Windows Server 2012 R2 – ujednolicona chmura

Współdzielone dyski wirtualne

Rozwiązana klastrowe utożsamiane są zwykle z zasobami sprzętowymi, aby zapewnić funkcjonalność fail-over dla zasobów high available (HA). Hyper-V w nowym wydaniu serwera Microsoftu zawiera wsparcie dla współdzielonych dysków (VHDX) hostowanych zarówno na serwerze SMB 3.0 Scale-Out File Server, jak i na Cluster Shared Volume (CSV), w celu zapewnienia fizycznej redundancji zasobów dyskowych. Eliminuje to zapotrzebowanie na kosztowne rozwiązania SAN do budowy rozwiązania o wysokiej dostępności. W przypadku współdzielonych dysków wirtualnych nie skorzystamy jednak z kolejnego ulepszenia oferowanego przez nowe wydanie – Storage QoS.

Zmiana rozmiaru wirtualnych dysków online

Zasoby VHDX podłączone do kontrolera SCSI mogą być zwiększane i zmniejszane podczas pracy maszyny. W tym celu można wykorzystać albo kreator Edit Virtual Hard Disk, który jest częścią Hyper-V Managera, albo komendę Resize-VirtualDisk w PowerShellu. Zmiana rozmiaru dysku online działa w maszynach drugiej generacji, które korzystają z dysków SCSI domyślnie. W przypadku maszyn pierwszej generacji, aby skorzystać z tej funkcjonalności, należy dodać do nich kontroler SCSI, ponieważ domyślnie korzystają z kontrolera IDE.

Zobacz również:

Storage QoS

Wspomniany mechanizm jakości usługi dla zasobów dyskowych (Storage QoS) pozwala na skonfigurowanie wartości minimalnej i maksymalnej dla parametru IOPS (Input Output Operations Per Second) przypisanej dla każdej z wirtualnych maszyn. W przypadku wirtualnych środowisk, w których na różnych maszynach pracują aplikacje o sporym apetycie na transakcje dyskowe możliwość zdefiniowania nieprzekraczalnych parametrów może mieć bardzo duże znaczenie. Rozwiązanie to działa tylko z obrazami dysków podłączonymi za pomocą kontrolerów SCSI.

Remote Desktop bez adresów IP

Poprzednie wersje Hyper-V wymagały połączenia sieciowego do połączenia z pulpitem działającej wirtualnej maszyny, jeśli nie łączyliśmy się z nią bezpośrednio z serwera Hyper-V. W drugiej edycji nie jest to już wymagane. Obługiwane są teraz bezpośrednie połączenia RDP przez „szynę” VM bus. Oznacza to, że można połączyć się z zewnątrz z wirtualną maszyną, jeśli skonfiguruje się w niej adres IP. Dodatkowo nowy tryb Enhanced Session Mode obsługuje dostęp do audio, schowka, konfiguracji wyświetlania, dysków, kart pamięci, obsługiwanych urządzeń plug-and-play oraz urządzeń USB w zdalnym systemie. Obecnie funkcjonalność ESM jest ograniczona do systemów Windows 8.1 Preview oraz Windows Server 2012 R2 Preview.

Migracja działających maszyn

Jak twierdzi producent, nowe wydanie Windows Servera przyspiesza także czas migracji działających maszyn wirtualnych. Jedną z technik jest kompresja obrazu na maszynie źródłowej i jej dekompresja na maszynie docelowej. Drugim rozwiązaniem jest wykorzystanie RDMA (remote direct memory access). W tym przypadku kopia wirtualnej maszyny przenoszona jest wprost z pamięci operacyjnej serwera źródłowego do pamięci serwera docelowego bez angażowania zasobów procesora. Pozwala to przyspieszyć czas tej operacji więcej niż o połowę.

Kopia zapasowa z użyciem Azure

Windows Server 2012 R2 – ujednolicona chmura

Migracja wirtualnych maszyn z wykorzystaniem RDMA

Jednym z ciekawszych z zaprezentowanych rozwiązań jest usługa Hyper-V Recovery Service. Można dzięki niej uruchomić backup wielu wirtualnych maszyn na wypadek awarii. W takim przypadku usługa automatycznie przekierowuje ruch do maszyn wirtualnych w lokalizacji zapasowej.

Obie lokalizacje mogą znajdować się u klienta lub jedna z nich w chmurze publicznej Azure. Sama usługa uruchomiona jest w Azure z uwagi na niezawodność rozwiązania – ponieważ odpowiada za przekierowanie ruchu nie może być zlokalizowana w jednej z lokalizacji produkcyjnych, które mogą ulec awarii.

Również w zakresie dostosowania bazy danych SQL Server do wymagań stawianych przez środowiska chmurowe Microsoft zapowiedział szereg usprawnień, szczególnie na polu wydajności.


TOP 200