EDGE - krok w kierunku sieci 3G

Wprowadzenie transmisji GPRS jest jednym z etapów ewolucyjnych przemian systemu GSM w kierunku sieci trzeciej generacji. Następnym krokiem jest implementacja nowej metody modulacji i kompresji EDGE (Enhanced Data GSM Evolution), umożliwiającej transmisję danych przez infrastrukturę sieci GSM z szybkością do 384 kb/s (zalecaną przez ITU-T dla standardowych usług wideokonferencyjnych w sieciach przewodowych ISDN jako kanał H0 (6 x 64 kb/s), z zapewnieniem odpowiedniej jakości usług QoS).

Podwyższenie przepływności stało się możliwe dzięki istotnym zmianom w sposobie modulacji, zwiększającym skuteczność kodowania informacji w kanale radiowym (powyżej wartości 1,45 b/Hz/s, stosowanej do tej pory w sieciach cyfrowych 2G). W celu utrzymania ciągłości komunikowania się starych i nowych terminali ruchomych z obydwoma sposobami kodowania (wymagana modernizacja stacji bazowych BTS i mobilnych MS) w jednej sieci GSM będą pracować przejściowo - przez odpowiednio długi okres - dwa rodzaje modulatorów kanału radiowego: dla terminali dotychczasowych i zmodernizowanych.

Bezprzewodowy WAP

W czerwcu minął rok od spotkania największych producentów urządzeń i telefonów komórkowych. Ericsson, Nokia, Motorola i Uniwired Planet podjęli inicjatywę opracowania jednolitej, uniwersalnej i ogólnie akceptowalnej w przyszłości aplikacji WAP (Wireless Application Protocol) przeznaczonej dla abonentów telefonii komórkowej. Do początkowej grupy inicjatywnej dołączyli wkrótce inni producenci i już w kwietniu tego roku zaprezentowano pełną i uzgodnioną wersję tego protokołu, która niewątpliwie uzyska z czasem rangę standardu współpracy prostych i najprostszych terminali bezprzewodowych z siecią Internetu.

W specyfikacji zdefiniowano uniwersalne środowisko pracy WAE (Wireless Application Enviroment) dla istniejących i przyszłych aplikacji opartych na internetowym modelu typu klient-serwer, w postaci stron i skryptów udostępnianych przez serwery sieciowe WWW (WML) dla przeglądarek klienta. Istotnym elementem specyfikacji jest specjalny język opisu stron internetowych WML (Wireless Markup Language), wzorowany na dotychczasowych procedurach HTML i HTTP, a także protokole TCP/IP. Dzięki temu abonenci niespójnych systemów sieci komórkowych lub przywoławczych, używający dowolnego rodzaju terminali mobilnych (o niewielkich rozmiarach i różnorodnych ekranach), będą mieli dostęp do tych samych aplikacji i usług (rys. 8).

Aby to było możliwe, muszą się jeszcze powszechnie pojawić terminale działające zgodnie z protokołem WAP oraz operatorzy dostarczający specjalnych bram (gateway) internetowych WAP Proxy, łączących lokalne systemy komórkowe z siecią Internetu bądź intranetu. Ponadto w sieci komunikacyjnej muszą funkcjonować specjalizowane serwery WTA (Wireless Telephony Application), operujące w języku WML i przeznaczone do tworzenia usług internetowych dla prostych bezprzewodowych terminali końcowych.

Pierwsze komercyjnie dostępne telefony komórkowe z protokołem WAP już były demonstrowane na wystawie w Cannes jako: OneTouch Pocket (Alcatel), Nokia 7110 (Nokia) i SGH-800 (Sagem). Chociaż mogą one działać z sieciami 2G (faza 2+), to korzystanie z dobrodziejstw wynikających z protokołu WAP będzie możliwe dopiero po wprowadzeniu szybszej pakietowej transmisji danych GPRS.