zdalną kompresją różnicową RDC (Remote Differential Compression). RDC to działający w architekturze klient - serwer protokół "przesyłania różnic", który może być stosowany do wydajnego aktualizowania plików w sieciach o ograniczonej przepustowości. Algorytm RDC wykrywa dodanie, usunięcie i zmianę danych w plikach, umożliwiając technologii replikacji systemu plików DFS replikowanie jedynie zmienionych bloków plików w momencie ich aktualizowania.
Instalacja Systemu plików DFS
Zajmijmy się prostym wdrożeniem systemu plików DFS na istniejącym już serwerze plików, który jest jednocześnie kontrolerem domeny. Zakładamy, że środowisko oparte jest na domenie AD o poziomie funkcjonalności lasu przynajmniej z Windows Server 2003 lub nowszym. Opis instalacji dotyczy Windows Server 2008.
• Z autonomiczną przestrzenią nazw (Stand-Alone DFS), gdzie topologia połączeń między węzłami (serwerami zawierającymi udostępnione zasoby) jest przechowywana na jednym serwerze, a konkretnie w jego rejestrze, w przypadku Windows. W tej opcji dostępny jest wyłącznie jeden poziom drzewa udostępnionych folderów, i teoretycznie nie ma żadnej metody zapewniającej odporność na awarie głównego serwera. Chcąc zapewnić bezpieczeństwo udostępnianych zasobów, należałoby skorzystać z usługi klastrowania serwerów Windows. Funkcjonalność Stand-Alone DFS jest obsługiwana przez Windows NT 4.0 i Samba 3.0 oraz przez Windows Server 2000/2003/2008/2012.
•Z domenową przestrzenią nazw (Fault-tolerant DFS lub inaczej Domain DFS). Ten tryb wymaga obecności domeny Active Directory w sieci. Informacja o topologii jest przechowywana w bazie tej domeny, a konkretnie jej replikacja odbywa się na każdy kontroler domeny. Dodatkowo są obsługiwane wielopoziomowe struktury udostępnionych folderów i pojedynczy zasób może reprezentować wiele identycznych folderów, znajdujących się na różnych serwerach i utrzymywanych w identycznym stanie, dzięki mechanizmom replikacji plików. Z uwagi na to, że struktura DFS jest przechowywana w bazie Active Directory, zarządzanie dostępem do zasobów odbywa się również z użyciem usług katalogowych. W przypadku dostępu do katalogu mającego wiele replik, w pierwszej kolejności wskazywany jest serwer w tej samej lokacji (site) co klient, a gdyby taki nie był dostępny, w pozostałych lokacjach. Używając domenowej przestrzeni nazw można korzystać z nazewnictwa DNS, a nie tylko z nazw NetBIOS-owych. Taki poziom przestrzeni nazw DFS jest obsługiwany tylko przez Windows Server 2000/2003/2008/2012.
