Internet w ruchu
-
- Adam Urbanek,
- 05.11.2007
iphonowe niedoskonałości
Terminal iPhone - chociaż wydaje się przereklamowany, zawiera wiele innowacyjnych rozwiązań technicznych podnoszących komfort korzystania z urządzenia.
Podstawową wadą telefonu jest jego niewystarczająca szybkość współdziałania z siecią komórkową GSM, która w pierwszych testowanych egzemplarzach praktycznie nie przekraczała szybkości transmisji danych 100 kb/s (2,5G z technologią EDGE). Jest to zdecydowanie za mało do szerszego stosowania produktu w wielu multimedialnych aplikacjach czasu rzeczywistego. Brak komunikacji z sieciami komórkowymi 3G nawet z minimalną szybkością 1,8 Mb/s (HSDPA) stanowi dzisiaj istotne ograniczenie korzystania z szerokopasmowych aplikacji mobilnych - już stosowanych w praktyce w telefonii komórkowej.
Drugim mankamentem w eksploatacji iPhone jest problem bateryjnego zasilania urządzenia. Krótki czas działania telefonu na wewnętrznie zainstalowanym akumulatorze firmowym, nieprzekraczający 5 godzin (rozmowa, e-mail) zamiast obiecywanych ośmiu bądź 16 godzin (playback), stawia pod znakiem zapytania rzeczywistą przydatność produktu do aplikacji mobilnych w terenie, gdzie nie ma możliwości natychmiastowego doładowania. Nie mówiąc o tym, że wymiana niesprawnego akumulatora na inny nie jest czynnością tak prostą jak w tradycyjnych telefonach komórkowych i wymaga kontaktu właściciela z autoryzowanym serwisem bądź odesłania aparatu do producenta.
Wbrew mocno reklamowanym zaletom iPhone'a, a dotyczącym korzystania z ekranu dotykowego jako klawiatury alfanumerycznej, operacja ta wcale nie jest wygodniejsza, niż w rozwiązaniach przyciskowych stosowanych w telefonach tradycyjnych. Zwłaszcza że pole dotykowe kształtu klawiszy - z racji stosunkowo niewielkiego ekranu - nie może dawać pewności wybierania pożądanych pozycji. Funkcja ta pozostaje w sprzeczności z szeroko reklamowym sloganem "mała prosta i plastyczna klawiatura", szermowanym przez dostawców terminali iPhone.
Kolejną niedogodnością telefonu są pewne problemy z transmisją wiadomości pocztowych. iPhone używa tradycyjnego sposobu powiadamiania o nadejściu wiadomości e-mailowej poprzez okresowe kontaktowanie się terminalu (co ustalony okres) z serwerem pocztowym POP3 lub IMAP. Korzystanie z bardziej nowoczesnej funkcji automatycznego odbioru poczty typu "push e-mail" w czasie rzeczywistym (funkcja blackberry) nie jest możliwe, gdyż terminal iPhone nie obsługuje aplikacji Javy, która jest niezbędna do realizacji tej funkcji.
W tym kontekście rzeczywiście już niewielkim mankamentem iPhone'a jest zbyt mała rozdzielczość kamery optycznej do barwnej fotografii cyfrowej. Przedstawiana w pierwszych egzemplarzach optyka kamery miała rozdzielczość jedynie 2 megapiksele (2 MP), podczas gdy na rynku znajdują się w ciągłej sprzedaży telefony komórkowe ze średniej półki z matrycą nie mniejszą niż 3,2 MP, a niekiedy znacznie wyższą. Niewątpliwie będzie ona poprawiona w następnych modelach produkcyjnych Apple'a.
Integrowanie infrastruktury
Aplikacje biznesowe stają się coraz częściej elementem systemu zintegrowanej komunikacji Unified Communications, która łączy różne media komunikacyjne. Dzisiaj nawet tradycyjni dostawcy teleinformatyki stacjonarnej, w wyniku współpracy z producentami urządzeń mobilnych, rozszerzają właściwości i funkcjonalność na poziomie IP PABX, jeśli tylko ich klient znajduje się w strefie systemów GSM/GPRS/EDGE/UMTS bądź w zasięgu sieci radiowych Wi-Fi (Wireless Fidelity) lub WiMAX (World Interoperability for Microwave Access).
Technologia stosowana do transmisji w stronę użytkownika sieci komórkowej 3G nadal podlega ciągłym udoskonaleniom. Dzisiaj w instalacjach praktycznych osiąga się połowę planowanej przepływności dosyłowej - wynoszącej teoretycznie 14,4 Mb/s (nie licząc nowatorskiej technologii antenowej MIMO). Pierwsze komercyjne rozwiązania pakietowych transmisji HSDPA o szybkości 7,2 Mb/s w kierunku terminala pojawiły się na rynku w tym roku.
Współczesne platformy komunikacyjne klasy Unified Communications pozwalają więc zestawiać zarówno połączenia głosowe, jak i kanały informacyjne dla obrazu oraz danych w dowolnym momencie i w każdym miejscu infrastruktury komórkowej. Mogą one ponadto kontrolować jakość komunikatów oraz ilość realizowanych połączeń, co ma znaczenie, gdyż przekaz różnorodnych wiadomości elektronicznych (SMS, MMS, listów elektronicznych, faksów czy poczty głosowej) staje się dzisiaj bardziej powszechny, niż zwykła rozmowa przez telefon. Zwłaszcza w sytuacji, gdy szybkość transmisji w sieciach komórkowych rzeczywiście systematycznie rośnie z roku na rok.
Wdrożenie tej technologii zwiększa przepływność w stronę sieci komórkowej do 5,8 Mb/s. Podobnie jak w HSDPA (down), do transportu danych w technologii HSUPA wykorzystano 15 kanałów logicznych, każdy z nominalną szybkością 384 kb/s. Nie podniesiono szybkości transportu danych w jednym kanale logicznym w stosunku do systemu UMTS, ale za to zwiększono liczbę kanałów, które mogą być implementowane równolegle (15 x 384 Mb/s).
Szybciej w sieci
Szybkości transmisji danych uzyskiwane w telefonii komórkowej są zróżnicowane i mocno zależą od przyjętej technologii sieci radiowej. Nie należy też zapominać, że parametry użytkowe transmisji daleko odbiegają zarówno od przekazywanych przez operatorów wielkości, jak i teoretycznych możliwości transportowych sieci. Nawet przy zapewnieniu idealnych warunków odbioru - co wcale nie jest ani proste do spełnienia, ani często spotykane - praktycznie osiągane w tych rozwiązaniach szybkości dla danych daleko odbiegają od reklamowanych i podawanych w firmowych specyfikacjach.
Z badań eksploatacyjnych (Politechnika Poznańska) użytecznej szybkości w sieciach komórkowych - prowadzonych nocną porą podczas najmniejszego ruchu telekomunikacyjnego i minimalnych zakłóceniach zewnętrznych - wynika, że parametr ten zależy silnie od odległości terminalu od stacji bazowej i ukształtowania terenu. Na obniżanie szybkości użytkowej wpływa dodatkowo fakt, czy terminal mobilny znajduje się w spoczynku czy przemieszcza się w sieci oraz jakie są zakłócenia pochodzące od sąsiednich stacji bazowych na obrzeżach zasięgu sieci komórkowej.
