Na jednym ekranie

Specjaliści od technologii IT dla muzealnictwa nie zapominają o możliwościach współczesnych telefonów komórkowych i smartfonów. Zastanawiają się wręcz, czy coraz większa powszechność wbudowanych w nie, stosunkowo dużych i wyraźnych ekranów dotykowych nie poddaje w wątpliwość zasadności instalowania oddzielnych systemów audio i wideo dla zwiedzających. Dedykowane na iPhone’a aplikacje dla zwiedzających stworzyły już: londyńska National Gallery, nowojorskie muzeum sztuki nowoczesnej MoMA czy paryski Luwr.

Programy ułatwiające i uatrakcyjniające zwiedzanie ekspozycji mogą mieć różne wcielenia. Niektóre, jak ten stworzony przez Ricka Stevesa dla paryskiego muzeum Orsay, nie wymagają połączenia internetowego w trakcie zwiedzania. Skoncentrowane są na wystawie i interesujących miejscach wokół muzeum. Inne, jak aplikacja muzeum sztuki w amerykańskim Portland, to przede wszystkim strumień podcastów na temat bieżących wydarzeń, mapy muzeum i dialogi o sztuce. Kanadyjskie Muzeum Cywilizacji postawiło na dwie alternatywne ścieżki audio, interaktywne mapy i informacje praktyczne. "Koszt wdrożenia takiej aplikacji może być dla muzeum zdecydowanie niższy niż koszt infrastruktury dla własnego systemu audiowizualnego. Aplikację z danymi można załadować przez Internet lub wchodząc do muzeum, na przykład przez Bluetooth. Przy bardziej zaawansowanej infrastrukturze możemy śledzić zainteresowanie oraz przemieszczenie się zwiedzających podczas zwiedzania i dynamicznie budować dla nich dedykowane ścieżki zwiedzania" - mówi dr inż. Jacek Chmielewski z Katedry Technologii Informacyjnych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. "Polskie muzea obawiają się, że jeśli zaoferują swoje zasoby w postaci cyfrowej, to nikt do nich nie przyjdzie, a jeśli udostępnią za darmo aplikację czy nagranie przewodnika, to wszyscy zaczną je kopiować. Jednak nie trzeba udostępniać wszystkich zbiorów w najwyższej jakości, a strach przed kopiowaniem jest często większy niż zadowolenie z rozpowszechniania wiedzy" - zauważa Wojciech Wiza.

Z eksponatem w ręce

W tekście o nowoczesnych technologiach IT w muzealnictwie nie wypada nie wspomnieć o możliwościach rzeczywistości rozszerzonej (augmented reality). Takie rozwiązanie działa już w Polsce w Muzeum Narodowym Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie. Zwiedzające muzeum dzieci rozwiązują w trakcie zwiedzania quiz, naklejając na kartkę odpowiednie naklejki, które na końcu tworzą odpowiedni znacznik. Pod koniec wycieczki stają z powstałym symbolem przed kamerą i widzą siebie z... jednym z eksponatów muzealnych w ręku. Eksponatem, który mogą przechylić czy też inaczej nim manipulować. Muzeum na bazie systemu ARCO, stworzonego na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu, digitalizuje w tej chwili całość swoich zbiorów i tworzy muzeum wirtualne, udostępniając cyfrowe zbiory zarówno w Internecie, jak i w przestrzeni muzeum.