Ograniczona wyobraźnia to jednak nie tylko domena urzędników, starających się dostosować wyzwania do możliwości gospodarki, czy też znaleźć odnośniki dla porównań z rynkami innych państw. Zaskoczeni postępem technologii informacyjnych bywają również uczestnicy rynku, operatorzy budujący sieci, które dotąd planowano dla abonentów znacznie mniej wymagających niż obecni użytkownicy Internetu.

W nowszych dokumentach unijnych trudniej znaleźć wskazówki, ile megabitów na sekundę powinno przenosić łącze dostępowe w domu indywidualnego użytkownika. Zamiast tego używa się dużo lepszej definicji funkcjonalnej, zaleconej przez OECD już w 2003 r. "Lokalne łącze dostępowe, może być określane jako szerokopasmowe, jeżeli jego wydajność nie jest czynnikiem ograniczającym zdolność do uruchamiania przez użytkownika aktualnie dostępnych aplikacji" - tej definicji OECD towarzyszyła wskazówka, którą można uznać za kluczową dla obecnie tworzonych planów strategicznych, że wydajność usług szerokopasmowych, a przede wszystkim zasięg ich dostępności musi osiągnąć poziom wystarczający do tego, by na rynku powstały zachęty do opracowania nowych aplikacji. Więc po pierwsze dzisiaj powinniśmy wiedzieć, że nie ma powodu zakładać żadnych ograniczeń, a po drugie, że wiele aplikacji pokaże się dopiero, kiedy uzasadni to ekonomia skali, burząc zachowawcze argumentacje, że Internet jest wielu użytkownikom do niczego nie potrzebny.

W Internecie coraz więcej jest aplikacji multimedialnych, które wizualnie przypominają to,co nam daje telewizja lub po prostu są telewizją. Czym będzie przyszła interaktywna telewizja, dopiero się przekonamy, ale już można to wstępnie oceniać po liczbie aplikacji, które odnoszą się do telewizji, produkcji telewizyjnych, filmów, seriali, sportu, programów informacyjnych.