Bolączką planowania produkcji porcelany jest jednak wypalanie w piecu. Podczas tego procesu powstaje bowiem najwięcej braków. Ich liczba jest nieprzewidywalna - jej wskaźnik waha się od kilku do kilkunastu procent. Zależy też od wielu czynników: drobnych różnic w składzie materiałów wejściowych, temperatury, wilgotności i ciśnienia panującego zarówno wewnątrz pieca, jak i w hali produkcyjnej, pieca, w którym następuje wypalanie. Wpływ na jakość ma nawet sposób ułożenia elementów na wózku piecowym. Część wyrobów jest wypalana w specjalnych osłonach - ich liczba i dostępność w danej chwili limituje wielkość produkcji. Ta duża zmienność powoduje, że zapotrzebowania na produkcję zdobioną nie da się w prosty sposób przełożyć na odpowiednią liczbę wyrobów białych. Aby plan został zrealizowany, konieczne jest dokonywanie pewnych zabiegów planistycznych, np. szacowanie naddatków, kojarzenie zleceń obejmujących podobne kształty itp. Planowanie musi także uwzględniać fakt, że klient może zmienić niektóre parametry zamówienia w trakcie jego realizacji, co powoduje konieczność skorygowania planu.

Nietypowe koszty

Kolejnym zagadnieniem, które wymagało szczególnej uwagi podczas wdrożenia systemu Movex w Lubianie, był rachunek kosztów. W Lubianie stworzono bazę kosztów standardowych zawierającą kilkadziesiąt tysięcy pozycji. Stanowi ona podstawę do porównań z kosztami rzeczywistymi. Początkowo dużym wyzwaniem było osiągnięcie odpowiedniej jakości danych kosztowych, na które składają się setki tysięcy danych źródłowych. "W momencie uruchomienia naliczania kosztów wg danych raportowanych z produkcji różnice między kosztami planowanymi a rzeczywistymi dochodziły do 30%. Teraz nie przekraczają 10%" - Włodzimierz Bartosiński nie kryje zadowolenia z tego faktu. Docelowo różnice mają wynieść mniej niż 3%. Algorytmy liczenia kosztów są niezmienne - zmieniają się jedynie parametry. Koszty rejestrowane są na kilkudziesięciu stanowiskach produkcyjnych, przede wszystkim na tych istotnych ze względu na wielkość kosztów, np. tam, gdzie wykonywane są złocenia.

Najtrudniejsze jest obliczenie kosztów produkcji białej, którą niełatwo jest opisać za pomocą norm, zwłaszcza ze względu na skomplikowaną charakterystykę wypału. Produkcja zdobiona jest łatwiejsza w rozliczeniach, ma jednak więcej wariantów. Problemy z liczeniem kosztów w Lubianie biorą się także z trudności w wycenie prac wykonywanych ręcznie. Na tych samych etapach produkcji istnieją spore różnice w pracochłonności, w zależności od konfiguracji produkowanych asortymentów. Różne są też normy wypalania dla tego samego wyrobu, gdy wypalany jest jednocześnie z innymi wyrobami. Są też stanowiska, na których wykonuje się wiele czynności, np. malowanie, złocenie i pokrywanie platyną.

W branży ceramicznej występują zjawiska kosztowe nie występujące w innych gałęziach przemysłu. Przykładem może być rozliczanie kosztów osłon piecowych - żaroodpornych pojemników, w których wypalane są delikatne asortymenty. Koszt osłon jest znaczącą pozycją w budżecie produkcji. Poprzednio Lubiana rozliczała osłony w momencie ich przekazania do produkcji. W związku z wdrożeniem nowego systemu Lubiana zmieniła koncepcję obliczania kosztu osłon - obecnie jest on przenoszony na wyroby, które były już w piecu.

Innym specyficznym dla Lubiany rachunkiem jest rozliczanie kosztów kalkomanii zdobniczych. Producent wycenia je nie pojedynczo, lecz arkusz, na którym znajdują się różne konfiguracje kalkomanii. Lubiana przechowuje w magazynie arkusze, jednak w systemie figurują one jako określona liczba pojedynczych kalkomanii. Aby wliczyć koszt kalkomanii w cenę jednego wyrobu, Lubiana stosuje przeliczenie według powierzchni dekoracji.

Przyszłość: wymiana danych

Środowisko informatyczne Lubiany jest ciągle rozbudowywane. Na przełomie maja i czerwca br. system Movex został rozszerzony o możliwość obsługi wielu zakładów. Obecnie system, w tym zwłaszcza planowanie, obejmuje nie tylko zakład główny, ale także dwie spółki zależne Lubiany, produkujące opakowania i kalkomanie na jej potrzeby. Lubiana uruchomiła także połączenie online z oddziałami sprzedaży hurtowej, działającymi w Warszawie i Krakowie. Dzięki temu ich pracownicy mają wgląd w bieżący plan produkcji zakładu i mogą dokonywać zmian w zamówieniach w systemie centralnym.

W niedalekiej przyszłości system Lubiany zostanie wzbogacony w narzędzia do budżetowania oraz rozwiązania analityczne, wykorzystujące hurtownię danych. W późniejszym terminie firma planuje także stworzenie rozwiązania handlu elektronicznego, w którym uczestniczyliby zarówno dostawcy, jak i klienci.