Po zdefiniowaniu zasięgu i rodzajów ryzyka przychodzi czas na sprecyzowanie wymagań dotyczących szybkości odtwarzania, wynikających z polityki BC/DR. Powinny one uwzględniać co najmniej dopuszczalny czas odtwarzania zasobów (RTO) oraz dopuszczalną utratę danych (RPO). Przy czym organizacja może się zdecydować na przyjęcie różnych RTO/RPO dla różnych rodzajów awarii.

Ideałem jest czas odtwarzania i utrata danych bliskie zeru. Chociaż obecnie uzyskanie takich parametrów jest już możliwe, to jednak koszty takiego zabezpieczenia są ogromne. Dlatego definiowanie wymagań polityki to szukanie równowagi między relatywnym kosztem zapewnienia bardzo niskiego RTO/RPO, a kosztem przerw w działalności biznesowej oraz utraty danych.

Ważne jest jednak, aby unikać dyskusji o tym, ile będą kosztować opcje odtwarzania, dopóki nie ustali się rzeczywistych potrzeb organizacji. Jeżeli jednak w końcowej analizie budżet wykluczy zastosowanie droższych rozwiązań, oferujących wyśrubowane RTO/RPO, to musi zostać podjęta kolektywna decyzja o obniżeniu wymagań i trzeba to zrobić z pełną świadomością konsekwencji.

Receptą na zaprojektowanie dobrej strategii BC jest traktowanie każdego elementu jako warstwy ochronnej o różnych możliwościach, które łączy się, aby zapewnić kompletne rozwiązanie.

ELEMENTY PROGRAMOWE

Jądrem każdej strategii ciągłości działania jest oprogramowanie. Obejmuje ono co najmniej jeden rodzaj software’u do backupu, ale można także wykorzystywać oprogramowanie do replikacji poziomu aplikacyjnego, a nawet pełne oprogramowanie replikacyjne oparte na hoście.

Backup z agentem

Większość popularnych pakietów oprogramowania do backupu jest oparta na agentach. Rozwiązanie takie wykorzystuje na ogół jedną lub kilka scentralizowanych instalacji serwera otrzymującego dane od agentów programowych, działających na chronionych maszynach. Następnie dane te są zapisywane na taśmie, dysku lokalnym lub innym rodzaju pamięci.

Kiedy nastąpi awaria, to dane mogą być wtedy odtworzone do momentu, kiedy zostało wykonane ostatnie składowanie. Takie rozwiązanie sprawdza się w sytuacjach, gdy dopuszczany jest relatywnie długi RPO (zazwyczaj ponad dobę). Jednak jeśli ryzyko obejmuje całościową utratę serwera zawierającego istotne zbiory danych, to tradycyjny backup oparty na agentach nie zapewni utrzymania wyśrubowanego RTO, ponieważ odtwarzanie serwera od podstaw może wymagać długiego czasu.

Nie należy jednak pochopnie rezygnować z narzędzi do backupu opartych na agentach. Dostępne obecnie rozwiązania tego rodzaju mogą oferować takie zaawansowane mechanizmy, jak backup obrazów systemów i deduplikacja po stronie klienta. Mogą skrócić zarówno czas tworzenia kopii awaryjnych, jak i ich odtwarzania.

Funkcja składowania obrazów - zamiast plik po pliku - pozwala przechwytywać od razu zawartość całych serwerów (i odtwarzać obraz całej maszyny), co ułatwia proces tworzenia kopii awaryjnych i odtwarzania. Z kolei deduplikacja na poziomie klienta pozwala na użycie tańszej, scentralizowanej pamięci do backupu i na szybsze przenoszenie deduplikowanych danych za pośrednictwem WAN (mniejsza objętość). Te bardziej zaawansowane formy składowania opartego na agentach mogą być użyteczne w organizacjach wymagających mniejszego RTO/RPO, ale niekorzystających z wirtualizacji.