Praca obejmuje opracowanie zarządzania potokiem, mapowania przewidywania instrukcji i innych zagadnień, koniecznych do uzyskania wydajności oczekiwanej przez klientów technologii mainframe. Po rozwiązaniu problemów związanych ze skalowalnością maszyny wykorzystujące serwery Xeon będą mogły się skalować na tyle wysoko, by w przyszłości zastąpić serwery CMOS Libra 700 i Dorado OS 2200.

12 rdzeni dla MCP, druga połowa do innych zadań

Mainframe Libra 4100 wykorzystuje 24 rdzenie, połowa z nich jest dedykowana do obsługi systemu operacyjnego MCP na maksymalnie sześciu emulowanych centralnych modułach przetwarzania MCP. Połowa maszyny związana z MCP wykorzystuje 64 GB pamięci w postaci kopii lustrzanej (razem 128 GB), serwer ma 10 slotów PCI Express (cztery x8 i sześć x4). Komputer ten emuluje silnik MCP z wydajnością około 300 MIPS, co jest wystarczającą poprawą w stosunku do starszej maszyny Libra 4000, która osiągała 200 MIPS. Wydajność wszystkich dostępnych dla MCP 12 rdzeni przy pojedynczym obrazie osiąga 1750 MIPS (w poprzedniej maszynie było to 800 MIPS), zatem przyrost wydajności o 50% dla pojedynczego silnika przynosi w sumie ponad dwukrotny wzrost wydajności całego systemu MCP. Nadal jednak własnościowe procesory firmy Unisys, obecne w modelu Libra 700, są szybsze, pojedynczy silnik MCP osiąga 550 MIPS, a ogólna wydajność całego komputera w nieemulowanym trybie jest rzędu 5700 MIPS.

Pozostałe 12 rdzeni obecnych w czteroprocesorowej maszynie z Xeonami X7540 jest wykorzystywana do innych zadań, które dotąd były hostowane na osobnych serwerach. Zasoby te są dzielone na trzy bezpieczne partycje (sPar), w dwóch z nich działa serwer aplikacyjny Java JProcessor (będący implementacją Red Hat JBoss) oraz Unisys ePortal, który służy do połączenia aplikacji napisanych w języku COBOL z klientami webowymi.

Producent zamierza wprowadzić nowe silniki, które będą mogły akcelerować operacje kryptograficzne oraz middleware IBM WebSphere MQ w taki sam sposób, jak teraz realizują to specjalizowane układy. Silniki te, wirtualizowane wewnątrz partycji sPar, są połączone za pomocą kolejek pamięci MCP, które tworzą strukturę podobną do wirtualnej sieci pomiędzy maszynami. Całe niezbędne oprogramowanie, wliczając przygotowane jądro systemów Linux lub Windows), jest dostarczone w stanie preinstalowanym.

Libra 4100 występuje w dwóch wersjach: 4180, który jest tradycyjnym komputerem mainframe o wydajności od 50 MIPS, oraz Libra 4190, który jest eksploatowany w modelu utility z opomiarowaniem miesięcznego wykorzystania maszyny. Najniższym progiem wydajności drugiego modelu jest 30 MIPS, początkowa cena wynosi 550 tys. USD.

Komputer pracujący pod kontrolą OS 2200 (Dorado 4100) nie zawiera wirtualizacji za pomocą sPar, gdyż opcja ta nie została jeszcze zaimplementowana w tym systemie. Sprzęt obu mainframe’ów jest taki sam. Komputery powinny być dostępne w sprzedaży od listopada br.