Kiedy krajowy GPRS?

Pierwszą próbę zwiększenia szybkości transmisji danych w sieciach cyfrowych GSM w Polsce podjął Polkomtel (Plus GSM), decydując się na rozwiązanie pakietowe GPRS pochodzące od Nokii. Jest to jedna z pierwszych instalacji pilotowych tego systemu, nie sprawdzona jeszcze we wdrożeniach komercyjnych w Europie. Infrastrukturę telekomunikacyjną dla nowej techniki przekazu (nowe oprogramowanie, rozwiązanie problemów billingu, modernizacja stacji bazowych dla dodatkowej sygnalizacji, inne terminale ruchome) Polkomtel ma ukończyć w 2000 roku, i dopiero wtedy rozpocząć przekazy danych z podwyższoną szybkością. Do tego czasu ma być gotowa produkcyjna wersja terminali ruchomych Nokii, wyposażonych w powiększone ekrany dotykowe i prosty interfejs użytkownika - elementy stanowiące podstawę oferowania szybszych usług pakietowych przez sieć Internetu.

Podobnie postępuje drugi polski operator cyfrowy GSM - Era GSM - który tradycyjnie interesuje się rozwiązaniami sprzętowymi oferowanymi w tym zakresie przekazu przez Ericssona.

Co na świecie?

Pierwsze terminale i usługi w sieciach pakietowych GPRS, demonstrowane na ostatniej wystawie telekomunikacyjnej Telecom `99 w Genewie, daleko odbiegały od przyjętych założeń systemu, już teraz określanych standardem.

Pomijając milczeniem fakt, że na stoiskach zdarzały się atrapy kolorowych telefonów „działających” w sieciach komórkowych z przekazem GPRS, demonstracja w warunkach rzeczywistych nie była możliwa z prostej przyczyny - brak było sieci GSM z odpowiednią modyfikacją infrastruktury telekomunikacyjnej. Fakt ten nie wywołuje większego zaniepokojenia, gdyż prawie wszyscy producenci zgodnie twierdzą, iż pierwsze komercyjne pokazy działania sieci radiowych GPRS i związane z tym oferty dostawców sieciowych rozpoczną się nie wcześniej niż w trzecim (ewentualnie drugim) kwartale 2000 r. Wystarczającą gwarancją dotrzymania niepisanych terminów uruchomień jest lista producentów zajmujących się wdrażaniem tej nowoczesnej technologii, takich jak: Alcatel, Ericsson, Nokia, Panasonic, Motorola czy Siemens.

Firma Ericsson LM (Sztokholm) pomimo prowadzenia prac rozwojowych nad systemem GPRS nie demonstrowała w Genewie prototypowych egzemplarzy telefonów trzeciej generacji (3G) w tym standardzie, zadowalając się przedstawieniem koncepcji przyszłych, bardziej zaawansowanych rozwiązań komunikacji bezprzewodowej. Ericsson, będący inicjatorem powstania standardu WAP i jednym z czterech członków-założycieli organizacji WAP Forum, umacnia swoją pozycję również w zakresie systemów GPRS. Dwa jego najnowsze telefony komórkowe R380 i MC218, przewidywane w tym roku do bieżącej obsługi serwisu Reutersa, są wyposażone w mikroprzeglądarki zapewniające dostęp do interaktywnych usług z wykorzystaniem aplikacji bezprzewodowych protokołu WAP. Według firmowych informacji Ericsson, podobnie jak i Motorola, zamierzają dostarczać kompletne rozwiązania GPRS dopiero w połowie 2000 r. Opóźnienia we wdrażaniu są jednak tylko częścią bardziej ogólnego problemu korzystania z szybszych transmisji pakietowych: zarówno istniejące telefony komórkowe, jak i przekazy z komputerów przenośnych klasy PC nie dysponują jeszcze sprzętem technicznym umożliwiającym transmisje z przepływnością wyższą od 115,2 kb/s.

Po raz pierwszy testy GPRS zostały przeniesione (październik 1999) z laboratorium do brytyjskiej sieci komórkowej BT Cellnet i obecnie, podczas okresu próbnego, są prowadzone pełne testy użytkowe sieci we współpracy z Motorolą i Cisco. Motorola dostarczyła telefony obsługujące zarówno transmisję pakietową GPRS, jak i konwencjonalne przełączanie kanałów w standardzie GSM, Cisco natomiast wyposażyła sieć w urządzenia przełączające GGSN (rodzina routerów 7200). Operator BT Cellnet spodziewa się uruchomienia pierwszej aplikacji GPRS w pierwszej połowie 2000 r., na 2-3 lata przed aplikacjami dostępnymi w sieci trzeciej generacji (3G), czyli UMTS.