PaaS (Platform as a Service) to platforma aplikacyjna, czyli kompletne środowisko uruchomieniowe dla aplikacji, działające w ramach infrastruktury operatora. W skład platformy wchodzi system operacyjny, usługi przechowywania danych, serwery baz danych itp. Pomiędzy warstwą PaaS a SaaS należałoby umieścić wszelkiego rodzaju usługi chmurowe, mobilne, platformy do uruchamiania witryn internetowych w chmurze, narzędzia integracyjne, do strumieniowego przesyłania mediów czy analityczne. Nie są one typowym elementem platformy systemu operacyjnego, ale nie stanowią także kompletnego oprogramowania. Ich obecność w ramach usługi cloud stanowi o ich elastyczności. PaaS, wzbogacona o dedykowane narzędzia programistyczne, pozwala w największym stopniu wykorzystać potencjał chmury publicznej. Aplikacja stworzona do pracy z elementami udostępnianymi przez mechanizmy API czy SDK udostępniane przez chmurę jest znacznie lepiej skalowalna i dopasowana do środowiska pracy w chmurze jako jej własnym środowisku uruchomieniowym. Tego typu rozwiązania są właściwie "esencją" pomysłu na cloud computing. Minie jednak jeszcze trochę czasu, zanim spopularyzują się na większą skalę. Tradycyjna aplikacja przygotowana do pracy w środowisku systemu operacyjnego może mieć problemy z alokacją i wykorzystaniem wszystkich abstrakcyjnych możliwości chmury publicznej.

SaaS (Software as a Service) to usługowe udostępnianie oprogramowania dla klientów. Może to być bardzo popularny pakiet biurowy, usługi pocztowe, jak i specjalizowane niszowe narzędzia obliczeń inżynierskich. Są to kompletne, gotowe narzędzia programowe, których nie możemy już modyfikować ani budować z nich innych elementów układanki.

Zobacz również:

• Cyfrowa transformacja z AI - co nowego na Google Cloud Next 24
• Nvidia odtworzyła całą planetę. Teraz wykorzysta jej cyfrowego bliźniaka do dokładnego prognozowania pogody
• Google ostrzega przed monopolem Microsoftu w chmurze

Modele płatności

Wszelkie koszty użytkowania środowiska są wliczone w cenę usługi. Sposobów rozliczeń jest kilka. Jednym z nich jest rozliczenie za zaalokowane zasoby (np. moc procesora i pamięć RAM). W przypadku kupna usługi, np. storage, klient płaci od udostępnionej pojemności.

W bardziej zaawansowanym modelu opłaty ponoszone są za wykorzystanie rzeczywiście wykorzystanych zasobów (np. czas obliczeniowy i gigabajty przestrzeni dyskowej). Model opłat za zaalokowane zasoby jest bardziej popularny w typowych usługach hostingowych uruchamianych w chmurze - jak np. serwer wirtualny. Wykorzystana moc obliczeniowa w przeliczeniu na nawet najmniejsze jednostki czasu najczęściej jest fakturowana w przypadku bardziej abstrakcyjnych rozwiązań chmurowych - np. w platformach do uruchamiania usług i szyn danych albo do budowy wirtualnych sieci w chmurze.

Chmura publiczna zapewnia więc elastyczność zarówno w zakresie kreowania zasobów, ich wykorzystywania, jak i ich rozliczania, co jest uzależnione tylko od oferty lub ustaleń w umowie z klientem. Ważnym czynnikiem jest także okres rozliczeniowy, co jaki wystawiane są faktury za usługę. Warto uwzględnić sposób rozliczania przy wyborze dostawcy i dopasować go do swoich potrzeb.

Przy wyborze partnera zapewniającego usługi chmurowe trzeba także pamiętać o zapleczu, które oferuje, tak aby w sytuacji szybko rosnącego zapotrzebowania na moc obliczeniową był on w stanie zapewnić odpowiednią skalowalność. Trzeba pamiętać, że za webowym interfejsem do wygodnego zamawiania i zarządzania usługami w chmurze stoi centrum danych operatora. Zdecydowanie powinno być ono bezpieczne, niezawodne, a przede wszystkim przygotowane na ciągłą rozbudowę, aby sprostać wymaganiom skalowalności dla potrzeb klientów. Geograficzna redundancja centrum danych, mająca zapewnić ciągłą pracę i bezpieczeństwo danych klientów, wydaje się koniecznością.

Nie bez znaczenia jest także położenie geograficzne centrum danych operatora i jego oddalenie od miejsca, z którego najczęściej będzie następować komunikacja z usługami w chmurze. Z punktu widzenia prawa związanego z ochroną danych osobowych należy pamiętać o konieczności lokalizacji w Unii Europejskiej lub w krajach, z którymi Polska posiada stosowne porozumienia. W innym razie ryzykujemy konsekwencjami prawnymi za naruszenie przepisów. Umieszczenie danych wrażliwych lub objętych dodatkowymi przepisami prawnymi (np. bankowych) poza granicami kraju - czyli w praktyce bardzo często poza własną serwerownią - może być skomplikowane właśnie z prawnego punktu widzenia.