Metodyka analizy

Na podstawie oszacowanych nakładów inwestycyjnych, kosztów operacyjnych i możliwych przychodów szacuje się wartość wskaźnika NPV (net present value – wartość bieżąca netto) dla poszczególnych lokalizacji. Wartość NPV jest miarą atrakcyjności biznesowej danej lokalizacji lub świadczy o jej braku.

Drugim parametrem obliczanym dla danej lokalizacji jest poziom dofinansowania inwestycji niezbędny do osiągnięcia zakładanej minimalnej rentowności inwestycji. Poziom ten obliczany jest jako nadwyżka oszacowanych nakładów inwestycyjnych ponad dopuszczalny dla operatora poziom inwestycji. Tak przygotowana baza lokalizacji jest podstawą do analizy wariantów dofinansowania określonych według następujących założeń:

1. Operator powinien być zmotywowany do podjęcia inwestycji i nie może nadmiernie ich rozdrabniać, zatem podstawowym obszarem musi być gmina. Należy też rozważyć wprowadzenie ewentualnego okresu ochronnego dla inwestycji, umożliwiającego eksploatowanie infrastruktury przez inwestora bez konieczności udostępniania jej konkurencyjnym podmiotom, jako rekompensatę za podjęcie inwestycji.
2. Wyjątkiem są większe miasta i otaczające je obszary metropolitalne, ale tam nie planuje się interwencji objętych wsparciem lub zostawia się je do decyzji władz lokalnych.
3. Obszary można podzielić na trzy kategorie:

• obszary atrakcyjne komercyjnie, gdzie nie jest potrzebne żadne wsparcie;
• obszary nieopłacalne inwestycyjnie, ale po dofinansowaniu inwestycji przynoszą dodatnie przepływy;
• obszary deficytowe również w okresie eksploatacji.

Dla wszystkich gmin jako główny wskaźnik przyjęto poziom dopłat na gospodarstwo domowe. Według tej wielkości podzielono gminy na 11 kategorii, grupowanych według poziomu nakładów inwestycyjnych na gospodarstwo domowe, w przedziałach co 1000 zł.

Wyniki analizy pokazują nakłady potrzebne do uzyskania założonego efektu oraz skutki poniesienia tych nakładów. Są one zestawione w Tabeli 1 oraz przedstawione na wykresie słupkowym (Wykres 1). Tereny miejskie prawie nie wymagają dofinansowania, natomiast gros środków będzie trzeba przeznaczyć dla terenów wiejskich. Z danych widać również, że największe nakłady (w przeliczeniu na głowę mieszkańca) będą musiały być poniesione w celu osiągnięcia pokrycia ostatnich kilku procent. Jest to zobrazowane na Wykresie 2. Tabela pokazuje także, jak kosztowne jest zapewnienie pokrycia terenów o niskiej gęstości zabudowy – zwiększenie pokrycia od 91% do 98,2% wymaga 0,5 mld euro dofinansowania!

Bardzo zróżnicowane są nakłady na poszczególne województwa. Największy poziom dopłat wymagany jest w województwach warmińsko-mazurskim i podlaskim, nieco mniejszy w lubelskim. Najbardziej „samowystarczalne” jest województwo śląskie.