- "Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia" - projekt na rzecz modernizacji rynków pracy i wzmocnienia pozycji obywateli poprzez rozwój kwalifikacji przez całe życie, w celu zwiększenia współczynnika aktywności zawodowej i lepszego dopasowania popytu do podaży na rynku pracy, między innymi dzięki mobilności siły roboczej;

- "Europejski program walki z ubóstwem" - projekt na rzecz zapewnienia spójności społecznej i terytorialnej, tak aby korzyści płynące ze wzrostu gospodarczego i zatrudnienia były szeroko dostępne, a osoby ubogie i wykluczone społecznie mogły żyć godnie i aktywnie uczestniczyć w życiu społeczeństwa.

Przekształcanie pomysłów w rozwój gospodarki

Ogłaszając komunikat COM(2010) 546 "Unia Innowacji", komisarz ds. badań, innowacji i nauki Máire Geoghegan-Quinn oraz wiceprzewodniczący Komisji Antonio Tajani, który zarazem odpowiada za przemysł i przedsiębiorczość, napisali: "Wychodząc z kryzysu w warunkach ostrej konkurencji światowej, znaleźliśmy się w nadzwyczajnej sytuacji, jeśli chodzi o innowację. Jeżeli nie przekształcimy Europy w Unię Innowacji, nasze gospodarki zaczną podupadać, a pomysły i talenty zostaną zmarnowane. Innowacje stanowią klucz do zrównoważonego wzrostu oraz sprawiedliwszego i bardziej ekologicznego społeczeństwa. Radykalna poprawa wyników Europy w zakresie innowacji to jedyny sposób na utworzenie stałych i dobrze płatnych miejsc pracy, które wytrzymają presję globalizacji".

Ta wypowiedź w skondensowany sposób wyjaśnia, dlaczego Komisja Europejska zdecydowała się na uruchomienie ambitnej strategii, która zakładając zwiększenie inwestycji w badania i rozwój we wszystkich krajach UE do min. 3% PKB, pozwoliłaby do 2025 r. utworzyć 3,7 mln miejsc pracy i podwyższyć roczny PKB UE nawet o 795 mld euro. Do tego w Unii Europejskiej potrzebny będzie 1 mln naukowców więcej niż obecnie.

Punktem wyjścia programu "Unia Innowacji" jest refleksja, dlaczego wielki potencjał UE w obszarze B+R nie przekłada się na pozycje gospodarki UE. W krajach UE działają wszak naukowcy klasy światowej, firmy o zasięgu globalnym, a UE poczyniła też wielkie postępy w tworzeniu największego rynku wewnętrznego na świecie. Niemniej jednak gospodarki USA i Japonii są praktycznie poza zasięgiem UE, a Chiny i Indie w błyskawicznym tempie nadrabiają zaległości. Badania przeprowadzone na zlecenie Komisji (raport P. Zagamé "Koszt nieinnowacyjnej Europy") wskazują na trzy czynniki:

- Niedoinwestowanie B+R w obszarze gospodarki opartej na wiedzy, zwłaszcza w teleinformatyce. Warto wspomnieć, że krajami przeznaczającymi największy procent środków z obszaru B+R na technologie społeczeństwa informacyjnego są Indie i Chiny.

- Niekorzystne otoczenie prowadzenia B+R, począwszy od braku dostępu do źródeł finansowania, poprzez wysokie koszty ochrony własności intelektualnej, ochrony patentowej, standaryzacji i nieefektywne procedury zamówień publicznych. Jest to poważny problem, gdy przedsiębiorstwa mogą wybrać do inwestowania i prowadzenia badań i prac rozwojowych wiele innych krajów stwarzających bardziej korzystne ramy dla innowatorów (np. USA czy ostatnio Chiny).

- Fragmentacja i rozproszenie działań, prowadzące często do duplikacji działań i finansowania zwłaszcza wspólnotowych inicjatyw z obszaru badań i rozwoju oraz inicjatyw rozwijanych w krajach członkowskich z funduszy spójności UE (czyli tego, co nazywa się w Polsce potocznie "funduszami unijnymi").