Trochę o CAD/CAM

To, co jest projektowane za pomocą pakietów CAD/CAM jest następnie ładowane do bazy danych systemu MRP II częściowo w postaci struktury, częściowo w postaci marszrut technologicznych. Niestety, jest to proste dopóki, dopóty mówimy o podstawowych informacjach typu struktura, natomiast jeżeli chodzi o dodatkowe możliwości, to trzeba je indywidualnie zaprojektować. Interfejs, który uwzględniałby wszystkie warianty, byłby tak skomplikowany, że trudno byłoby go używać. W związku z tym rozróżnia się dwa poziomy:

1) poziom podstawowy, gdzie interfejs jest dostarczany przez wszystkie systemy MRP II

2) poziom dodatkowy, który jest dopisywany na potrzeby konkretnego użytkownika. Informacje z CAD/CAM muszą być przenoszone do systemu MRP II.

Konieczna sieć

Bez sieci komputerowej, doprowadzonej do każdego stanowiska, CIM jest niemożliwy. Sieci mogą być bardzo różne, np. tradycyjne sieci mainframe z inteligentnymi terminalami, sieci pecetów (np. ethernet pracujący pod systemem Novell i podłączony do centralnego komputera), wreszcie centralny komputer, który jest jednoczeście serwerem sieciowym, tak że umożliwia pracę w trybie klient/serwer.

IBM rozwinął własną ideę pod nazwą AS/400, która jest niewątpliwie ideą oryginalną, bo nie pasuje do naszych wcześniejszych pomysłów. Ale jest to rozwiązanie, w którym uwzględniono większość interesów użytkownika komputera współpracującego z siecią komputerową. Dla wielu aplikacji jest to rozwiązanie lepsze niż tradycyjny mainframe. AS/400 ma pewne wady, np. stosunkowo małą moc obliczeniową.

Największym konkurentem tego rozwiązania są maszyny riscowe, pracujące jako wyspecjalizowane unixowe zestawy maszyn w sieciach komputerowych. Udział mainframe'ów w ogólnym parku maszynowym maleje, mimo że istnieją dobre systemy MRP II na nie zaprojektowane. Komputery unixowe i AS/400 zaczynają odgrywać coraz większą rolę. Instalacji AS/400 jest na świecie ok. 350 tys., instalacji RISC ok. 200 tys. Należy liczyć się z tym, że tendencja ta się utrzyma.