Pewnie natomiast mogą się czuć programiści KDE. Wersje 4.0 tego popularnego środowiska graficznego (patrz również "Torvalds: Gnome? Dajcie spokój!") prezentują się równie okazale, jak Vista, a przy okazji nie wymagają akceleratorów 3D.

Jeśli chodzi o inne menedżery okien i środowiska graficzne, nie ulega wątpliwości, że nadal będą miały one swoich zwolenników. Dobrze przystosowany interfejs jest wygodniejszy niż najpiękniejsza nawet nowinka. Dlatego do dziś istnieją użytkownicy, którzy korzystają z Fluxboksa, WindowMakera albo szarego, kanciastego trybu znanego z Windows 95/98/Me/2k.

Trudno jednak się spodziewać, by posiadacze nowych komputerów z Windows Vista wyłączali wszystkie bajery. Nawet jeśli wyglądają one "nieprofesjonalnie", mogą cieszyć oko.

Problemy, problemiki

Najmniej kłopotów podczas testów sprawił mi Enlightenment E17 (menedżer okien uruchomiony w Linuksie) - wystarczyło włożyć płytę, wystartować z niej komputer i wszystko działało. Nawet w wirtualnej maszynie nie było żadnych problemów, których w żaden sposób nie dałoby się przeskoczyć z Vistą i Ubuntu (np. brak akceleratora 3D). Widać jednak, że E17 zostanie zepchnięte do roli menedżera niszowego.

Drobne kłopoty pojawiły się z Windows Vista z października 2005 roku: podczas zamykania system lubił się zawiesić albo zgłosić błąd w module explorer.exe. Trzeba wszak przyznać, że sprawiał wrażenie żwawszego niż build 5308 z lutego 2006 roku. Ten ostatni bowiem gwałtownie pochłaniał pamięć i angażował wszystkie dostępne zasoby komputera tylko po to, by wyświetlić trzy okienka, z czego jedno animowane. Kilka razy przytrafiło mi się również, że występował "nieznany błąd", który powodował zamknięcie interfejsu Aero Glass.

Na pewno systemy prezentują się okazale i wydają się bardziej spójne niż Windows XP. A wymagania sprzętowe? Któż będzie o nich pamiętał za dwa-trzy lata?...

Uruchomienie XGL-a natomiast to mordęga, dlatego nie ma się co dziwić opóźnieniom SuSE 10.1; choć wielu posiadaczy SuSE 10.0 chwali się, że po przeczytaniu kilkustronicowej instrukcji po dziesięciu minutach są w stanie rozkoszować się XGL-em - widać to choćby na polskim forum SuSE. Inna sprawa, że nawet teraz, gdy już "prawie" nie trzeba kompilować niektórych aplikacji ze źródeł, a w Internecie pojawiły się szczegółowe opisy instalacji, serwer X-ów działa bardzo kiepsko. Zdarzają mu się gwałtowne spadki wydajności do 2 klatek na sekundę, w najlepszym razie aplikacje działają jak na maszynie sprzed kilku lat. Przezroczystość wygląda jak przybrudzona.

Trzeba jednak przyznać, że jeśli zacznie działać dobrze, falujące galaretowato okienka Mplayera z odtwarzanymi w nich filmami robią wrażenie. Niestety, w mojej konfiguracji sprzętowej (GF6600GT, a także FX5600XT i MX440) stabilne działanie kończyło się zawsze po ok. pięciu sekundach trwałym zamrożeniem systemu.

Przyszłość

XGL ledwie na dobre się pojawił, a już mówi się o jego końcu. Zanosi się bowiem na to, że kiedy tylko zwolennicy systemów POSIX-owych przekonają się do zaprzęgania akceleratorów 3D do rysowania biurka, zastąpi go w pełni trójwymiarowy Xegl (XeGL, XEGL). Dzięki niemu możliwe byłoby zupełne zrezygnowanie z działającego w tle dwuwymiarowego serwera X-ów (X.orga/XFree).

Również Red Hat odgraża się, że zawojuje świat swoim wynalazkiem - AIGLX. Jednak wydaje się on być nieco archaiczny; pod względem architektury nie różni się szczególnie od XGL-a.

Kto zatem wygra? Vista z Aero Glass? XGL? AIGLX? Trudno odpowiedzieć. Jedno wszak stało się pewne: praktycznie każdy ma w komputerze akcelerator 3D, dlaczegóż więc nie skorzystać z niego podczas rysowania biurka? Karty 2D właściwie przestały się rozwijać, natomiast 3D umożliwia uczynienie z biurka... przygody. Oby tylko nie zakończyła się ona dla nas źle.

I na tym właściwie koniec opowieści. Zapraszamy do zapoznania się z dokumentacją wideo. [gdy tylko uda nam się uruchomić XVidCap w XGL, dodamy do materiału film prezentujący również ten serwer z przykładowym menedżerem okien]