Z powodu wykładniczego wzrostu zapotrzebowania na usługi szerokopasmowe właściwe projektowanie Metro Ethernetu wymaga wykonania wcześniejszej analizy przewidywanego ruchu generowanego przez duże podmioty gospodarcze, znajomości lokalnych planów zagospodarowania przestrzennego, a nawet perspektyw rozwoju regionalnego.

W hierarchicznie najniższej warstwie infrastruktury są potrzebne inteligentne rutery i przełączniki warstwy dostępowej, pozwalające organizować poszczególne trakty (odcinki sieci) o różnych przepływnościach i optymalnie trasować ruch, uwzględniając przewidywane zmiany w trakcie użytkowania i rozwoju systemu. To ostatnie jest konieczne, ponieważ oprócz stałego dostępu do Internetu użytkownicy biznesowi potrzebują zarówno stałych, jak i okresowych połączeń między oddziałami (n*2 Mb/s), co w dużym stopniu wpływa na rozkład ruchu w sieci. Nie mniejsze zmiany natężenia ruchu powodują też internauci, korzystający z odległych zasobów sieciowych.

Problemem dla dostawców usług metropolitalnych jest wykonanie pierścieni w szkielecie Metro Ethernetu, ponieważ typowa infrastruktura mediów komunalnych (woda, ciepło, gaz) zazwyczaj ma strukturę drzewiastą. Tworzenie redundancyjnych pierścieni napotyka więc trudności technologiczne, a zapewnienie odpowiedniej niezawodności w użytkowaniu pierścieniowej sieci metropolitalnej jest jednym z atrybutów Metro Ethernetu.

Są specyfikacje

Zakończenie w sierpniu br. przez Metro Ethernet Forum (MEF) kluczowych specyfikacji do usług opartych na technologii Metro Ethernet przyspieszyło wdrażanie kolejnych rozwiązań sieci miejskich. Według tych specyfikacji metropolitalne rozwiązania wykorzystujące Metro Ethernet mają zapewnić skalowalność i elastyczność - szczególnie w kontekście alokacji pasma w zakresie przepływności od 1 Mb/s do 1 Gb/s, z krokiem nie mniejszym niż 1 Mb/s.

Jak podają analitycy Gartner Group, europejscy operatorzy uważają Metro Ethernet za kluczową technologię w miejskich usługach transmisji danych. Rozwiązania te wydają się szczególnie ważne dla nowych operatorów, oferujących takie usługi, jak telefonia IP, Internet, interaktywna telewizja czy szeroko rozumiana multimedialna komunikacja miejska.

Metro Ethernet staje się więc faktycznie nie tyle alternatywą, ile rozszerzeniem tradycyjnych technologii szerokopasmowych, np. ATM czy SONET/SDH, stosowanych głównie do transportu danych na duże odległości. Według MEF wdrażanie rozwiązań Metro Ethernet przez niezależnych operatorów europejskich dopiero się zaczyna.

Trzy wąskie gardła

Uzyskanie szybkiego dostępu przez użytkownika do odległych zasobów sieci wymaga rozwiązania trzech zagadnień: usunięcia ograniczeń przepływności na "ostatniej mili", zapewnienia odpowiednio dużej przepływności między węzłami sieci metropolitalnej oraz udostępnienia szerokiego pasma zewnętrznych traktów komunikacyjnych ze światem. Znany nie od dziś problem "ostatniej mili", czyli łącza od abonenta do sieci metropolitalnej, w zasadzie nie występuje w technologii Metro Ethernetu, gdyż oferowana w niej przepływność na pojedynczej skrętce miedzianej bezpośrednio u użytkownika wynosi przynajmniej 10 Mb/s. Kabel nie jest więc ograniczeniem, czego nie można powiedzieć o dostępie komutowanym (56 kb/s) ani cyfrowym ISDN (115 kb/s, 128 kb/s).

W sieci metropolitalnej, która z założenia dysponuje wewnętrznym szkieletem optycznym o przepływnościach 100-1000 Mb/s, w zasadzie pozostaje jedynie problem zewnętrznych łączy internetowych. Wymagana przepływność tych traktów do innych sieci szerokopasmowych jest niestety zmienna i zależy od wielu nieprecyzyjnie definiowanych czynników, takich jak liczba aktywnych internautów w danym czasie, pora dnia, dzień tygodnia, dni wolne od pracy, aktywność przyłączonych przedsiębiorstw czy liczba zalogowanych użytkowników pobierających gigabitowe porcje programów, gier, filmów itp.

Wymagana przepływność zewnętrznych traktów komunikacyjnych jest więc dość trudna do oszacowania, a ponadto często objęta tajemnicą, jako charakterystyczna cecha konkretnego systemu metropolitalnego. Zwykle jest uzyskiwana przez udostępnienie (wydzierżawienie od dostawców) wielokrotnych traktów o przepływnościach w zakresie od 2 Mb/s do 155 Mb/s do różnych sieci pakietowych. W wyniku źle dobranych lub zbyt oszczędnie ustalonych parametrów sieci rzeczywista jakość usługi może bardzo rozczarować abonenta, oczekującego obiecywanej w reklamach operatora szybkości nie mniejszej niż 10 Mb/s.