Dzięki takiemu podejściu do niezawodności otrzymuje się trwały fundament, na którym może opierać się działanie systemu teleinformatycznego wykonanego w oparciu o infrastrukturę konwergentną. Jednak takie rozwiązanie nie jest wolne od wad - główną z nich jest to, że w systemie opierającym się prawie wyłącznie na warstwie sprzętowej wprowadzanie modyfikacji jest dość trudne i czasochłonne. Nie jest to korzystne z punktu widzenia systemów wykorzystujących technologię wirtualizacji, które wymagają zdolności do dynamicznego reagowania na zmieniające się potrzeby i wymogi. Modernizacje i dostosowywanie do nowych wymagań rozwiązań opartych wyłącznie na rozwiązaniach hardwarowych, są więc bardzo kosztowne.

Zastosowanie infrastruktur konwergentnych łączących warstwę sprzętową z systemem zarządzania sprawia, że możliwe jest zapewnienie wysokiej niezawodności w odniesieniu do innych warstw systemu przy zachowaniu dużej elastyczności. Zarządzanie zasilaniem poprzez zastosowanie wielotorowych przełączników statycznych daje możliwość dynamicznego sterowania serwerami fizycznymi co eliminuje w dużym stopniu konieczność zmian okablowania oraz przyczynia się do zwiększenia sprawności energetycznej centrum przetwarzania danych, na przykład poprzez wyłączanie niewykorzystywanych w danym momencie urządzeń. Częsta modyfikacja obwodów zasilania w połączeniu z koniecznością zasilania urządzeń w sposób ciągły (7x24) stwarza bowiem ryzyko popełnienia błędów łączeniowych, co potwierdza raport Uptime Institute, z którego wynika, że ponad 50% wszystkich przypadków wyłączenia zasilania w centrach przetwarzania danych spowodowanych jest błędami człowieka.

Zobacz również:

• Cloud Pak for Security - skróć czas analizowania zagrożeń do minimum!
• ECL wprowadza na rynek centra danych zasilane wodorem

Bardzo pożyteczną funkcjonalnością zapewniającą uzyskanie wysokiej dostępności, możliwą dzięki współpracy przełączników zasilania z systemem zarządzania jest możliwość zminimalizowania obszaru potencjalnej awarii do pojedynczych szaf. Szczególnie przydatną funkcjonalnością dla środowisk zwirtualizowanych jest możliwość inicjowania przez system zarządzania infrastrukturą zasilania i chłodzenia przenoszenia wirtualnej aplikacji z serwera zagrożonego awarią zasilania na inny serwer fizyczny lub do innej lokalizacji, w których nie ma problemu z dostępnością napięcia zasilającego. System zarządzania infrastrukturą fizyczną powinien predykcyjnie zapobiegać występowaniu problemów niosących duże ryzyko przestoju, takich jak np. uszkodzone serwery (tzw. „zombie”), które działają z przerwami lub w sposób chaotyczny, pozostając wyłączonymi z systemu IT. Takie zjawisko występuje w sytuacji np. zaistnienia krótkotrwałej przerwy w zasilaniu, która może być przyczyną wyłączenia niektórych modułów, podczas gdy inne dalej funkcjonują co sprawia, że całość systemu może pracować w sposób niekontrolowany.

Ten problem może dotyczyć również innych złożonych urządzeń, w przypadku których chwilowy zanik napięcia może spowodować ich niestabilne działanie. Uszkodzone w ten sposób serwery i inne urządzenia mogą być przyczyną przestoju oraz utraty danych w systemach teleinformatycznych. System zarządzania powinien umożliwiać oddzielenie takich serwerów od reszty systemu (poprzez zamknięcie aplikacji lub ich przeniesienie do innych maszyn), a następnie ich wyłączenie. W ten sposób ogólne działanie instalacji pozostaje w pełni deterministyczne i może być kontrolowane.

Wdrożenie rozwiązania dotyczącego zabezpieczenia zasilania

Podstawowe warianty wykorzystywane w zakresie zapewnienia ochrony zasilania systemów informatycznych o architekturze konwergentnej to systemy centralne, lub rozproszone z dedykowanym zabezpieczeniem dla poszczególnych szaf. Wariant zasilania centralnego w uproszczeniu polega na tym, że jeden system UPS zapewnia zabezpieczenie zasilania całego systemu teleinformatycznego w obiekcie. Stosując wariant centralny zazwyczaj mamy do czynienia z przewymiarowaniem mocy, gdyż system jest budowany w oparciu o docelowe a nie aktualnie występujące potrzeby. Co prawda w razie konieczności zwiększenia mocy, możemy dodawać kolejne jednostki lub moduły zasilania lecz występują pewne ograniczenia wynikające z parametrów instalacji elektrycznej czy wolnej powierzchni w obiekcie. Systemy UPS dedykowane do zasilania pojedynczej szaf są najczęściej wykorzystywane w systemach informatycznych wykorzystujących architekturę konwergentną. Dzięki zastosowaniu takiego typu rozwiązania system gwarantowanego zasilania stanowi integralną część każdej szafy i jest spójny z infrastrukturą informatyczną. System zarządzania w tego typu rozwiązaniach powinien oczywiście posiadać mechanizmy zautomatyzowanego rozdziału zadań i powiązania zasobów, czyli tzw. orkiestracje.

Wirtualizacja

Skutkiem wirtualizacji jest zmniejszenie fizycznej liczby serwerów w centrum danych przy jednoczesnym zwiększeniu poziomu ich wykorzystania oraz gęstości mocy. Równolegle do korzyści z wirtualizacji w obszarze IT istnieją możliwe do osiągnięcia korzyści płynące z optymalizacji infrastruktury fizycznej, na bazie której funkcjonują urządzenia teleinformatyczne. Skorzystanie w pełni z tego czynnika wymaga jednak modernizacji po stronie infrastruktury fizycznej. Dzięki zastosowaniu odpowiednich systemów zasilania i chłodzenia można maksymalizować korzyści płynące z wirtualizacji.

Efektem wirtualizacji jest dynamiczne przenoszenie, uruchamianie i zatrzymywanie aplikacji — rezultatem czego są obciążenia zmieniające swą wartość oraz rozmieszczenie w pomieszczeniu. Wirtualizacja zmniejsza ogólny pobór mocy w serwerowni, ale powoduje zwykle tworzenie lokalnych obszarów o wysokiej gęstości. Dynamiczne uruchamianie i zatrzymywanie aplikacji powoduje bowiem powstawanie obciążeń zmieniających swą wartość oraz położenie w czasie. Stanowi to dodatkowe wyzwanie przed systemami zasilania i chłodzenia szczególnie w aspekcie zarządzania. Wirtualizacja uproszcza i redukuje wymagania sprzętowe w centrum danych lub serwerowni danych jednocześnie zwiększając poziom złożoności zarządzania serwerów. Aby powiększyć korzyści uzyskane z wirtualizacji należy zapewnić komunikację i współpracę systemów infrastruktury fizycznej pomiędzy elementami infrastruktury IT. System zasilania musi być połączony z siecią logiczną, aby możliwa była wymiana komunikatów z systemami zarządzania zasobami informatycznymi oraz połączenie z warstwą wirtualizacji. Zapewnienie możliwości monitorowania i przekazywania informacji dotyczących mocy wykorzystywanej przez każdy serwer lub inne urządzenie pozwala na szybkie reagowanie w razie ewentualnego zagrożenia pochodzącego z zewnątrz, takiego jak na przykład zbyt wysoka temperatura czy wyciek wody.