Jeśli chodzi o szczegóły techniczne, to wiadomo, że Magny-Cours ma się składać z dwóch 6-rdzeniowych układów połączonych przez 4 szyny Hyper Transport i zawierać 12 MB pamięci L3. Każdy rdzeń CPU ma być wyposażony w 512 KB pamięci L2, a układy będą wytwarzane przy zastosowaniu technologii 45-nanometrowej.

W dalszej perspektywie, AMD zapowiada wprowadzenie w 2011 r. 16-rdzeniowych procesorów serwerowych Interlagos oraz w tym samym roku nowej architektury o kodowej nazwie Bulldozer, która ma zostać wykorzystana w nowej generacji układów wytwarzanych w technologii 32-nanometrowej.

Co do platformy SPARC, Fujitsu ma w planach kolejną wersję procesora SPARC64 wyposażoną w 8 rdzeni. 4-rdzeniowy model tego układu SPARC64 VII miał premierę w lipcu ubiegłego roku i już wtedy Fujitsu przedstawiła koncepcję jego nowej wersji o kodowej nazwie Venus. Czy rozwój tych układów będzie kontynuowany w dalszej perspektywie, trudno obecnie wyrokować. Nie ulega wątpliwości, że koszty mogą być zbyt wysokie. Przedstawiciele Fujitsu nie dają tu oczywiście jednoznacznej odpowiedzi, choć przyznają, że odbiorcami serwerów z tymi procesorami są głównie firmy, które wcześniej zainwestowały w tę platformę. Dlatego też Fujitsu stara się równolegle rozwijać swoją ofertę serwerów wykorzystujących procesory Intela lub AMD.

O przyszłości procesorów SPARC opracowywanych przez Sun Microsystems zdecyduje Oracle. Ostatnio prezes Oracle. Larry Ellison oficjalnie zapewnił, że jego firma zamierza nie tylko utrzymać rozwój technologii mikroprocesorowych, ale zwiększyć przeznaczane na to środki finansowe. Nastąpi to jednak dopiero po zakończeniu procesu przejmowania Sun Microsystems. Natomiast w ubiegłym roku Sun zapowiadał, że przed końcem 2009 na rynku pojawi się 16-rdzeniowy układ Rock. Obecnie wiadomo, że plany te zostały anulowane i najprawdopodobniej prace nad nową architekturą wstrzymano. Przedstawiciele Suna mówią tylko o trzeciej generacji procesorów Niagara, które będą następcą układów UltraSPARC T2. Nie jest jasne jaka będzie polityka Oracle w tym zakresie. Na razie wiadomo tylko, że jako najważniejsze kierunki rozwoju technologii mikroprocesorowych przedstawiciele Oracle wymieniają jest przede wszystkim ulepszanie funkcji związanych z bezpieczeństwem oraz zwiększanie wydajności układów SPARC przy obsłudze aplikacji Java.

Natomiast IBM konsekwentnie rozwija serię układów Power. Na początek 2010 r. zapowiada premierę Power7 - 8-rdzeniowych procesorów zawierających 1,2 mld tranzystorów, wytwarzanych w technologii 45-nanometrowej i przetwarzających jednocześnie 32 wątki obliczeniowe (4 wątki na rdzeń). Układy będą zawierać 32 MB współużytkowanej przez wszystkie rdzenie pamięci L3 typu eDRAM (embedded DRAM) i dwa kontrolery pamięci DDR3. IBM będzie też najprawdopodobniej oferował modele Power7 wyposażone w pamięć L3 wykorzystującą standardowe układy SRAM, takie jak w procesorach AMD i Intela, ale procesory te będą się składać ze znacznie większej, sięgającej 2,7 mld liczby tranzystorów. Power7 będzie mógł wymieniać dane z pamięcią RAM z szybkością 100 GB/s, a każdy rdzeń CPU ma być wyposażony w pamięć podręczną L2 o pojemności 256 KB. IBM nie ujawnił jeszcze, z jaką częstotliwością będą pracować jego nowe układy. Przewidywana moc obliczeniowa Power7 ma sięgać poziomu 256 gigaflopów.

Najwięcej premier układów serwerowych zapowiada oczywiście Intel. Jednocześnie firma ta najchętniej ujawnia przynajmniej niektóre szczegóły techniczne dotyczące nowych procesorów.

Intel zapowiada wcześniejsze niż oczekiwano uruchomienie masowej produkcji 4-rdzeniowych procesorów Xeon Westmere wykorzystujących 32-nanometrowy proces produkcyjny. W I kw. przyszłego roku mają się pojawić takie układy wchodzące w skład serii Xeon 5000 i przeznaczone dla serwerów 2- i 4-procesorowych.