sposób komunikacji w analogowej lub cyfrowej sieci, utworzonej z komórek radiowych pokrywających swym zasięgiem obszar przeznaczony do obsługi abonentów ruchomych i stacjonarnych, korzystających z telefonów mobilnych. Dwie istotne cechy odróżniają systemy telefonii komórkowej od innych bezprzewodowych systemów łączności radiowej: komórkowa struktura sieci o budowie hierarchicznej oraz możliwość lokalizacji aparatów komórkowych znajdujących się zarówno w zasięgu macierzystej stacji bazowej, jak też poza nią.