SDN pozwala obejść ograniczenia narzucane przez SNMP i testować nowe konfiguracje bez obawy, jakie mogą przynieść negatywne konsekwencje. Ponadto ta technologia daje administratorowi wgląd w całość środowiska sieciowego i pozwala dostosowywać działanie urządzeń sieciowych do bieżącej sytuacji. Typowym przykładem dla centrów danych jest skrócenie czasu konfiguracji sieci i zabezpieczeń dla nowej maszyny wirtualnej. Kolejną korzyścią jest łatwość segmentacji sieci w celu oferowania różnorodnych usług przy zapewnieniu wysokiego stopnia bezpieczeństwa (chodzi głównie o chmury publiczne bądź prywatne realizujące różne zadania).

Z punktu widzenia bezpieczeństwa istotną zaletą SDN jest możliwość dostosowania zabezpieczeń sieciowych do specyfiki poszczególnych aplikacji, komputerów stacjonarnych czy urządzeń mobilnych. Dla każdego z tych elementów można wprowadzić oddzielną konfigurację, co w przypadku dotychczas stosowanych zabezpieczeń sprzętowych nie jest możliwe.

Nieznana skala oszczędności

Przyjmuje się również, że SDN powinien poprawić efektywność sieci, a przez to obniżyć koszty operacyjne. Na razie dokładna skala oszczędności budzi wątpliwości, a osiągnięcie korzyści z wirtualizacji sieci nie jest tak oczywiste, jak w przypadku wirtualizacji serwerów. Przykładowo, wciąż nie jest jasne, czy zaoszczędzonej kwoty nie pochłoną wydatki na kontroler SDN i oprogramowanie do niego. Poza tym środowisko sieciowe jest bardziej skomplikowane od serwerowego i funkcjonuje w nim wiele zaawansowanych technologii. Na przykład urządzenia sieciowe potrafią komunikować się między sobą (protokoły routingu, Spanning Tree itd.) i automatycznie dostosowywać swoją konfigurację, w zależności od otrzymanych komunikatów. Z tych względów w praktyce należy spodziewać się stosowania modelu sieci odbiegającego od teoretycznych założeń SDN (np. kilku kontrolerów).

Co ciekawe, z badań rynkowych wynika, że administratorzy sieci przedstawiają kierownictwu z działów biznesowych tę technologię jak sposób na ograniczenie kosztów TCO. Wiele osób zauważa możliwość ograniczenia wydatków również na sprzęt w związku z wdrożeniem SDN. Jednak większych korzyści eksperci dopatrują się właśnie w obniżeniu kosztów operacyjnych, dzięki usprawnieniu zarządzania efektywnością sieci. Największe oszczędności osiągną oczywiście organizacje mające duże sieci, ale jest wiele sposobów na ograniczenie wydatków kapitałowych, znajdują zastosowania w każdej firmie. Można zarówno udoskonalić wykorzystanie posiadanej infrastruktury sprzętowej, jak i zmniejszyć uzależnienie od zamkniętego sprzętu i dedykowanych urządzeń dostarczanych przez dużych producentów.

Na początek duże wdrożenia

Pierwszymi użytkownikami będą organizacje mające duże środowiska sieciowe. Mogą one liczyć na największe korzyści. Jednocześnie są w stanie zmierzyć się z szeregiem wyzwań, z którymi wiąże się wdrożenie nowej technologii. Na czele listy kandydatów do wdrożenia SDN znajdują się dostawcy usług oraz operatorzy telekomunikacyjni. Najwięksi operatorzy sieci na świecie pod względem wielkości ruchu, np. Facebook, Google czy NTT Communications, już korzystają z rozwiązań SDN. Firmy te wiodą prym we wdrożeniach SDN przed użytkownikami korporacyjnymi, ponieważ zasoby IT są dla nich ważnym czynnikiem pozwalającym zdobyć przewagę konkurencyjną. Ta technologia daje im ogromne możliwości w zakresie inżynierii ruchu sieciowego, uproszczenia zarządzania czy kontrolowania brzegu sieci. Dla dużych dostawców usług SDN to możliwość do stworzenia po stosunkowo niskich kosztach wydajnych połączeń pomiędzy odległymi geograficznie centrami przetwarzania danych.