Wymagane i dostępne zasoby muszą być monitorowane, koordynowane i zarządzane przez system centralny w czasie rzeczywistym na poziomie pojedynczej szafy. W celu pełnego wykorzystania korzyści wynikających z wirtualizacji, należy stosować konwergentne systemy zasilania, ponieważ użytkowanie tradycyjnej architektury zasilania nie jest optymalnym rozwiązaniem. W tego typu środowiskach różnorodne aplikacje współdzielą zwirtualizowaną pulę zasobów, więc infrastruktura zasilania powinna zapewniać duże możliwości w zakresie rekonfiguracji i zmian.

Jak już wcześniej wspomniano wirtualizacja redukuje ilość użytkowanych serwerów w centrum danych lub serwerowni, jednocześnie zwiększając poziom złożoności zarządzania zarówno nimi jak i pozostałą infrastrukturą. W związku z faktem, iż wykorzystanie pojedynczych fizycznych serwerów znacząco rośnie to kwestia niezawodnego zasilania i chłodzenia nabiera jeszcze większej wagi. Awaria zwirtualizowanego serwera może bowiem spowodować brak dostępu do znacznie większej ilości usług lub danych i w efekcie jest o wiele bardziej kosztowna niż niezwirtulizowanego. Wymagane i dostępne zasoby powinny być, więc monitorowane, koordynowane i zarządzane przez system centralny poczynając już od poziomu pojedynczej szafy.

Zobacz również:

• Cloud Pak for Security - skróć czas analizowania zagrożeń do minimum!
• ECL wprowadza na rynek centra danych zasilane wodorem

Konwergentna infrastruktura i powiązanie warstwy sprzętowej z system zarządzania jest znakomitym uzupełnieniem wirtualizacji, gdyż połączenie tych dwóch elementów zapewnia wysoki poziom elastyczności, oszczędność kosztów, a także – przy odpowiedniej strukturze i właściwym zarządzaniu – wysoką niezawodność. System zarządzania powinien posiadać możliwość wyłączania, zasilaczy (modułów) UPS, które nie są wymagane zaspokojenia do bieżącego zapotrzebowania na moc. Zasilacze (moduły), których praca jest nie potrzebna powinny być utrzymywane w stanie gotowości (tzw. standby) tak aby system zarządzania mógł je pobudzić do normalnej pracy, gdy zapotrzebowanie ulegnie zwiększeniu - w jak najkrótszym czasie. Tego rodzaju funkcjonalność jest szczególnie przydatna w środowiskach zwirtulizowanych, gdyż zapewnia wysoką efektywność energetyczną poprzez dopasowanie systemu zasilania do aktualnego zapotrzebowania mocy.

W zwirtualizowanych środowiskach teleinformatycznych, w których usługi nie są już związane z serwerami fizycznymi, odpowiednie kompleksowe zarządzanie zasilaniem umożliwia wykorzystanie pełnego potencjału elastyczności i niezawodności. Ponadto zapewnienie odpowiedniego zarządzania zasilaniem gwarantuje dodatkową wartość, polegającą na możliwości wykorzystania różnorakich funkcjonalności usprawniających funkcjonowanie serwerowni.

Konkluzje

Obecnie centra danych potrzebują sprawnego zarządzania, a według wielu ekspertów zapewnia je właśnie infrastruktura konwergentna. Dzięki jej zastosowaniu redukuje się ryzyko wystąpienia błędów obsługi oraz ogranicza koszty związane z eksploatacją przy jednoczesnym zwiększeniu zdolności adaptacyjnych. Systemy zasilania gwarantowanego dedykowane do infrastruktury konwergentnej muszą być dostosowane do zmiennego obciążenia poszczególnych serwerów gdyż dla środowisk zwirtualizowanych obciążenie może się w bardzo krótkim czasie zmieniać się od zera do wartości bliskich 100 %.

System zasilania powinien być zaprojektowany, tak aby zapewnić wysoki poziom niezawodności i wydajności energetycznej. Złożona ze standaryzowanych modułowych elementów infrastruktura zasilania daje wiele korzyści we wdrażaniu i eksploatacji centrum danych co wpływa na wzrost „wartości biznesowej” całego Centrum Przetwarzania Danych. Inną istotną zaletą wynikającą ze stosowania tego typu infrastruktury jest również skrócenie czasu wdrożenia z tygodni czy miesięcy nawet do kilku dni. Korzyści wynikające ze konwergencji mogą być jeszcze większe, jeśli zostanie wdrożona taka sama lub podobna infrastruktura we wszystkich obiektach danej organizacji (czyli użycie ustandaryzowanych modułów nie tylko w obrębie jednego centrum danych, ale również w centrach oddziałowych).

Obserwując kierunki rozwoju i zachodzącą integrację poszczególnych systemów można wyobrazić sobie, że już wkrótce centra danych będą budowane z modularnych kostek co określa się jako: data center in a box, których nieodłącznym elementem będą systemy zasilania i chłodzenia wykorzystujące technologie które wyewoluują z tych już istniejących. Najbardziej innowacyjną obecnie architekturą wydają się być modularne centra danych PFM (Pre-Fabricated Modular Data Center). Według opublikowanego przez The Green Grid raportu Deploying and Using Containerized/Modular Data Centre Facilities architektura ta wpływa na zmniejszenie zużycia energii i ograniczenie potrzebnej powierzchni przy jednoczesnym skróceniu czasu wdrożenia oraz zapewnia możliwość skalowania sytemu do aktualnych wymagań. Chodź te rozwiązania wydają się być bardzo atrakcyjne to jednak obecnie dużą barierą dla ich popularyzacji jest wciąż względnie wysoka cena, która jednak wraz ze wzrostem ilości instalacji powinna zacząć mocno spadać.