Możliwe jest także zainstalowanie opcjonalnych modułów aplikacyjnych dostarczających takich informacji, jak rozmiar bazy danych, przestrzeń wykorzystywana przez poszczególnych użytkowników czy opóźnienia dla poszczególnych aplikacji, m.in. serwer Exchange czy bazy danych.

Podgląd topologii w konsoli daje wizualną reprezentację całej sieci SAN, pokazując wszystkie urządzenia, wzajemne połączenia między nimi i przełącznikami, redundantne i niedziałające połączenia, szybkość połączeń (1/2/4 Gb/s), nazwę każdego urządzenia, typy serwerów, do który dołączone są karty HBA, a także typy przełączników i pamięci masowych.

Narzędzie do zarządzania pojemnością pozwala uzyskać wgląd w całkowitą przestrzeń dyskową używaną w sieci SAN, a także w pamięci masowe podłączone bezpośrednio do serwerów. Dzięki temu możliwe jest ustawianie alarmów przy wykryciu spadającej pojemności, maksymalnym wykorzystaniu wszystkich portów przełączników lub ich wydajności, awarii portów czy ich niepoprawnej pracy.

Narzędzia do monitorowania i analizy wydajności umożliwiają podgląd historycznych trendów w sieci SAN, a także pozwalają na ustawianie alarmów, gdy rosnące transfery w sieci SAN przekraczają normę, rośnie kolejka zapytań z serwerów albo utylizacja pamięci jest zbyt duża. Wszystkie przetestowane przez nas alarmy (a można ich ustawić setki rodzajów) działały prawidłowo, oferując wiele szczegółowych informacji.

Oprogramowanie HP SIM pozwala na ustawienie reguł polityki, dzięki którym, gdy zostaną przekroczone określone progi, administrator otrzyma odpowiedniego e-maila, a możliwe jest także automatyczne uruchomienie skryptów dodających pojemność dyskową do woluminu lub ograniczających ilość miejsca w systemie storage, z którego może korzystać dany użytkownik. Różnorodność skryptów zależy tylko od wyobraźni administratora - w ramach skryptu może być uwzględniona dowolna czynność dostępna przez interfejs GUI. Podstawowe skrypty są bardzo łatwe do skonfigurowania, dostępne są także narzędzia umożliwiające podejrzenie rezultatów wykonanego skryptu przed uruchomieniem go w trybie produkcyjnym.

Po otrzymaniu alarmu Storage Essentials udostępnia narzędzie, które pozwala zaobserwować, jakie pamięci masowe są widoczne dla poszczególnych serwerów, bez konieczności podchodzenia do nich. Ponadto możliwe jest ciągłe "odpytywanie" kart HBA i przełączników, sprawdzając tym samym, czy są poprawnie skonfigurowane i czy pracują właściwie.

Storage Essentials umożliwia sprawowanie polityki bezpieczeństwa bazującej na rolach, dając administratorom niższego szczebla możliwość zarządzania tylko urządzeniami, za które odpowiadają, bez dostępu do całej sieci SAN. Narzędzia raportujące są bardzo przydatne i łatwe w użyciu. Wygenerowane raporty zawierają tysiące detali pobieranych przez agentów z sieci SAN - od statystyk użytkowników, przez średnie użycie portu, po całościowe wykorzystanie sieci SAN. Zebrane dane można przedstawiać na wiele sposobów - od tekstu w kolumnach, po wymyślne wykresy.

Już po zainstalowaniu CommandCentral Storage poprawnie rozpoznaje wszystkie urządzenia i umożliwia nie tylko wgląd w sieć SAN, lecz także zarządzanie całą siecią i serwerami plików. Pozwala też na ustawianie alarmów i narzędzi raportujących. Wraz z dodatkowymi opcjonalnymi modułami umożliwia zaawansowane raportowanie i zarządzanie serwerami plików, serwerem Microsoft Exchange, bazami danych na Linuksie (bez Windows) oraz wirtualizację pamięci masowych.

Proces rozpoznania wszystkich urządzeń w sieci SAN oraz serwerów z agentami jest szybki i bezbolesny. Podobnie jak przy produkcie HP wgląd w szczegółowe informacje o poszczególnych obiektach sieci to tylko kwestia kliknięcia prawym klawiszem myszy na obiekcie. Konsola automatycznie wykrywa urządzenia podłączone przez Fibre Channel, możliwa jest też ręczna inwentaryzacja urządzeń poprzez sieć IP i usługę SNMP.

Opcja automatycznego rozpoznawania dostarcza podstawowych informacji o urządzeniach podłączonych do sieci SAN. Aby uzyskać pełną informację oraz możliwość zarządzania, konieczna jest instalacja agentów na serwerach, do których podłączone są poszczególne urządzenia, a następnie ręczne dodanie tych hostów do listy podłączonych serwerów. System Symanteca automatycznie nie rozpoznaje i nie dodaje systemów z agentami, trzeba wykonać to ręcznie, przeglądając listę dostępnych agentów i wskazując, który z nich należy dołączyć. Metoda SNMP wymaga dokonania wstępnej konfiguracji, używając odpowiedniego serwera i uwierzytelnienia, co nie jest ograniczeniem Veritas CommandCentral Storage, ale ograniczeniem standardu SNMP, który nie rozsyła żadnych informacji bez wcześniejszego zalogowania się.

Gdy serwery zostały dodane, a protokół SNMP poprawnie skonfigurowany, możemy w łatwy sposób (chociaż nie tak przezroczysty jak w HP) rozpocząć administrowanie siecią SAN, ustawiając alarmy, uruchamiając raporty i zarządzając dowolnymi dostępnymi parametrami konfiguracyjnymi. Z drugiej strony dostępność zarządzania poprzez SNMP pozwala na sprawowanie kontroli nad pamięciami masowymi, które nie udostępniają interfejsu API. Dzięki temu możliwe było zarządzanie macierzami Nexsan poprzez linię komend, chociaż w ten sposób każda komenda musi być wpisana ręcznie i zapisana. To ma sens tylko wtedy, gdy w sieci jest wiele identycznych urządzeń, bo zestaw komend dla każdego musi być zapisany oddzielnie.