Technologia na talerzu

Z kartką i ołówkiem

Projekt wdrożono tuż po podpisaniu kontraktu, a procesy były definiowane i wstępnie opisywane przed kontraktem i wdrożeniem. W trakcie wdrożenia zostały one uszczegółowione. Lubiana wyznaczyła trzy podstawowe procesy: planowanie produkcji, realizacja zamówień klientów oraz opracowanie nowego wyrobu. Wyodrębniono także kilka procesów wspomagających: zarządzanie finansami, zaopatrzenie, rozwój sieci dystrybucji itd.

W ramach przygotowań do wdrożenia konieczne było rozstrzygnięcie wielu kwestii z dziedziny informatyki. Przykładowo, należało ustalić, jakie dane będą wprowadzane do systemu na każdym stanowisku, jak często i w jaki sposób należy kontrolować ich poprawność. "Wyzwaniem było uzyskanie danych dobrej jakości bez konieczności zmuszania pracowników do prowadzenia mrówczej ewidencji" - podsumowuje Dominik Wiśniewski. Głębszego zastanowienia wymagały nawet najprostsze zagadnienia, np. klasyfikacja dostawców czy też dane, które powinny znaleźć się w raportach standardowych.

Czas poświęcony na przygotowanie wdrożenia nie poszedł na marne. Wszystko wcześniej przemyślano i przedyskutowano, dlatego wdrożenie przebiegło bez problemu i odbyło się w komfortowych warunkach - zarówno dla klienta, jak i dostawcy.

Sto tysięcy kombinacji

Mimo pracochłonnego typu produkcji, w Lubianie miesięcznie realizowanych jest ok. 6 tys. zleceń produkcyjnych. Nie dziwi więc, że planowanie produkcji było najtrudniejszym etapem wdrożenia. Przygotowania w tym obszarze były tak skomplikowane, że kilkanaście osób musiało poświęcić im co najmniej dzień w tygodniu przez ponad rok. Aby zrozumieć ogrom pracy włożonej przez pracowników Lubiany w opisanie procesów produkcji i wypracowanie metod planowania, trzeba im się bliżej przyjrzeć.

Sposób produkcji porcelany nie zmienił się praktycznie od setek lat. Proces produkcyjny ma kilka etapów, a materiał będący wynikiem jednego jest produktem wejściowym kolejnego. Na początku mineralne materiały sypkie miesza się z dodatkami. Uzyskana w ten sposób masa formierska lub lejna jest kształtowana i wstępnie wypalana. Tak powstaje biskwit - surowa, matowa porcelana. Biały kolor i charakterystyczny połysk uzyskuje się dopiero po pokryciu szkliwem i kolejnym wypaleniu. Biała porcelana jest następnie zdobiona na wiele sposobów - malowana, dekorowana kalkomanią, pokrywana złotem lub platyną itp.

Z tych samych materiałów wejściowych powstaje w Lubianie aż 650 różnych kształtów wyrobów - talerzy, półmisków, filiżanek itd. Zestawienie ich w komplety oraz zdobienie zwiększa liczbę pozycji asortymentowych do kilkudziesięciu tysięcy. Problem produkcyjny tkwi w tym, że na zamówienie klienta składa się kilkadziesiąt do kilkuset pojedynczych wyrobów luzem, których produkcję trzeba zsynchronizować i stworzyć (skompletować) z nich średnio kilkadziesiąt zamawianych pozycji asortymentowych. W rezultacie cennik Lubiany zawiera ponad 100 tys. pozycji. Teoretycznie, problem planowania można wspomóc systemem kodów kreskowych, jednak w praktyce jest to niewykonalne - po pierwsze, ze względu na wypalanie, po drugie, z uwagi na fakt, że miesięcznie fabrykę opuszcza ok. 3 mln pojedynczych wyrobów.

Zgodnie z założeniami MRP II, planowanie produkcji odbywa się w Lubianie "od końca". Najpierw należy określić zapotrzebowanie na produkcję zdobioną, a to z kolei przełożyć na zapotrzebowanie na wyroby białe, biskwit, masy i wreszcie na materiały wejściowe. Zadanie wydawałoby się proste. Jednak ze względu na brak stałych marszrut produkcyjnych i ich nieprawdopodobne rozgałęzienie, staje się niebanalne. Planowanie zgodne z MRP II nie działa jeszcze w pełni - na razie nie obejmuje etapu produkcji masy lejnej i biskwitu. W planowaniu uwzględniany jest nie tylko czas wyprzedzenia, ale też cykle produkcyjne i dostępne moce produkcyjne. Zapotrzebowanie na moce liczone jest w trzech układach: miesięcznym, tygodniowym i dziennym.


TOP 200