W tych przypadkach przygotowywanie zleceń produkcji rozpoczyna się od działu sprzedaży na podstawie utworzonego rysunku ofertowego tworzącego listy materiałowe i technologiczne. Jako pierwsza odbywa się kontrola przez pion produkcyjny liczby i struktury wpływających zamówień, a następnie przeprowadzana jest kontrola stanu zapasów surowców i podzespołów koniecznych do zaspokojenia potrzeb produkcji (rys. 9). Prowadzi to do podjęcia decyzji przez szefa przygotowania produkcji odnośnie do ustalenia poziomów minimalnych w magazynach podzespołów. Następnie w dziale przygotowania produkcji, zależnie od potrzeb, przygotowywane są listy elementów i wyrobów gotowych w postaci opatrzonych kolejnymi numerami zleceń produkcyjnych. Dokumenty te przekazywane są szefowi produkcji jako zadania produkcyjne.

Jednocześnie z chwilą zaplanowania zleceń produkcji na terminalach działu przygotowania produkcji na poszczególnych komputerach w pionie produkcji, a więc na poszczególnych wydziałach, pojawiają się listy elementów do wykonania zgodnie z wyznaczoną marszrutą technologiczną. Z każdego terminala produkcyjnego należy wówczas uruchomić zlecenia produkcyjne na elementy i opatrzyć je etykietą w postaci kodu kreskowego identyfikującego nazwę, przeznaczenie, termin wykonania i liczbę w serii. Kończąc cykl produkcyjny elementu i rozliczając produkcję w toku, dokonuje się przychodu na magazyn produkcyjny półfabrykatów. Jednocześnie drukowane są etykiety dla wyrobów dobrych i wadliwych. O wykorzystaniu elementów wadliwych zadecydować powinien szef produkcji, elementy dobre zaś zasysane będą przez system automatycznie w dalszym procesie produkcyjnym. Podobnie postępuje się z wyrobami gotowymi. Na uwagę zasługuje automatyczna kontrola stanu zapasów surowców, podzespołów i wyrobów gotowych, zapewniająca m.in. jakość dostaw, produkcji i spedycji wyrobów.

Koszty

Ocena efektywności systemów CIM powinna zawierać również oszacowanie całkowitych kosztów ich zastosowania. Składają się na nie następujące koszty cząstkowe:

1. koszty instalacji systemu: opracowanie projektu systemu, zakup oprogramowania, właściwego systemu CIM, systemu operacyjnego i oprogramowania pomocniczego, zakup komputerów, streamerów, modemów, ploterów, drukarek i innych urządzeń peryferyjnych, przygotowanie pomieszczeń oraz sieci elektrycznej i telefonicznej, szkolenie pracowników

2. koszty eksploatacji systemu: materiały eksploatacyjne (dyski, dyskietki, taśmy itp.), transmisja danych łączami telefonicznymi, konserwacja sprzętu, utrzymanie pomieszczeń, wynagrodzenie wysoko kwalifikowanej kadry.

Bariery wdrażania

Zastosowanie systemów CIM napotyka wiele problemów, które opóźniają bądź uniemożliwiają wdrażanie systemu. Oprócz aspektów technicznych, występują problemy charakterystyczne dla wprowadzania nowych technologii. Są to:

Bariera ekonomiczna - czyli brak środków finansowych na zakup i wdrożenie systemu CIM. Jest to najczęstszy i zwykle najtrudniejszy do rozwiązania problem firm, które chcą lub muszą zastosować CIM. Sposobem na rozwiązanie tych trudności może być kredyt bankowy lub leasing sprzętu i oprogramowania.

Bariera psychologiczna - wynika z trudności w zrozumieniu celów komputeryzacji oraz poczucia zagrożenia i braku natychmiastowych efektów wprowadzania systemu. Bariera psychologiczna należy do najtrudniejszych przeszkód w stosowaniu systemów CIM, a przy tym bywa bagatelizowana przez kierownictwo firmy i specjalistów, zajmujących się wdrażaniem systemów informatycznych. Niechęć pracowników i niska skuteczność szkolenia może wydłużyć czas przeznaczony na wprowadzenie CIM do zakładu.

Bariera organizacyjna - polega na trudności zintegrowania systemu CIM z istniejącym sposobem organizacji pracy bez konieczności wprowadzania generalnych zmian w jej strukturach.

Bariera kadrowa - wiąże się z brakiem pracowników posiadających umiejętność obsługi komputera chociażby na podstawowym poziomie, nie wspominając już o poruszaniu się w środowiskach CIM. Hamuje to proces jego wprowadzania i powoduje konieczność szerokiego szkolenia kadry.

Konkluzje

Komputerowe wspomaganie projektowania (CAD) kojarzy się często z bardzo skomplikowanymi programami poznawanymi na zasadzie prób i błędów przez nie przygotowanych do tego typu narzędzi konstruktorów. Jest to zapewne działalność ekscytująca, ale jednocześnie czasochłonna i niedopuszczalna w codziennej praktyce projektowej. Efektem takiego wizerunku technik komputerowych w biurach konstrukcyjno-projektowych jest duża rezerwa i niechęć wśród projektantów i konstruktorów. Aby przybliżyć technikę komputerową nawet najbardziej zagorzałym jej przeciwnikom, autorzy oprogramowania systemowego i użytkowego od lat stosują metodę programowania opartą na grupach symboli graficznych - piktogramach, mających historię tak długą, jak cywilizacja śródziemnomorska od tysiącleci łamiąca w ten sposób bariery językowe - a zastosowaną w najpopularniejszym obecnie systemie Windows dla komputerów osobistych.

Rozmieszczone na ekranie monitora ikony w systemach CAD/CIM pozwalają projektantom na nieskomplikowane i bardziej intuicyjne wydawanie poleceń urządzeniem wskazującym zamiast ich ręcznego wpisywania z klawiatury. Spośród liczących się na naszym rynku systemów operacyjnych i systemów komputerowego wspomagania projektowania zdecydowana większość pracuje w standardzie okien dialogowych, menu rozwijalnych i piktogramowych z użyciem digitizera, a wszystko po to, aby przejście od deski kreślarskiej do komputera było jak najszybsze i jak najmniej konfliktowe. Na podstawie przedstawionych niektórych procedur, dotyczących zapewnienie jakości ofert, dokumentacji, magazynowania i sterowania produkcją, można wyciągnąć wniosek, że poprawne wdrożenie systemów CIM w przedsiębiorstwach produkujących meble w znacznym stopniu definiuje postać i warunki procedur wraz z instrukcjami zapewnienia jakości. Można pokusić się o stwierdzenie, że kompleksowa komputeryzacja przedsiębiorstw w 70-80% zaspokaja konieczność tworzenia procedur systemu jakości w drodze reengineeringu.

<hr size=1 noshade>Dr inż. Jerzy Smardzewski jest pracownikiem Katedry Meblarstwa w Akademii Rolniczej im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu.