UICC

Bezdotykowa technologia oparta tylko o kartę UICC oczywiście ma zalety i wady. Podstawową zaletą jest fakt możliwości prostego przystosowania praktycznie każdego telefonu komórkowego do tego typu karty. Przystosowanie to polega na dodaniu pod obudowę baterii anteny (niezbędna jest specjalna obudowa). Karta UICC umieszczana jest bezpośrednio na obudowie (w gnieździe). Specjalny łącznik połączony z kartą UICC (SIM/USIM) za pomocą taśmy przewodzącej umieszczony jest w standardowym gnieździe karty SIM/USIM w telefonie. Jest to duża zaleta, ale niestety jest to również wada. Ze względu na konieczność zapewnienia możliwości wyjmowania karty UICC z dodatkowego slotu na obudowie baterii, antena połączona jest z kartą za pomocą zwykłego styku. Ponieważ częstotliwość działania komunikacji bezdotykowej to ponad 13 MHz (MiFare), każda nieciągłość styku powoduje znaczny wzrost niepożądanych zakłóceń (pojawianie się "pasożytniczych" indukcyjności, pojemności), co wywołuje częste problemy z komunikacją pomiędzy kartą a czytnikiem. To skutecznie ogranicza zastosowanie tego typu rozwiązań.

ME

Tak jak jest to opisane na rys. 2, zarówno antena, jak i element bezpieczny, znajdują się w aparacie. Główną wadą tego rozwiązania jest problem z bezpiecznym zarządzaniem elementem bezpiecznym. O ile karty SIM/USIM można w sposób bezpieczny aktualizować zdalnie za pomocą OTA, o tyle w przypadku telefonu jest to bardziej skomplikowane (dystrybucja kluczy itp.). Ponadto telefon jest znaczniej bardziej podatny na ataki mające na celu łamanie zabezpieczeń, karty są celowo uodparniane na wszystkie znane rodzaje ataków, ponieważ już od początku GSM karta była elementem bezpiecznym.

UICC/ME

W tym przypadku zarówno antena, jak i element przenoszący komunikację, z ponad 13 MHz do pasma podstawowego, są umieszczone w telefonie, natomiast elementem bezpiecznym jest karta UICC. Dzięki zmniejszeniu częstotliwości komunikacja z kartą jest bardziej odporna na zakłócenia. Zaletą tego rozwiązania jest jakość komunikacji, zwarta konstrukcja (antena i element ją obsługujący są integralną częścią aparatu telefonicznego), wadą natomiast niekompatybilność z istniejącymi już na rynku aparatami telefonicznymi. Obecnie dostępne są prototypy tego typu urządzeń. To rozwiązanie przedstawia rys. 1.

Jak widać w powyższych opisach jedynym rozsądnym i bezpiecznym rozwiązaniem jest budowa systemu w którym zarówno karta jak i aparat współpracują ze sobą. Oczywiście sama karta i aparat nie wystarczą, niezbędny jest cały ekosystem pozwalający użytkownikom usługi na korzystanie z tego rozwiązania. Okazuje się jednak, że jak już było wspomniane na wstępie, istnieje dość dużo czytników mogących współpracować z rozwiązaniem opartym o NFC, wystarczy wspomnieć choćby komunikację miejską w wielu miastach Polski, coraz częściej za pomocą kart bezstykowych można korzystać również np. z basenów.