Za wyborem AE może przemawiać porównanie możliwej do uzyskania przepustowości łącza. Z pewnością aktywny Ethernet będzie miał przewagę - dysponujemy tutaj dedykowanym medium. AE oferuje klientowi szybkość 100 lub 1000 Mb/s symetrycznego łącza, ale jej zwiększenie to wyłącznie kwestia wymiany urządzeń aktywnych w przyszłości. Konkurencyjny PON dostarcza przepustowość od kilkuset Mb/s do kilku Gb/s - w zależności od wersji w kierunku do węzła, gdzie sygnał jest dzielony na niezależne przyłącza skierowane do klientów. Zazwyczaj węzeł dzielony jest na klientów w stosunku 1:32, ale możliwe są także większe podziały. Im większy podział na spliterze, tym oczywiście niższa szybkość u pojedynczego klienta.

Wykorzystanie GPON szczególnie sprawdza się przy dużej koncentracji klientów na danym terenie. Oszczędności są bardzo widoczne, gdy skracamy długość światłowodów między klientami a spliterem. Z drugiej strony, doprowadzenie bezpośredniego połączenia światłowodowego do każdego domu nie tylko usprawnia aktualizację sieci, ale daje także możliwość migracji do różnych technologii światłowodowych.

Światłowód nie jest tani w instalacji i to było właściwie główną przyczyną powstania GPON. Ponadto, eliminacja aktywnych elementów zmniejsza koszty operacyjne. Eliminujemy jednocześnie większość awaryjnych i kosztownych elementów (zarządzanie, elektryczność, rozwiązywanie problemów). Aktywny Ethernet wymaga więcej: światłowodów, portów przełącznika, przestrzeni w szafach, zasilania oraz zarządzania. Z drugiej strony inwestycja w GPON może być kosztowna z punktu widzenia sprzętu, wybór urządzeń do aktywnego Ethernetu jest natomiast duży i są one relatywnie tanie.

Decyzja o wyborze konkretnej technologii będzie zależała od wielu czynników. Inne rozwiązania zostaną przyjęte przez niewielkich operatorów, na początku ich rozwoju, a inne przez dużych. Inna technologia powinna zostać wykorzystana przez operatorów dostępowych, a inna przez szkieletowych. Szczególny wpływ na wybór będzie miała mała penetracja rynku przez danego operatora.

Jeśli operatorzy - chcący wygrać współzawodnictwo z operatorami kablowymi - będą w dalszej perspektywie czasowej wybierali AE, to mogą - instalując obecnie PON - poświęcić większe środki, aby zbudować infrastrukturę w technologii punkt-punkt. Takie rozwiązania pozwalają efektywniej wykorzystywać infrastrukturę w przyszłości, ponieważ zmiana parametrów łącza będzie po prostu modernizacją elektroniki obsługującej AE.

Trochę faktów, trochę mitów

Jak wspomniano, PON gwarantuje lepsze wykorzystanie światłowodów. Czy jednak rzeczywiście? W technologii AE nie ma już konieczności wykorzystywania dwóch włókien do obustronnej transmisji. Standard 802.3ah zdefiniował m.in. możliwość dostarczania łącza Ethernet na jednym włóknie światłowodowym. Dodatkowe usprawnienia Active Ethernet w zakresie światłowodów przyniosła zmiana architektury. Doprowadzenie włókna do węzła sieci, w którym funkcjonuje już sprzęt aktywny, umożliwia realizację kolejnych rozgałęzień do klientów, podobnie jak w GPON. Obecnie wskutek zmniejszających się kosztów światłowodu, odchodzi się od umieszczania splitera lub aktywnego węzła możliwie blisko klienta i pozostawia się ten sprzęt w siedzibie operatora.

Nie do końca jest również prawdą, że PON zdecydowanie góruje nad AE dzięki pasywności połączeń. Jednym z największych problemów jest to, że splitery pasywne nie mają wbudowanej żadnej inteligencji i nie można nimi zarządzać. W takiej sytuacji poszukiwanie przyczyn problemów występujących w sieci może okazać się trudne. Inna kwestia to kłopoty z elastycznością - każda zmiana organizacji sieci wymaga jej modyfikacji, co wiąże się ze znaczącą przerwą w pracy infrastruktury.