Przełącznikom SAN przyznawano punkty w pięciu kategoriach oceny:

- Wydajność. Punkty przyznawano po zebraniu szeregu danych informujących o rzeczywistej przepływności przełącznika (mierzono też opóźnienia w dwóch konfiguracjach, przy przesyłaniu danych przez jeden przełącznik i przez sieć szkieletową składającą się z kilku przełączników). Badano mechanizmy automatycznego przełączania ruchu pakietów na inną ścieżkę, wchodzące do akcji wtedy, gdy aktualnie używane połączenie ISL (Inter Switch Link – łącze sprzęgające przełączniki) ulega awarii; mierzono przepływność sieci w różnych konfiguracjach (jeden przełącznik i sieć szkieletowa składająca się z kilku przełączników; odczytywanie danych z pamięci masowych, zapisywanie danych i mieszanka tych dwóch zadań), wtedy gdy żądania były generowane przez różną liczbę serwerów platformy Windows NT (od jednego do siedmiu); sprawdzano też ogólną stabilność pracy całej sieci SAN.

- Zarządzanie i administrowanie. Sprawdzano efektywność pracy interfejsów zarządzania (w tym graficznych i opartych na wierszu poleceń) i to, czy zachowują się intuicyjnie; sprawdzano pracę mechanizmów monitorujących w czasie rzeczywistym poszczególne elementy sieci; dodatkowo sprawdzano takie opcje jak śledzenie zdarzeń, generowanie alarmów i budowanie dziennika zdarzeń, w którym można znaleźć wszystkie informacje dotyczące pracy sieci.

- Obsługiwane konfiguracje. Badano możliwość obsługi sieci szkieletowych składających się z wielu przełączników czy obsługi topologii kratowych; sprawdzano wielkość buforów obsługujących każdy z portów przełącznika; sprawdzano: klasy usług oferowanych przez przełącznik Fibre Channel, typy obsługiwanych połączeń (połączenia bezpośrednie, oparte na pętli, przełączane z jednym przełącznikiem, sieć szkieletową), gęstość portów, możliwość wymiany elementów "na gorąco", zapasowe elementy (takie jak zasilacz i wentylatory).

- Dodatkowe opcje, a w tym: obsługa różnych fizycznych interfejsów Fibre Channel; obsługa wielu połączeń sprzęgających przełączniki i obecność mechanizmów równoważących obciążenie takich łącz pakietami oraz mechanizmów wyznaczających alternatywne ścieżki w przypadku awarii aktualnie używanego łącza; możliwość dzielenia sieci i tworzenia w niej kilku logicznych stref (opcja znana pod nazwą "zoning").

- Instalowanie. Łatwość instalowania i obsługi przełącznika, w tym obecność rozwiązań typu "włącz i używaj"; dokumentacja, zarówno ta drukowana, jak i elektroniczna (pomoc online).