Znacznie ulepszono właściwości funkcjonalne w zakresie aplikacji rozproszonych. Taka możliwość pojawiła się po raz pierwszy w wersji PowerBuilder 5.0, ale nawet sama firma uznaje, że była to wersja 1.0. Poprzednio każda sesja kliencka tworzyła oddzielne połączenie z bazą i nie istniały możliwości komunikacji i wymiany danych między sesjami. Obecnie można tworzyć tzw. wspólne obiekty informacyjne (shared objects), dostępne dla wielu sesji klientów, służące do wymiany informacji o sesjach i danych; zmniejszają one również liczbę potrzebnych dostępów do bazy danych.

Nowością jest również asynchroniczna komunikacja między stacjami klienta a serwerem komponentów PB. Klient może zażądać od obiektu PB określonych usług (wykonania: złożonych obliczeń bądź czasochłonnego zapytania do bazy danych) i kontynuować przetwarzanie, nie czekając na wynik. Serwer powiadomi o dostępności żądanych wyników i prześle do stacji klienta. Komunikacja synchroniczna, znana z PB 5.0, jest nadal dostępna.

Ułatwiono synchronizację danych między różnymi obiektami danych (DataWindow) - po zmianie zawartości okna DataWindow na stacji klienta następuje przesłanie całej zawartości okna do obiektu danych na serwerze w postaci jednego obiektu binarnego.

Debugger używany w poprzednich wersjach właściwie nie zmienił się od pojawienia się PB 1.0 w 1991 r. Dopiero obecnie wprowadzono zupełnie nowy produkt. Pojawiły się również nowe moduły - motor do profilowania wydajności i śledzenia działania aplikacji (trace engine), zapisujący dane w pliku, oraz moduł do analizy tego pliku. Opublikowane API tego modułu umożliwiają używanie go w gotowej aplikacji.

Niemiła niespodzianka

Użytkowników opracowujących aplikacje rozproszone w PowerBuilderze 6.0 spotkała jednak niemiła niespodzianka. Aby uruchomić serwer aplikacji, należy skorzystać z serwerów transakcji CTS Jaguar lub MTS albo posłużyć się maszyną wirtualną PowerBuildera. Do tej pory wszystkie maszyny wirtualne PB dostępne były za darmo. Obecnie nadal nie płaci się za maszyny wirtualne na stacjach klienta z PC, natomiast maszyna wirtualna PC dla serwera aplikacji pod Windows NT kosztuje 3000 USD i 5000 USD dla serwera unixowego.

Prognozy na przyszłość

Kolejną wersję PowerBuildera określono nazwą roboczą Picasso i jako PowerBuilder 7 pojawi się prawdopodobnie pod koniec br. Będzie zawierać ulepszone możliwości tworzenia aplikacji dla sieci Web w języku DHTML, rozproszone obiekty danych DataWindow, ściślejszą integrację z serwerem transakcji Jaguar, który będzie umiał korzystać bezpośrednio z komponentów PB, możliwość przeglądania obiektów PB działających w Jaguarze, generowanie kodu dla ultrachudego klienta bez maszyny wirtualnej PB, nowych pomocników (Wizard) do opracowania komponentów, automatyczne generowanie bibliotek dla różnych środowisk rozpowszechniania aplikacji i in.