Z usług NFC można skorzystać na dwa sposoby. Pierwsza opcja jest zależna od operatora sieci komórkowej, który dostarcza specjalną kartę SIM, zawierającą m.in. aplikacje zwiększające bezpieczeństwo transakcji zbliżeniowych. Według szacunków SIMalliance, w 2011 r. na świecie sprzedano 16 mln takich kart.

W celu zrealizowania większości mikropłatności mobilnych nie trzeba jednak korzystać z oferty konkretnego operatora. Najważniejsze jest, aby posiadane urządzenie miało wbudowany moduł NFC i odpowiednią antenę. Podaż takich urządzeń systematycznie rośnie. Analitycy Berg Insight twierdzą, że w ub. r. sprzedano 30 mln telefonów komórkowych, umożliwiających dokonywanie transakcji krótkodystansowych.

W 2012 r. polscy operatorzy planują uruchomić pierwsze, komercyjne usługi NFC. W 2011 r., wskutek porozumienia banków z operatorami, uruchomiono pilotowe, mobilne usług finansowe. Klienci uczestniczący w testach mogą dokonywać płatności w punktach handlowych, wyposażonych w terminalne zbliżeniowe PayPass i Paywave (współpraca z organizacjami MasterCard i VISA).

Do wzrostu popularność krótkodystansowych połączeń mobilnych przyczynią się również sami producenci telefonów komórkowych i smartfonów, którzy chętnie będą zwiększać funkcjonalność swoich urządzeń. Do obecnie dostępnych na rynku rozwiązań z NFC należą m.in.: BlackBerry Bold 9790, BlackBerry Curve 9380, Google Nexus S, HTC One X, Nokia 700 czy Samsung Galaxy S II (nie wszystkie wersje).

Bluetooth po raz czwarty

Ten popularny sposób komunikacji między urządzeniami został opracowany w 1994 r. przez specjalistów koncernu Ericsson. Od tego czasu Bluetooth przechodził kolejne fazy rozwoju, aby w 2010 r. doczekać zaawansowanej, czwartej wersji.

Technologia Bluetooth wykorzystuje pasmo o szerokości 80 MHz, rozlokowane wokół nielicencjonowanej częstotliwości 2,4 GHz. Maksymalny zasięg łączących się urządzeń wynosi 100 m (1 klasa). Pierwsza edycja Bluetooth pozwalała uzyskiwać przepływności sięgające 21 kb/s. Najnowsza, czwarta wersja (nazywana również Bluetooth Smart), pozwala pracować z prędkością 24 Mb/s, szyfruje dane przy pomocy 128-bitowego klucza AES, ma minimalne opóźnienia (do 3 ms) i - co najważniejsze - jest wysoce energooszczędna.

Wprowadzenie na rynek technologii Bluetooth 4.0 wiąże się z pewnymi konsekwencjami. Standardowo, energooszczędny Bluetooth nie pozwala na komunikację z "klasycznymi" wersjami tego rozwiązania. Aby ją zrealizować potrzebny jest specjalny układ scalony, umożliwiający pracę w dwóch trybach (podobnie, jak ma to miejsce w routerach bezprzewodowych 802.11n, które koegzystują z protokołem 802.11g).

Warto zauważyć, że w określonych warunkach prędkość przesyłania danych poprzez Bluetooth 4.0 może być znacznie mniejsza od oczekiwań. Wiąże się to bezpośrednio z odległością między połączonymi urządzeniami. Klasa 2 Bluetooth, najczęściej używana w telefonach komórkowych i innych urządzeniach przenośnych, pozwala zachować stałą łączność przy maksymalnie 10 metrach. W Bluetooth 4.0 odległość ta może wynieść nawet do 200 metrów (teoretycznie), co dwukrotnie przekracza założenia klasy 1 (100 metrów). Tak duży dystans zmusza urządzeniami do częstych negocjacji warunków połączeń, przekładając się tym samym na zmniejszenie przepustowości. W stosunku do starszych wersji Bluetooth, różnice w prędkości przesyłania danych mogą być znaczące (nawet dziesięciokrotnie mniejsze).

Niski pobór energii, osiągnięty dzięki zmodernizowanemu mechanizmowi zarządzania podtrzymywaniem łączności między sparowanymi urządzeniami, otwiera całkiem nowe możliwości wykorzystania smartfonów. Grupą rozwiązań, które mogą w sposób znaczący wpłynąć na poszerzenie funkcjonalności telefonów komórkowych, są czujniki (np. temperatury, wilgotności, pulsu, ciśnienia) i inne urządzenia zbierające dane (np. odbiorniki GPS, liczniki dystansu). Specjaliści szacują, że dzięki Bluetooth 4.0 czas pracy baterii może ulec wydłużeniu nawet dziesięciokrotnie.