No i gdzie ta telemedycyna?

Telemedycyna jest w zamyśle narzędziem do potencjalnej poprawy efektywności świadczeń opieki medycznej. Za wprowadzeniem technologii na szeroką skalę przemawia wiele trendów: wzrastająca zapadalność na choroby przewlekłe, rosnąca średnia oczekiwana długość życia czy zwiększające się, w związku z tym, koszty tradycyjnej opieki i hospitalizacji.

Obecna informatyka, elektronika i telekomunikacja dostarczają w pełni wystarczających środków technicznych do realizacji usług, które tradycyjnie wymagają bezpośredniej interakcji lekarza z pacjentem lub długotrwałej hospitalizacji pacjenta. Zarówno jeden, jak i drugi przypadek są kosztowne, stąd możliwość zastosowanie tańszych narzędzi wydaje się atrakcyjna. Zdalna opieka daje dodatkowo możliwość świadczenia opieki nad pacjentami rozproszonymi na dużym obszarze, minimalizując tym samym problemy związane z ograniczonym dostępem do lekarzy specjalistów. Pomimo spodziewanych benefitów, na rynku komercyjnym i w przestrzeni publicznej istnieje stosunkowo niewiele inicjatyw telemedycznych w fazie wysokiej adaptacji rynkowej.

Synergia nauk medycznych i innowacyjnych technologii

Sympozjum e-Zdrowie 2014 - Medycyna 3.0

Więcej na temat perspektyw rozwoju systemów telemedycznych można będzie się dowiedzieć podczas organizowanego przez Comarch „Sympozjum e-Zdrowie 2014 - Medycyna 3.0”, które odbędzie się w dniach 11-12 grudnia 2014 roku w Centrum Konferencyjnym Comarch w Krakowie. Formularz rejestracyjny i więcej informacji o tym wydarzeniu są dostępne tutaj.

Telemedycyna realizowana w formie opieki zdalnej nad pacjentem ambulatoryjnym wymaga stałej współpracy dwóch dziedzin: medycyny i teleinformatyki (ang. ICT). Aby realizacja zdalnej opieki medycznej była możliwa w sposób bezpieczny oraz sensowny ekonomicznie, musi powstać wieloośrodkowy ekosystem relacji pomiędzy świadczeniodawcami a pacjentami, dostawcami technologii i infrastruktury, służbami ratunkowymi oraz płatnikami usług. W centrum uwagi opieki medycznej znajduje się bowiem relacja pomiędzy pacjentem i lekarzem, na której tak naprawdę opiera się proces diagnostyczno-terapeutyczny. Elementy łańcucha telemedycznego powinny więc być nadbudowane na istniejącej relacji w kierunku jej rozwoju i umocnienia.

Często diagnoza i pierwsze świadczenia medyczne odbywają się w szpitalu. Lekarz zapoznaje się z pacjentem, historią jego choroby oraz kontekstem medycznym, a po zastosowaniu leczenia pacjent zostaje zwolniony ze szpitala. W celu utrzymania i rozbudowywania wspomnianej relacji, zarówno dla zapewnienia kompleksowości opieki, jak i monitorowania postępów leczenia i samopoczucia pacjenta, zastosowanie znajduje opieka zdalna. Pacjent wyposażony w dobrane dla swojego przypadku urządzenia medyczne, aplikacje oraz środki komunikacji z placówką medyczną, realizuje kontrolowaną przez specjalistów diagnostykę w warunkach domowych, która umożliwia redukcję niepożądanych odesłań czy kolejnych wizyt bezpośrednich, generujących kolejne koszty dla systemu.

Technologia, model biznesowy, ale gdzie ramy operacyjne?

Sukces realizacji opisanego scenariusza opieki zdalnej zależy w dużej mierze od zaprojektowania i wdrożenia właściwych ram operacyjnych. Technologia ICT, pomimo wielu niedociągnięć w postaci braku kompatybilności i ugruntowanych standardów przemysłowych, całościowo nadaje się do wykorzystania.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200