NAS i VTL

Do dużych instalacji, wymagających dużej przepustowości i długich okresów przechowywania danych, często poszukuje się specjalizowanych pod kątem backupu urządzeń NAS. Są one dostarczane w dwóch podstawowych formach: duże macierze NAS, dostępne za pośrednictwem różnych protokołów współdzielenia plików, oraz rozwiązania typu VTL (Virtual Tape Libraries) - emulujące biblioteki taśmowe. VTL mogą być użyteczne w sytuacjach, kiedy używane starsze oprogramowanie backupu zakłada współdziałanie z pamięcią taśmową, ale taśmy nie są pożądane. VTL może więc zapewnić opcje dyskowego backupu z deduplikacją, jednocześnie umożliwiając funkcjonowanie starszego oprogramowania do kopii awaryjnych.

Dla większości organizacji, które muszą przechowywać duże ilości danych przez długi czas, macierze NAS do backupu są zazwyczaj lepszym rozwiązaniem. Podstawowym argumentem jest to, że prawie każde takie urządzenie klasy enterprise implementuje jakiś rodzaj deduplikacji. Deduplikując dane można istotnie zredukować wielkość pamięci potrzebnej do kopii awaryjnych albo zwiększyć ilość danych, które mogą być zachowane.

Deduplikacja może być wykonywana w czasie składowania danych. Taka deduplikacja "inline" spowalnia składowanie i wprowadza dodatkową złożoność do tego procesu. Inna technika to deduplikacja "post-process" - najpierw dane są składowane z pełną szybkością łącza, a potem wykonywana jest ich deduplikacja.

Urządzenia wykorzystujące deduplikację w tym drugim trybie tracą mniej czasu na sam proces backupu i odtwarzanie danych, gdyż nie muszą deduplikować i uzupełniać danych, kiedy te są przenoszone do i z urządzenia. Ponieważ jednak muszą przechowywać co najmniej jeden backup w stanie zduplikowanym, to wymagają dodatkowego obszaru pamięci roboczej.

Wybór najlepszego dla danego środowiska rozwiązania do deduplikacji zależy od tego, jak będzie używane. Do backupu środowiska wirtualnego na NAS można np. używać platformy deduplikacji "post-process", z uwagi na lepszą wydajność zapisu i odczytu. Niektóre rozwiązania do backupu mogą odtwarzać maszyny wirtualne z kopii migawkowych (snapshot) rezydujących na NAS, osiągając bardzo krótkie RTO.

W niemal natychmiastowym modelu odtwarzania host wirtualizacji może zamontować obraz kopii bezpośrednio z NAS, uruchomić VM i na żywo migrować ją do oryginalnej, pierwotnej platformy - eliminując czas, jaki zwykle zabiera odtwarzanie danych w pamięci pierwotnej z tradycyjnego backupu.

Replikacja SAN-SAN

Ryzyko całkowitego uszkodzenia ośrodka przetwarzania danych wydaje się niewielkie, a jego ograniczanie jest kosztowne. Najbardziej dramatyczne scenariusze to pożar centrum danych czy katastrofa naturalna.

Typowe uszkodzenia ośrodka to przepięcia w sieci, wandalizm czy uszkodzenie SAN w wyniku katastrofy. Choć ostatni przypadek trudno porównywać z całkowitym zniszczeniem centrum danych, to jednak większość organizacji zalicza go do tej samej kategorii, ponieważ unieruchomienie SAN wywołuje podobny katastroficzny efekt (rzadkością jest posiadanie redundantnej sieci SAN z uwagi na koszty).

Budowa zapasowego centrum danych w innej lokalizacji to najpowszechniejszy sposób radzenia sobie z ryzykiem uszkodzenia ośrodka. Może to być rezerwa "gorąca" lub "ciepła". Linia podziału między nimi jest płynna, ale generalnie "ośrodek gorący" zapewnia pełną kopię infrastruktury z podstawowego centrum danych. Są one synchronizowane za pomocą jakiejś formy replikacji danych.