Większa wydajność superkomputera Mira ma przyczynić się do skrócenia czasu obliczeń modeli matematycznych, a także na przeprowadzenie tych zadań, dla których dotychczasowe superkomputery były zbyt wolne. Większa wydajność sprawi, że na uczelniach i w laboratoriach badawczych będzie można przeprowadzić więcej projektów.

Mira i kolejne superkomputery

Mira nie będzie jedynym superkomputerem o wydajności przekraczającej 10 teraflopsów. IBM zamierza wybudować kolejne dwie takie maszyny. Jedną z nich będzie komputer dużej mocy o nazwie Sequoia, którego wydajność obliczeniowa przekroczy 20 petaflopsów. Będzie on zainstalowany w Departamencie Energii Narodowego Laboratorium Lawrence Livermore (LLNL). Kolejną maszyną będzie komputer Blue Waters dla Uniwersytetu w Illinois, będzie dysponował mocą 10 petaflopsów.

Mira będzie się składać z ponad 750 tys. maszyn IBM PowerPC A2 z procesorami SMP, taktowanymi zegarem 1,6 GHz. Każdy węzeł obliczeniowy będzie miał jeden taki procesor oraz od 8 GB do 16 GB pamięci, w szafie mieści się ich 1024. W każdej szafie będzie pracować także od 8 do 128 węzłów wejścia/wyjścia, także zrealizowanych przy wykorzystaniu A2, odpowiedzialnych za przenoszenie danych pomiędzy węzłami obliczeniowymi. Sumaryczna pojemność pamięci wynosi 750 terabajtów, komunikacja między węzłami będzie odbywać się za pomocą łączy interconnect IBM 5D Torus o przepustowości 40 Gb/s. Ponieważ konstrukcja charakteryzuje się bardzo dużą gęstością mocy (60 kW na szafę), większość ciepła będzie odprowadzana za pomocą chłodzenia cieczą.

W superkomputerze będzie pracować skalowalne jądro Compute Node Lightweight, rozwijane w modelu open source, węzły wejścia/wyjścia oraz usługowe front end będą pracować pod kontrolą zmodyfikowanej wersji systemu Red Hat Enterprise Linux. Chociaż IBM nie podaje kosztów superkomputera Mira, wiadomo że został on zakupiony z grantu o wartości 180 mln USD.