Teoretycznie można uzyskać redundancję warstwy trzeciej i tryb active-active, używając kombinacji VRRP i OSPF (Open Shortest Path First). Jednak wtedy administrator ma wiele pracy z konfigurowaniem całego systemu - jest to czasochłonne. Inaczej jest w przypadku XRN. Tu nie trzeba nic specjalnie konfigurować. Wieża XRN jest postrzegana przez inne urządzenia sieciowe jako pojedynczy ruter, dlatego administrator musi zarządzać tylko jedną tabelą rutingu.

Aby zwiększyć przepustowość, architektura XRN wspiera agregowanie połączeń (zgodnie ze standardem 802.3ad). Dwa przełączniki mogą więc być ze sobą połączone za pomocą dwóch nitek Gigabit Ethernet. Tego efektem jest to, że powstaje jedno wirtualne połączenie pracujące w obu kierunkach z szybkością 2 Gb/s.

Architektura XRN jest jednak rozwiązaniem firmowym. Użytkownik nie może budować wieży XRN składającej się z przełączników produkowanych przez inne firmy niż 3Com.

Testy

Aby sprawdzić wydajność architektury XRN, uruchomiono dwa zestawy testów: najpierw mierzono czas potrzebny do odzyskania połączenia, symulując awarię jednego z połączeń lub jednego z elementów wieży. Następnie uruchamiano wymagające testy warstw drugiej i trzeciej, by określić, jak szybko wieża przełącza i rutuje pakiety.

Zestaw XRN Interconnect Kit składa się z dwóch modułów XRN i kabla o długości metra (opcjonalnie dostępny jest też kabel 5 m) oraz oprogramowania 3Com Gigabit Multilayer Switching Software. Przełączniki wymieniają między sobą dane z szybkością 8 Gb/s.

W każdym teście przełączniki XRN konfigurowano w typowy sposób, tak aby pełniły rolę niezawodnych przełączników szkieletowych zarządzających ruchem pakietów generowanych przez grupy robocze (urządzenia warstwy drugiej). Do każdego z dwóch urządzeń wchodzących w skład wieży XRN (SuperStack 4050 i 4060) podłączano (konfiguracja z podwójnym połączeniem) przełączniki SuperStack 4400 (obsługa grup roboczych). Oba przełączniki w wieży XRN były w takiej konfiguracji postrzegane przez przełączniki grupowe jako pojedyncza jednostka z jednym adresem IP/MAC.

Wszystkie testowane urządzenia należy konfigurować przy użyciu menu tekstowego. Wymaga to dużo pracy, 3Com zapowiada więc usprawnienie interfejsu, tak aby można było do niego ładować wcześniej przygotowany tekst.

Po 10 s od uruchomienia pierwszego testu (redundancja) rozłączano fizycznie jeden z dwóch kabli łączących pierwszy przełącznik SuperStack 4400 z wieżą XRN. Nie można wtedy uniknąć utraty części pakietów, ponieważ wieża XRN przekierowuje ruch na pozostały interfejs. Czas przełączenia połączeń obliczano na podstawie liczby utraconych ramek.

Czas przełączenia w środowisku warstwy trzeciej zawsze wynosił mniej niż sekunda (średnio 822 ms). Jeszcze lepsze wyniki uzyskano po wyłączeniu jednego z elementów wieży. Średni czas przełączenia wyniósł wtedy 438 ms.

Czasy te są porównywalne z czasami uzyskiwanymi przez inne przełączniki szkieletowe wykorzystujące protokół OSPF. Występują tu jednak pewne różnice: przełączniki 3Com oferują pełną redundancję ruterów, a nie tylko połączeń, wykorzystując firmowy protokół DRR. W przypadku rozwiązania 3Com wystarczy w wieży XRN skonfigurować tylko jeden ruter, podczas gdy protokół OSPF wymaga konfigurowania i monitorowania co najmniej dwóch ruterów.

Analizator/generator pakietów Spirent SmartBits dostarczał dane do 20 portów Fast Ethernet zainstalowanych w przełączniku SuperStack 4400, które trzeba było przekazać 20 portom Fast Ethernet zainstalowanym w drugim przełączniku SuperStack 4400 (topologia częściowej kraty).