Konieczne jest więc opracowanie programowych i sprzętowych rozwiązań, które umożliwią zminimalizowanie opóźnienia transmisji. Nie należy zapomnieć, że wąskich gardeł jest wiele. Jednym z nich jest np. styk karty sieciowej z innymi komponentami stacji roboczej lub serwera. Współczesne rozwiązania realizują transmisję danych między kartą sieciową a pamięcią za pośrednictwem magistrali systemowej o ograniczonej przepustowości. Powoduje to np. że współczesne komputery i serwery nie mogą wykorzystać potencjału najnowszych kart działających w standardzie Gigabit Ethernet. W docelowym, na razie nie zrealizowanym modelu, powinno się znaleźć takie rozwiązanie, w którym interfejs sieciowy ma bezpośredni dostęp do pamięci, z której może transmitować dane z maksymalną szybkością.

Innym istotnym usprawnieniem, które umożliwiłoby zmniejszenie opóźnienia w dostarczaniu usług, jest ich umieszczenie w pobliżu użytkownika. Ideę tę najłatwiej zrealizować w przypadku serwisów WWW. Mogą być one replikowane do regionalnych centrów danych, a użytkownik wpisujący adres serwera będzie automatycznie kierowany do najbliższego centrum, które oferuje lepszy poziom obsługi niż serwer podstawowy.

Inna metoda na zmniejszenie opóźnienia w dostępie do stron WWW polega na skonstruowaniu nowych przeglądarek internetowych, które będą automatycznie pobierać informacje z Internetu, zanim użytkownik zdecyduje się je obejrzeć. Mogłoby to wyglądać następująco: przeglądarka automatycznie pobierałaby zawartość kolejnych stron kryjących się za odsyłaczami zawartymi na aktualnie oglądanej przez użytkownika stronie WWW. Wtedy, po kliknięciu na danym łączu zawarta pod nim strona byłaby natychmiast wczytywana już z lokalnego dysku. Oczywiście takie rozwiązanie można zastosować tylko wtedy, gdy przepustowość łączy nie będzie stanowiła problemu. Pobieranych z serwisów danych byłoby bowiem znacznie więcej niż użytkownik życzy sobie obejrzeć.

Systemy i aplikacje

Sieci komputerowe już przestały być wydzieloną infrastrukturą, której jedynym zadaniem jest realizacja transmisji plików. Wykorzystywane są one na potrzeby konkretnych aplikacji i wymaga się od nich, aby zadania realizowały zgodnie z ich wymaganiami.

Na rynku dostępne są pierwsze standardy i oparte na nich produkty, umożliwiające różnicowanie poziomu usług oferowanych przez komponenty sieci komputerowych. Konieczne jest jednak zapewnienie bardziej zaawansowanych mechanizmów integrujących współczesne sieciowe systemy operacyjne, aplikacje i fizyczną infrastrukturę sieciową. Pracą routerów i przełączników nie powinien zarządzać administrator poprzez określanie sztywnych konfiguracji, ale aplikacje, które w dynamiczny sposób powinny modyfikować zarówno parametry transmisji, jak i dokonywać wyboru poziomu zabezpieczeń, jaki powinien dotyczyć konkretnej transmisji.

W sieci również muszą znaleźć się informacje o tym, którzy użytkownicy i które aplikacje mają wyższy priorytet. Na ich podstawie powinny być konfrontowane i rozsądzane potrzeby zgłaszane przez aplikacje z fizycznymi możliwościami transmisyjnymi sieci. Jednocześnie w sieci powinna znaleźć się informacja o możliwościach przekierowywania użytkownika do replik podstawowych zasobów, do których próbuje się on dostać.

Długa droga

Konstruowanie inteligentnych sieci będzie przebiegać na innych zasadach niż obecnie. Podczas planowania struktury sieci należy uwzględniać nie tylko niezbędną przepustowość, ale również inne parametry, takie jak maksymalne opóźnienie, lokalizacja ośrodków regionalnych, przepustowość i parametry alternatywnych łączy itp. Kluczową rolę w projektowaniu, obok tradycyjnej analizy wydajnościowej, będą odgrywać modele matematyczne oparte np. na teorii chaosu i fraktali. Przyszłość więc zapowiada się ciekawie.