Globalna telekomunikacja

Globalna telekomunikacja

Pasma IMT-2000 (wg ITU) i pasma regionalene IMT-2000

Europejską wersję tego uniwersalnego standardu o nazwie UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) przedstawiła (1997 r.) organizacja normalizacyjna ETSI. Zawarto w niej większość propozycji systemu IMT-2000 w prawie nie zmienionej postaci, chociaż modyfikacje dotyczą nie tylko pasm częstotliwości. Projekt stanowi de facto konwergencję wielu dotychczas działających sieci, przez modernizację istniejących systemów naziemnych (dyspozytorskich, komórkowych, przywoławczych), z systemami satelitarnymi. W rezultacie indywidualny abonent ruchomy otrzymuje nową jakość usług multimedialnych o przepływności od 64 kb/s do 384 kb/s, rozszerzanych w środowisku lokalnym do 2 Mb/s.

Zgodnie z ustalonym przebiegiem prac standaryzacyjnych (rys. 9) w wymaganiach na sieć osobistą trzeciej generacji IMT-2000, zaproponowanych w tym roku (25 marca 1999), określono ostatecznie trzy projekty interfejsów radiowych dla systemów 3G obejmujące rozwiązania:

  • interfejs radiowy według nowego standardu UTRA (UMTS Terrestial Radio Access), rekomendowany przez ETSI dla europejskich systemów UMTS;
  • interfejs radiowy cdma2000, stanowiący rozwinięcie dotychczasowego standardu IS-95 według TIA (Telecommunications Industry Association), z przeznaczeniem do stosowania w USA;
  • interfejs radiowy UWCC-136, będący ewolucyjnym rozszerzeniem istniejącego standardu IS-136, rekomendowany przez UWCC (Universal Wireless Communications Consortium) na terenie USA.

Interfejs UTRA

Globalna telekomunikacja

Dwa tryby pracy standardu radiowego UTRA w europejskiej sieci UMTS

Większość przedstawionych propozycji interfejsu radiowego, włącznie z europejskim UMTS opiera się na technice WCDMA, a więc szerokopasmowym rozpraszaniu widma za pomocą ciągu kodowego (rys. 11). Oryginalną koncepcją interfejsu radiowego UTRA (UMTS Terrestial Radio Access) jest działanie w dwóch trybach pracy dupleksowej: FDD (Frequency Division Duplex) i TDD (Time Division Duplex). Te i inne przyjęte rozwiązania dają elastyczność w konfigurowaniu kanału transmisyjnego, możliwość równoległej transmisji o zmiennej szybkości w kilku kanałach, stosowanie efektywnej transmisji pakietowej, łatwe przenoszenie do innych systemów, ze szczególnym uwzględnieniem sieci GSM.

Mają one również na celu: zaoferowanie optymalnego bilansu energetycznego dla obydwu kierunków transmisji (anteny adaptacyjne), lepsze wykorzystanie dostępnego widma i łatwe wdrażanie przekazów. Parametry interfejsu radiowego WCDMA i sieci szkieletowej pozwalają na wykorzystanie dotychczasowych zasobów sieci GSM, budowę terminali uniwersalnych GSM/UMTS oraz ewolucyjny rozwój systemów komunikacji osobistej UMTS.

Cechy podstawowe sieci UMTS

Globalna telekomunikacja

Ewolucja środowiska

Zgodnie ze światowymi tendencjami konwergencji teleinformatyki za pomocą systemu UMTS można będzie konsekwentnie ujednolicić globalną infrastrukturę telekomunikacyjną przez: integrację wielu sieci i usług, personalizację dostępu do sieci, rozszerzenie dostępu do usług szerokopasmowych i rozpowszechnianie technik dostępu bezprzewodowego.

System UMTS został zdefiniowany jako standard otwarty dla systemów mobilnych o dużej szybkości transmisji, zarówno dla systemów naziemnych, jak i satelitarnych. Ma on zapewnić międzynarodowy roaming sieciowy za pomocą uniwersalnego terminala osobistego 3G, dostęp do wszystkich istniejących usług internetowych wraz z ofertą nowych usług szerokopasmowych. System ma umożliwiać transmisję wąskopasmową i szerokopasmową z dostępem lokalnym do 2 Mb/s i globalnym bez ograniczenia odległości (z maks. przepływnością do 384 kb/s).


TOP 200