W ciągu roku, jaki upłynął od tego porozumienia, przystąpiło do niego ponad 650 producentów wszelakich urządzeń cyfrowych, a takie poparcie dla nowej technologii oznacza nic innego jak przyjęcie w najbliższym czasie nowej technologii jako standardu światowego. Tym bardziej, że równocześnie narasta potrzeba bezprzewodowego przekazu przez coraz mniejsze, tańsze i bardziej popularne telefony komórkowe i urządzenia przesyłania danych (rejestracja zdalna), zdalny dostęp do sieci przedsiębiorstwa, narastanie zjawiska handlu elektronicznego czy szybszego dostępu do Internetu.

Zadziwiająca różnorodność firm, które przystąpiły do grupy Bluetooth SIG, sygnalizuje powszechną akceptację tej koncepcji wśród małych i wielkich producentów - działających poza teleinformatyką, w pozornie niespójnych branżach przemysłowych, takich jak: aparatura dźwiękowa (Sony, Bang & Olufsen), aparaty fotograficzne analogowe (Hasselblad) i cyfrowe - a także wśród gigantów transportowych (Boeing czy Volvo). Dotyczy to również sprzętu audio-tele-wizyjnego, obejmującego od-biorniki radiowe i TV, uniwersalne piloty sterownicze, wszelkiego rodzaju odtwarzacze czy wieże kompaktowe, stanowiące obecnie powszechne wyposażenie mieszkań.

Cechy technologii Bluetooth

Niekwestionowaną zaletą nowej technologii jest wykorzystanie właściwego pasma radiowego o szerokości prawie 80 MHz i częstotliwości około 2, 4 GHz, a dokładnie leżącego w zakresie 2,402-2,480 GHz (z niewielkimi odstępstwami w niektórych krajach), wolnego prawie na całym świecie od innych aplikacji (rys. 1). Ze względu na niewielki zasięg emitowanych sygnałów (o małej mocy) pasmo to zostało uznane za optymalne do transmisji na małych odległościach, ponadto nie wymaga ubiegania się o licencje dla urządzeń powszechnego użytku. Z tego powodu można również sądzić, że wpływ takiego promieniowania na organizm człowieka jest niewielki, chociaż autor nie ma na ten temat żadnych wiążących informacji.

W przyjętej technologii transmisji, przebiegającej w pasmie radiowym z przepływnością do 1 Mb/s, odbiorniki mogą znajdować się w zasięgu maks. ok. 10 m od źródła - oczywiście między urządzeniami zgodnymi z Bluetooth.

Zasięg można zwiększyć wewnątrz budynku do 100 m, przez instalację wyposażenia dodatkowego, którym jest dwukierunkowy wzmacniacz fal radiowych. Dzięki między innymi temu łączność bezprzewodowa na deklarowanym obszarze może objąć maks. 256 urządzeń cyfrowych (wyposażonych w łącze Bluetooth), z których tylko osiem może być jednocześnie czynnie zaangażowanych w transmisję danych .

Każde urządzenia wyposażone w łącze Bluetooth może komunikować się z wieloma innymi znajdującymi się w zasięgu odbioru, tworząc podsieć o charakterze łańcuchowym, przy czym nie istnieje jakakolwiek hierarchia w dokonywaniu konkretnych połączeń (struktura ad hoc). Wszystkie urządzenia aktywne współdzielą jedno łącze radiowe, określane jako nadrzędne (master), pozostałe zaś urządzenia działające w sieci, zwane podrzędnymi (slave), synchronizują tylko swoje sekwencje przeskakiwania częstotliwości (hopping), tak aby w razie potrzeby natychmiast podjąć łączność (rys. 2).

Oszczędne zasilanie

Rozpowszechnianie technologii Bluetooth następuje równocześnie z pojawieniem się na rynku nowej generacji szybszych, lżejszych i tańszych komputerów przenośnych, laptopów i telefonów komórkowych, zwykle potrzebujących mniejszych mocy zasilania. Jednocześnie wśród użytkowników narasta zapotrzebowanie na bezprzewodowe przesyłanie danych, handel elektroniczny e-commerce czy niestacjonarny dostęp do Internetu, co powoduje, że coraz większa część współczesnych końcowych urządzeń transmisyjnych ma charakter przenośny i jest zasilana z baterii bądź akumulatora.

Ponieważ technologia Bluetooth jest przeznaczona głównie do stosowania w urządzeniach przenośnych, to zużycie mocy odgrywa tutaj zasadniczą rolę, decydującą o powodzeniu operacji. Podczas opracowania standardu wzięto tę okoliczność pod uwagę, obniżając maksymalnie pobór mocy przez łącze, tak aby prawie nie wpływał on na ogólne zużycie energii przez te urządzenia.