VPLS - nakładka na szkielet MPLS

VPLS (Virtual Private LAN Service) jest technologią dobrze znaną wśród operatorów, pozwalającą stworzyć połączenia wielopunkt-wielopunkt, rozszerzające zasięg Ethernetu. VPLS jest nakładką na szkielet MPLS. Wszystkie usługi L2 w VPLS są realizowane tak, jakby funkcjonowały w jednej sieci LAN, niezależnie od lokalizacji geograficznej. VPLS wystawia dla klienta interfejs Ethernet z wszelkimi funkcjami.

Sieć VPLS automatycznie wykrywa routery brzegowe z identycznym parametrem VPI. Potem przy wykorzystaniu sygnalizacji następuje zestawienie wirtualnych przewodów symulujących łącze danych warstwy L2 przez sieć WAN. Zaletą VPLS jest stworzenie jednej domeny Ethernet, ale i przezroczysta komunikacja hostów między rozległymi geograficznie lokalizacjami. Routery są łączone w pełną chmurę za pomocą tuneli MPLS LSP, umożliwiając komunikację każdy z każdym.

Zobacz również:

• Wyjaśniamy czym jest SD-WAN i jakie są zalety tego rozwiązania
• Sztuczna inteligencja pomaga rozwiązywać problemy z sieciami

Wszystkie usługi w VPLS są identyfikowane przez unikalną etykietę wirtualnego kanału, która jest wymieniana poprzez każdą parę routerów brzegowych. Każdy z routerów używa etykiety wirtualnego kanału do demultipleksacji ruchu pochodzącego z różnych węzłów VPLS w tym samym tunelu LSP. Etykieta wirtualnego kanału jest widoczna tylko dla brzegowych routerów, na których usługa jest terminowana. Gdy ruch dotrze do portu dostępowego, routery brzegowe kolekcjonują adresy MAC klientów. Każdy router rozgłasza adresy poprzez bazę informacji o przekazywaniu lub tablicę adresów MAC, udostępniając ją każdemu węzłowi VPLS. Cały ruch klientów jest przełączany zgodnie z adresami MAC i przekazywany przez sieć dostawcy usług, wykorzystując tunel LSP.

Polecamy World IPv6 Launch - czas na IPv6

VPLS nie jest jednak dla każdego. Wymagana jest obecność wysoko wydajnych routerów oraz łączy operatorskich, najlepiej SONET. Dodatkowo konfiguracja jest skomplikowana i zarezerwowana raczej dla dużych wdrożeń.

OTV - połączenie przez wirtualne przewody

Technologia OTV (Overlay Transport Virtualization) umożliwia budowanie rozwiązań w technologii wirtualnych przewodów. Może zostać zaimplementowana na dowolnej sieci IP. Konfiguracja OTV jest łatwa, dostępnych jest wiele mechanizmów wspierających optymalizację ARP, dynamiczne rozgłaszanie MAC. Warto pamiętać, że OTV jest rozwiązaniem dostarczanym przez Cisco i działa tylko z wykorzystaniem sprzętu tej firmy.

Jak działa OTV? Wykorzystuje ruch IP multicast do wykrycia sąsiadów również wspierających ten protokół. Każdy z brzegowych przełączników OTV przyłącza się do grupy multicast i znajduje inne urządzenia OTV w ramach danej grupy. W momencie, gdy urządzenie OTV odnajdzie inne urządzenia wspierające ten protokół, określa sposób komunikacji z sąsiadem, ustalając protokół trasowania i wymieniając kluczowe atrybuty, takie jak rozszerzenia VLAN, tablicę MAC adresów dla danego VLAN i inne. Jeżeli OTV ustali relacje z sąsiadem, może rozpocząć enkapsulację i przekazywanie ramek przez sieć IP. Gdy ramki są odbierane, następuje ich odkapsułkowanie i przekazanie jako zwykłych ramek L2.

Polecamy Analiza wydajności sieci

Kluczowym wymaganiem OTV jest działanie sieci IP multicast pomiędzy brzegowymi urządzeniami. Musi istnieć także możliwość przekazywania ramek JUMBO. Konieczne jest także dodanie kolejnych 8 bajtów do nagłówka na znaczniki m.in. klasy CoS oraz VLAN ID. Jeżeli przekazywanie ramek JUMBO nie będzie możliwe, wdrożenie OTV może ułatwić zmniejszenie MTU i włączenie fragmentacji. Taka konfiguracja zmniejszy jednak wydajność rozwiązania.