Wojna serwerów

Nieustannie trwa wyścig producentów, którzy chcą dostarczyć na rynek coraz bardziej wydajne, a jednocześnie zintegrowane rozwiązania. Na rynku serwerów wyniki tego wyścigu są łatwo mierzalne. Podstawowymi miernikami są testy TPC-C i TPC-D, po których każdy badany serwer otrzymuje dwie noty, dotyczące liczby transakcji, jaką przeprowadza w ciągu minuty, a także kosztu pojedynczej transakcji.

W roku 1997 liderem pod względem wydajności był IBM RS6000 z wynikiem 57 053,18 tpmC (za nim plasowały się serwery HP 9000 V2250 i Sun Enterprise 6000), a w klasyfikacji najniższej ceny transakcji - Acer Altos 19000 z wynikiem 28 USD/tpmC.

W ubiegłym roku szczyt tabeli wyników testów TPC-C zajął Sun Starfire Enterprise 10 000, który osiągnął rezultat 115 395,73 tpmC przy koszcie 105,63 USD/tpmC. Tuż za nim znalazł się 8-serwerowy klaster Compaq AlphaServer 8400, składający się z 96 procesorów. Osiągnął on wynik 102 541,75 tpmC przy koszcie 139,49 USD/tpmC. Jako następne znalazły się odpowiednio z wynikami 93900,85 i 92 832,96 tpmC maszyny Sequent NUMACenter 2000 i HP 9000 V2500 Enterprise Server. Co ciekawsze, pierwsze z tych rozwiązań zbudowano na platformie Intela (64 procesory Intel Xeon 450 MHz).

Liderem w dziedzinie niskich kosztów był w ub.r. Compaq ProLiant 5500 wyposażony w cztery procesory Intel Pentium II Xeon 400 MHz. Koszt pojedynczej transakcji wykonanej na tej maszynie w testach TPC-C wynosił 21,71 USD.

Szczególnie ostra walka toczyła się między producentami serwerów opartych na procesorach Intela. Oferują oni zbliżone funkcjonalnie i wydajnościowo rozwiązania, toteż klient coraz częściej przy wyborze serwera kieruje się dodatkowymi przywilejami, jakie wraz z nim nabywa, np. aplikacje ułatwiające zarządzanie serwerami i sieciami, pomoc techniczną, gwarantującą określony czas reakcji w przypadku awarii itp.

Rok 1998 był rokiem procesora Pentium II, a dokładnie jego wersji Xeon zoptymalizowanej do pracy w serwerach. Tylko nielicznym producentom udało się przekroczyć magiczną barierę 4 procesorów pracujących w jednym serwerze. Obok firm, takich jak Data General, Sequent i NEC, po raz pierwszy w ub.r. do grupy tej dołączył Hewlett-Packard, który udostępnił 8-procesorowy serwer LXr 8000.

Plany na 1999 rok

Nowy etap walki wśród producentów systemów operacyjnych rozpocznie się prawdopodobnie dopiero w 2000 r. Microsoft wprawdzie zapowiada wprowadzenie na rynek Windows 2000 jeszcze w tym roku, lecz jest mało prawdopodobne, aby system ten osiągnął dobry wynik sprzedaży przed końcem br., gdyż potencjalni użytkownicy mogą się obawiać wdrażania nowego systemu przed tegorocznym sylwestrem.

W roku 1998 ani Microsoft, ani Novell nie wprowadziły na rynek zapowiadanych, ważnych rozwiązań klastrowych, które pozwoliłyby zmniejszyć dystans, jaki dzieli ich platformy od systemów unixowych. Microsoft wprowadził wprawdzie na rynek oprogramowanie Windows NT Load Balancing Service, ale umożliwia ono łączenie w klastry wyłącznie usług TCP/IP (takich jak HTTP czy FTP). Obiecująco zapowiada się oprogramowanie klastrowe Novella, przechodzące obecnie fazę testów beta. Opierając się na nim i piątej wersji NetWare już w drugiej połowie tego roku będzie możliwe tworzenie klastrów NetWare, składających się nawet z 32 serwerów.

Rok 1999 może być ostatnim rokiem tradycyjnych koncentratorów (hubów) sieciowych. Od dwóch lat wypierane są one skutecznie przez przełączniki, które obecnie kosztują tyle samo co koncentratory. Jedynym sektorem, w którym ich stosowanie jest jeszcze uzasadnione, są małe firmy, których sieci składają się z nie więcej niż 5 komputerów. Lecz także i one w tym roku będą częściej wybierać rozwiązania zintegrowane, pełniące oprócz funkcji koncentratora także rolę serwera dostępowego do Internetu ze zintegrowanym routerem, funkcją translacji adresów IP oraz serwisami DHCP i DNS.