Na wystawie Telecom ‘99 w Genewie problem szybkiego i łatwego dostępu do Internetu z terminali przenośnych zdominował prezentacje rozwiązań bezprzewodowych sieci telekomunikacyjnych. Wszechstronne zainteresowanie budzi pakietowa transmisja danych GPRS, zwiększająca szybkość dostępu do usług internetowych IP typowo w zakresie od 72,4 kb/s do 115 kb/s, a niekiedy nawet do 171,2 kb/s. Stanowi to pierwszy krok w kierunku bezprzewodowej łączności globalnej IMT-2000 (UMTS).

Telefon komórkowy, który tak dobrze sprawdził się w globalnej komunikacji głosowej, nie jest równie obiecującym rozwiązaniem dla transmisji danych.

Jeszcze do niedawna jedynym sposobem przekazu danych cyfrowych przez sieci komórkowe standardu GSM była transmisja danych z komutacją kanałów (łączy), standardowo ograniczona do szybkości 9,6 kb/s (standard V.32), uzyskiwanej w dobrych łączach radiowych ze stopą błędu nie gorszą niż 10-3. W niektórych, raczej rzadko spotykanych sytuacjach, dzięki specjalnym modyfikacjom dotyczącym kodowania protekcyjnego, jest możliwe uzyskiwanie przepływności transmisji danych przez taką sieć maksymalnie z szybkością 14,4 kb/s - zgodną ze standardem V.32 bis. Do tej pory stanowiło to wystarczającą przepływność w realizacji usług, takich jak: telefaks (faksymile), poczta elektroniczna i głosowa, wideoteks, telemetria czy nadzór obrazowy prowadzony kanałami rozmównymi. Nie sprawdzało się jednak w zastosowaniach cyfrowych typu ISDN (Integrated Services Digital Network) oraz przy aktywnym dostępie użytkowników z terminali ruchomych do sieci Internetu.

A zapotrzebowanie na bezprzewodowy transport danych przez sieci internetowe jest coraz większe i nic nie wskazuje na to, aby ta tendencja zmieniła się w najbliższych latach. Wręcz przeciwnie - jesteśmy świadkami szybko narastającej ekspansji Internetu, w którym liczba abonentów już przekracza 100 mln i wykładniczo rośnie. Każdego miesiąca po Internet sięga 18 mln nowych użytkowników, a trafik internetowy podwaja się co sześć miesięcy. Samo zjawisko staje się drugim, po telefonii komórkowej GSM, wydarzeniem telekomunikacyjnym upływającego tysiąclecia, a jest to dopiero początek zmian zachodzących w tym środowisku.

Penetracja Internetu przez użytkowników sieci ruchomych sięga obecnie około 5 proc., a według przewidywań Telecom osiągnie 20 proc. w 2003 r. Zgodnie z wieloma prognozami (Ovum 1998 r.) znaczenie finansowe transmisji danych będzie stale narastać w ciągu najbliższych kilku lat, przynosząc w 2002 r. 11 proc. ogólnego dochodu z przekazów uzyskiwanych w telekomunikacji, jest więc o co walczyć już teraz.

Opracowany przez ETSI pierwszy standard szybkiej bezprzewodowej transmisji komórkowej HSCSD (High Speed Circuit Switched Data) pozwala na łączenie ze sobą kilku kanałów sieci GSM 900/1800 w celu uzyskania wyższej (57,6-115,2 kb/s) przepływności dla danych transmitowanych z komutacją obwodów. Nie jest to wielkość zapewniająca pełną szybkość zintegrowanej sieci cyfrowej zbliżoną do przepływności w sieciach ISDN (64 lub 144 kb/s), ale już umożliwia w miarę efektywne zestawianie dwóch kanałów typu B standardu ISDN z dostępem podstawowym. Zasadniczą wadą przekazów w standardzie HSCSD jest jednak konieczność przyporządkowania związanych w ten sposób kanałów wyłącznie jednemu użytkownikowi. Dzieje się tak przez przydzielanie jednemu użytkownikowi kilku kanałów rozmównych TCH (Traffic Channel - tj. maks. do 8 szczelin czasowych w jednej ramce TDMA) w obrębie tego samego połączenia częstotliwościowego, jednak z uwzględnieniem obecnie panującego trafiku i innych warunków występujących w sieci. Sposób ten wprawdzie zapewnia stałą wyższą szybkość transmisji przez bezprzewodowe łącza radiowe, ale z drugiej strony jest klasycznym przykładem nieoszczędnego gospodarowania zasobami sieci - wynikającego z zasady komutowania obwodów, w przeciwieństwie do zalet uzyskiwanych w transmisjach z przełączaniem pakietów. Komutacja kanałów jest bowiem nieefektywnym i mało elastycznym sposobem przekazu danych, zwłaszcza przy przesyłaniu niedużych porcji informacji.

Niedogodność ta była jednym z powodów opracowania w ETSI (począwszy od 1992 r.) kolejnego standardu uniwersalnej łączności bezprzewodowej GPRS (General Packet Radio Service), promowanej obecnie w ramach standardu komórkowego GSM faza 2+, i umożliwiającej transmisję danych w trybie komutacji pakietów. Pakietowa komunikacja w tym standardzie pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie dostępnego pasma radiowego przez statystyczne multipleksowanie jednego kanału fizycznego, dzięki czemu użytkownicy komórkowi mogą uzyskiwać większą przepływność, korzystając z tych samych połączeń i zasobów radiowych.