Pierwszy dysk logiczny odpowiadał pierwszemu wewnętrznemu dyskowi fizycznemu zainstalowanemu w serwerze. Drugi dysk logiczny odpowiadał pozostałym trzem dyskom wewnętrznym zainstalowanym w serwerze i pierwszym dwóm dyskom zewnętrznym, a trzeci odpowiadał pozostałym pięciu dyskom zewnętrznym. Pierwszy dysk logiczny (9 GB) zawierał system operacyjny. Pozostałe dwa dyski logiczne (każdy po 45 GB) były używane do przechowywania danych.

NetServer LT6000r dysponuje stacją CD-ROM standardu EIDE (Enhanced Integration Drive Electronics), podobną do instalowanych w laptopach. Serwer jest wyposażony w cztery interfejsy Fast Ethernet - jeden wbudowany w płytę główną i trzy umieszczone na kartach PCI.

Biorąc pod uwagę cechy produktu, takie jak duża moc, niewielkie rozmiary i łatwość obsługi, jest to bardzo dobre rozwiązanie dla tych przedsiębiorstw, które stawiają na serwer instalowany w szafie. Po dodaniu do szafy stacji pamięci masowej wyposażonej w większą liczbę dysków twardych i podłączeniu jej do serwera przedsiębiorstwo ma do dyspozycji potężny serwer plików.

HP NetServer LT6000r - wyposażenie i konfiguracja testowanego serwera

Producent: Hewlett-Packard

Procesory: Pentium III Xeon 550 MHz, pamięć podręczna 1 MB

Liczba procesorów: 6

Maksymalna liczba procesorów: 6

Pamięć RAM: 1 GB 100MHz ECC SDRAM

Liczba gniazd na moduły pamięci RAM: 8 gniazd standardu PC133

Dostępne gniazda na dodatkowe karty: 2 x 66MHz (64-bitowe); 4 x 33MHz (64-bitowe; wymiana kart "na gorąco")

Ile gniazd pozostało wolnych: 3

Kontroler dysków twardych: HP NetRAID Controller z dwoma kanałami SCSI2

Dyski twarde: 9,1 GB; Ultra2; 10 tysięcy obrotów na minutę; Seagate Cheetah

Liczba i opis kieszeni na dyski twarde: 4 wewnętrzne; 12 zewnętrznych

Interfejsy sieciowe: Jedenwbudowany w płytę główną (HP fast Ethernet NIC); 3 karty sieciowe HP PCI Fast Ethernet

CD - ROM: EIDE CD-ROM

Dostępne rozwiązania: Pamięć ECC; wentylatory wymieniane "na gorąco", pracujące w konfiguracji 4 + 2; dyski wymieniane "na gorąco"; magistrala PCI typu "hot-plug"; zasilacze wymieniane "na gorąco", pracujące w konfiguracji 2 + 1

Zarządzanie: Pakiet HP TopTools for Servers; pakiet HP OpenView ManageX; pakiet HP Remote Assistant

Zabezpieczenie: Hasło przy uruchamianiu możliwość wyłączenia portu szeregowego i napędu dyskietek; czujnik monitorujący obudowę serwera

Dołączone oprogramowanie: HP Navigator Installation Aid

<hr>

Metodologia testowania

Stanowisko testowania składało się z 15 klientów (minimalna konfiguracja to dwa procesory Pentium II 400 MHz i 128 MB pamięci RAM). Każdy klient dysponował jedną kartą sieciową Fast Ethernet (100 Mb/s), której używał do komunikowania się z serwerem.

Nad całością procesu testowania czuwało oprogramowanie Benchmark Factory (odpowiedzialne za koordynowanie poszczególnych faz testowania oraz zbieranie wyników i ich archiwizowanie). Uruchamiano trzy rodzaje testów (serwer plików, praca w sieci i obsługa bazy danych) na serwerze pracującym pod trzema różnymi systemami operacyjnymi: Windows NT 4.0, Windows 2000 i Novell NetWare 5.1.

Używając oprogramowania Benchmark Factory, zdefiniowano kilka testów, które sprawdzały wydajność podsystemu plików. Testy porównawcze podzielono na dwie kategorie: transferujące małe pliki i transferujące duże pliki.

W przypadku testu transferującego małe pliki wykorzystano trójwymiarową macierz, a pliki (które jeden program zapisywał, a inny odczytywał) miały następujące długości: 1 kB (80 proc. plików), 10 kB (10 proc. plików) i 50 kB (10 proc. plików).

W przypadku testu transferującego duże pliki 80 proc. stanowiły pliki o długości 500 kB, a 20 proc. pliki o długości 1 MB, przy czym test (operacje zapisywania i odczytywania plików umieszczono tu w jednym programie) został tak zaprojektowany, że na 100 proc. operacji 90 to operacje czytania plików, a 10 operacje zapisywania plików.

Wszystkie pliki potrzebne dla każdego wirtualnego użytkownika były tworzone na początku każdego testu. Każdy test uruchamiano pięć razy, zwiększając za każdym razem obciążenie. Obciążenie zwiększano przez konfigurowanie coraz większej liczby wirtualnych użytkowników na każdym komputerze pełniącym rolę klienta, stosując tę procedurę dla każdego z trzech systemów operacyjnych.

Test bazy danych (wydajność układów CPU) wykorzystywał pakiet Microsoft SQL Server 7.0, który uruchamiano na komputerze pracującym pod systemami Windows NT i Win 2000. Liczbę użytkowników wirtualnych zwiększano sukcesywnie, od dwóch do trzydziestu. Trzeba zaznaczyć, że wirtualni użytkownicy obciążali serwer w tak dużym stopniu, o jaki trudno w rzeczywistych warunkach. Każdy użytkownik wirtualny wywoływał procedurę przechowywaną w pamięci serwera, redukując tym samym liczbę pakietów wymienianych między klientem i serwerem. Po wywołaniu takiej procedury użytkownik odczekiwał zawsze 9 sekund przed wywołaniem kolejnej.

Do sprawdzenia wydajności układów obsługujących sieć użyto innego testu bazy danych, generując większą liczbę żądań i kierując je przez sieć do serwera. Tak jak w przypadku testu bazy danych i układów CPU, tak i tu liczbę użytkowników wirtualnych zwiększano sukcesywnie (od dwóch do trzydziestu). W środowisku NetWare uruchomiono podobne testy (CPU/baza danych i sieć), oparte

na aplikacji Oracle zainstalowanej na komputerze platformy NetWare 5.1.